Δεν φοβάμαι να πεθάνω. Δεν φοβάμαι πιστευώ κανέναν σωματικό πόνο. Το μόνο που θα με πείραζε άμα πέθαινα, θα 'ταν αυτά που θα άφηνα πίσω μου, και κυρίως η στεναχώρια των ανθρώπων που με αγάπησαν.
Ο συναισθηματικός πόνος είναι αυτός που σιγοκαίει όλο μου το είναι. Εγώ είμαι μια ιδέα, ένας χαρακτήρας. Και οι ιδέες και οι χαρακτήρες δεν υπόκεινται υλικές φθορές όπως ο θάνατος. Ζούνε πάντα στα μυαλά εκείνων που συναναστράφηκαν μαζί τους. Οι συναισθηματικές όμως φθορές μπορούν να τις διαλύσουν. Να φέρουν τον άνθρωπο σε σημείο να ξεχάσει τον χαρακτήρα του. Να πουλήσει τις ιδέες του. Και εκεί φαίνεται πια πόσο ισχυρή προσωπικότητα είναι.
Θέλω να κάνω ένα μπάσιμο που εσκεμμένα αγνοώ επιδεικτικά ως τώρα. Ένα μπάσιμο που απέφευγα να κάνω στην έως τώρα ζωή μου. Τα πρέπει μου, μού απαγορεύουν να το κάνω. Το θέλω όμως όχι.
Οπότε τώρα φοβάμαι. Φοβάμαι τον συναισθηματικό πόνο.
Δεν πειράζει όμως. Άμα η σωματική υγεία οδηγεί στην επιβίωση, η συναισθηματική οδηγεί στη ζωή. Και πριν από είκοσι χρόνια γεννήθηκα για να ζήσω . Γενναίος είναι αυτός που κατάφερε να κυριαρχήσει στους φόβους του.
Ας αφήσουμε τα πράγματα να εξελιχθούν όπως τα νιώθουμε, χωρίς άγχος.
CARPE DIEM
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου