ΣΕΝΑΡΙΑ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ

Σύντομα απλά και περιεκτικά. Δεν θα αφιερώσω χρόνο σε πρόλογο και ιστορίες, απευθείας μπάσιμο στο θέμα. Θα αναφερθώ στα σενάρια που φτιάχνουμε σαν άνθρωποι, με ποια κριτήρια τα επιλέγουμε και τον ρόλο που παίζουν οι άνθρωποι γύρω μας.


Σε κάθε (συνήθως προβληματική- "περίεργη") κατάσταση που αντιμετωπίζει ο κάθε άνθρωπος υπάρχουν δύο βασικοί προσανατολισμοί στις σκέψεις του. Ο θετικός και ο αρνητικός.
Ως θετικό θα ορίσουμε το σενάριο που τον βολεύει. Είναι το σενάριο που υποσυνείδητα εύχεται να πραγματοποιηθεί και βαθιά μέσα του πιστεύει (για διάφορους ψευτο-υπαρκτούς λόγους) πως αυτό θα γίνει και πως αυτό είναι που ισχύει.
Αρνητικός προσανατολισμός, είναι το δυσάρεστο σενάριο, αυτό που έχει κρύψει πολύ πίσω στο βάθος του μυαλού του. Αυτό που κατά βάθος "τρέμει" πως θα συμβεί ή συμβαίνει. Ξέρει πως είναι πιθανή ρεαλιστική εξέλιξη των πραγμάτων αλλά αρνείται να το δεχθεί (κυρίως λόγω της ύπαρξης των ψευτο-υπαρκτών λόγων που κάνουν τον θετικό να υπερισχύει).


Στοιχεία που κάνουν το θετικό σενάριο να υπερνικάει όλα τα άλλα στο μυαλό μας μπορούν να είναι ότι:

• μας χαλαρώνει,
• μας κολακεύει,
• μας αυτοεπιβεβαιώνει κάνοντάς μας να πιστεύουμε ότι όντως έχουμε πάρει την σωστή απόφαση,
• μεταβιβάζει τις ευθύνες σε άλλους,
• το παρελθόν μας σε κάποιους τομείς και πιθανές πολύ ή λίγο σχετικές επιτυχίες μας (πολύ επικύνδινο κομμάτι),
• υπερνικάει το συναίσθημα ή ο έρωτας 
• πολύ απλά μας αρέσει.

Τα άτομα που μας περιτρυγιρίζουν παίζουν σημαντικό ρόλο στο να κρατάμε μια ισσοροπία μεταξύ των δύο σεναρίων. Κατ' αρχήν αλήθεια υπάρχει και στα δύο. Δεν υπάρχει καλό ή κακό. Αυτό που είναι άσχημο είναι να παραμυθιάζουμε ή να υποτιμάμε τον εαυτό μας. Και αυτό γίνεται όταν λόγω απειρίας, ανωριμότητας ή έλλειψης σοβαρότητας υιοθετούμε τυφλά κάποιο από τα δύο.
Ένας καλός τρόπος για να διατηρείται αυτή η ισορροπία είναι να υπάρχουν άτομα γύρω μας που να μας λένε την ωμή αλήθεια (κατά την γνώμη τους πάντα). Είναι φυσιολογικό σαν άνθρωποι να έχουμε βέβαια άμυνες και να αντιδρούμε όταν την ακούμε αλλά πρέπει να κρατάμε την ουσία από κάθε διάλογο.


Αυτά, κάθισα και τα έγραψα γιατί δεν είναι και τόσο αυτονόητα από ότι φαίνεται στην καθημερινή συμπεριφορά μας, πάρτε και ένα ωραίο κομματάκι σε πολύ ωραία χαλαρωτική εκτέλεση και άντε καληνύχτες.