ΜΠΆΝΤ ΜΠΌΥΣ ΦΟΡ ΛΆΙΦ

Τα καλά παιδιά με την έννοια που υπήρχαν έως τώρα τελειώσαν μάγκες. Όσοι λίγοι έμειναν πρέπει να υιοθετήσουν ένα νέο στιλ. Πιο άγριο. Πιο μπρούταλ.
Δεν είναι ανάγκη όμως πια να κολλήσουν σε στερεότυπα τύπου Μπρους Γουίλλις στο Πολύ Σκληρός Για Να Πεθάνει, ούτε Σβατζενέγκερ στον Εξολοθρευτή. Εννοείται επίσης πως πρότυπα μαύρου pimp και hustler, βλέπε 50cent, απορρίπτονται!
Η τεχνολογία έχει κάνει άλματα προόδου. Πλέον ΕΝΑ είναι το ΑΠΟΛΥΤΟ ΣΤΙΛ. Καλό παιδί με κακούς εξοπλισμούς.
Αρχίζουμε.
Εξοπλισμός Νο1 : Γυαλιά Βιαστή



Εξοπλισμός Νο2 : Μούσια Παιδεραστή



Κορυφαία ε;
Δίνουν το άγριο και σκληρό λουκ που τόσο καιρό επιθυμούσατε. Μπορείται να γίνεται το κακό και επικύνδινο παιδί που θέλατε σε δεύτερα. Και μετά να επιστρέψεται στη νορμάλ ζωή σας, και ας μην είσαστε ούτε Schwantzenegger ούτε Pimp και Hustler.



Τα παραπάνω βίντεο είναι του Jon Lajoie ενός νέου κωμικού με μεγάλη επιτυχία στο ίντερνετ.

Η ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Facebook. Και ας γίνω πιο συγκεκριμένος. Γκρούπ στο facebook με τίτλο : Demanding the return of the Parthenon Marbles to their rightful place. Μέλη 82.036. Εδώ είμαστε. Πάντα με απασχολούσε αυτό το θέμα. Από όταν είχα πρωτοφτιάξει προφίλ στο facebook τέτοιου είδους γκρούπ με είχαν προβληματίσει. Γκρούπ που κράζουν κόμματα και πολιτικές παρατάξεις, που τίθονται υπέρ ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κατά της φτώχιας και των ανισοτήτων, που καταδικάζουν κτηνωδίες, γκρούπ που προτείνουν και απαιτούν ηλεκτρονικές επαναστάσεις.
Και εδώ είναι η απορία μου. Υφίσταται ο όρος ηλεκτρονική επανάσταση; Αυτό το είδος ηλεκτρονικής επανάστασης κάνει καλό ή τελικά είναι μία αποπλάνηση που συντηρεί το ίδιο το σύστημα; Είναι αλήθεια ή ψέμα άραγε; (το ερώτημα που χτυπά όλη την "κοινωνική ζωή" του facebook). Οι άνθρωποι που το στηρίζουν πάντως, ενεργητικά ή παθητικά, όπως είδαμε παραπάνω είναι χιλιάδες. Και αυτό το γκρούπ και άλλα πολλά του είδους του.
Με τον όρο ενεργητικά μέλη εννοώ όλους τους ανθρώπους που από τη στιγμή που γίνονται μέλη αυτού και του κάθε γκρούπ θεωρούν ότι όντως συμβάλλουν στην καταπολέμηση του προβλήματος. Παθητικά μέλη αντίθετα είναι εκείνα που απλά γίνονται μέλη χωρίς κάποιο λόγο, απλά επειδή έτσι θέλουν. Μπορεί και να συμφωνούν με το αίτημα του γκρούπ αλλά δεν τους απασχολεί παραπάνω η πορεία της "ηλεκτρονικής τους επανάστασης".
Τί ισχύει τελικά εδώ;;; Και επανέρχομαι στο αρχικό ερώτημα. Είναι ποτέ δυνατόν να υπάρξει επανάσταση από το facebook και ακόμα γενικότερα από το διαδίκτυο;;
Ανέκαθεν οι επαναστάσεις γινόντουσαν στο δρόμο. Απλά τώρα οι ιδέες προϋπάρχουν και διαδίδονται στο διαδίκτυο. Εκεί τουλάχιστον έχω καταλήξει. Όσα μέλη και αν γεμίσει το γρούπ που ανέφερα δεν πιστεύω πως θα υπάρξει περίπτωση ποτέ να συμβάλλει στο να επιστρέψουν τα μάρμαρα στην Ελλάδα. Ίσα ίσα που μπορεί να συμβάλλει στην διαιώνηση της κατάστασης καθώς κάποιοι ίσως να θεωρούν πως έτσι όντως δρούν υπέρ του προβλήματος ενώ στην ουσία παραμένουν αδρανείς.
Πάντως η ύπαρξη του και η συνεχής αύξηση των μελών του κρατάει πάντα το θέμα "ζωντανό". Δεν ξεχνιέται θέλω να πω. Αν αναλογιστούμε πως και στο μέλλον το facebook θα συνεχίσει να γεμίζει με νέους χρήστες με τον ίδιο ρυθμό, η επαφή (έστω και μόνο οπτική μέσω εικόνων) όλο και περισσότερων ανθρώπων με τέτοια θέματα σίγουρο είναι πως θα τα κρατά σε μία ντεμί-επικαιρότητα και ίσως και να ευαισθητοποιήσει και αρκετούς ανθρώπους.
Είναι το διαδικτυακό φαινόμενο. Σου δίνονται τα ερίσματα και εσύ κρίνεις πως θα τα χρησιμοποιήσεις. Πιο παλιά δεν υπήρχε τέτοια ενημέρωση. Ούτε βέβαια τόση προπαγάνδα. Αλλά τα πάντα είναι στο χέρι του δέκτη. Αυτός είναι που θα καθορίσει αν το facebook και το κάθε facebook για αυτόν είναι αλήθεια ή απλά μία αυταπάτη.

ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΜΑΣΤΟΥΡΑ 1

Είχα να γράψω καιρό. Γράφω τώρα που έχω γυρίσει από βόλτα και είμαι με την οδοντόβουρτσα στο στόμα! Και γράφω γιατί άρχισε ξανά να γίνεται μία αλλαγή στη ζωή μου.
Οι αλλαγές κάνουν καλό. Γενικά να μην σου γίνεται κάτι ρουτίνα. Να υποδέχεσαι ευχαρίστως μία καινούρια πρόκληση και εμπειρία στη ζωή σου.
Είχα μπει σε ένα πλάνο παρακολούθησης της σχολής μου, γυμναστικής και εξόδων τόσο καιρό. Μπορώ να πω ότι το απολάμβανα. Μέσα στο τελευταίο μήνα αρχικά προστέθηκαν τα μαθήματα γερμανικών (που ήρθαν κυριολεκτικά από το πουθενά). Ήταν δύσκολο να πάρω την απόφαση να τα ξαναξεκινήσω, παρ' όλα αυτά το 'κανα, και ως τώρα δεν μετανιώνω. Αν και ζορίζομαι πολύ για να πω την αλήθεια.
Επίσης μέσω των αλλαγών γνωρίζεις συνέχεια νέα πρόσωπα. Νέα πρόσωπα που σου αποκαλύπτουν κι άλλα στοιχεία για τον εαυτό σου που αγνοούσες. Νέα πρόσωπα που δίνουν χρώμα στη ζωή σου και σε κάνουν να ξυπνάς χαρούμενος κάθε πρωί.
Αυτή η διαρκής αλλαγή είναι η φρεσκάδα που διατηρεί τον εαυτό σου ζωντανό. Κούραση θα υπάρξει, αλλά σίγουρα θα υπάρξει και άφθονος χρόνος για ξεκούραση.
Έτσι κι αλλιώς όμως, για αυτήν την κούραση ζούμε, και αυτή η κούραση είναι που μας γεμίζει συναισθήματα.