LIVE TO DIE

Θάνατος. Όλοι τον φοβούνται μα όλοι τον επιδιώκουν. Αλήθεια άμα βάλουμε σε ζυγαριά τη ζωή και τον θάνατο, υπάρχει φορά που ο θάνατος θα 'ταν καλύτερος από τη ζωή; Και το αντίστροφο, μια ζωή που θα 'ταν χειρότερη και από θάνατο;
Ζήτημα που ανέκαθεν απασχολούσε την ανθρωπότητα. Από τον Σπαρτιάτη πολεμιστή που ο θάνατος για την πόλη-κράτος ήταν πολύ πιο επιθυμητός από μία δειλή ζωή, τον φιλόσοφο που προτίμησε να πεθάνει από το να αρνηθεί τις ιδέες του, τον μαθηματικό που διάλεξε την μάχη με τον χάρο από το να ζήσει χωρίς την κοπέλα που αγαπούσε, τον πολιτικό που έβαλε προσωπικούς του φρουρούς πολιτικούς του αντιπάλους διαλέγοντας είτε να ζήσει σε ένα ειρηνικό κράτος είτε να πεθάνει υπό συνθήκες εμφυλίου.
Όλες οι περιπτώσεις έχουν ένα κοινό παρονομαστή. Τον έρωτα. Τον έρωτα για τον άνθρωπο, τη ζωή, την τιμή, τον έρωτα για τον ίδιο τον έρωτα. Τον έρωτα που τόσο καλά ξέρει να τυφλώνει το μυαλό. Το μυαλό που τόσο καλά είναι προσηλωμένο στην υπόθεση επιβίωση. Αλήθεια έχει αναρωτηθεί κανείς γιατί ανέκαθεν, το βασικό όργανο του ανθρώπου είναι η καρδιά; Γιατί είναι το πρώτο όργανο που μαθαίνει κάποιος, το πιο δημοφιλές κτλ; Όχι, δεν θέλω επιστημονικού τύπου απαντήσεις, πως γιατί από εκεί περνά όλο το αίμα. Γιατί οι σύγχρονες κοινωνίες είναι τρανή απόδειξη πως χωρίς ή με λαβωμένο μυαλό μπορείς να ζήσεις, χωρίς όμως ή με λαβωμένη καρδιά η ζωή γίνεται αβίωτη.
Όταν η καρδιά δέχεται το πλήγμα, ο θάνατος φαντάζει ουτοπία σε σχέση με τη ζωή. Κάποιος θα πει, εδώ υπάρχουν άνθρωποι με τόσα προβλήματα, επειδή είναι πληγωμένοι θα σκάσουν; Προσωπικά, δεν έχω ακούσει άστεγο, φτωχό, ναρκωμανή να εύχεται να πεθάνει. Άλλα πράγματα εύχονται αυτοί. Έχω ακούσει γιαγιά που μόλις πέθανε ο άντρας της να παρακαλάει τον Θεό να την πάρει. Έχω δει άτομα να χάνουν αγαπημένα τους πρόσωπα και να μην είναι ποτέ ξανά ίδια. Έχω δει ένα ζευγάρι ναρκωμανών ξάπλα στο πεζούλι αγκαλιασμένους και να μην τους νοιάζει τίποτα άλλο στον κόσμο.
Και όμως εκεί που ο έρωτας σε ρίχνει έρχεται η αγάπη να σε ανεβάσει. Υπάρχουν στιγμές ζωής που καλύτερα να 'χες πεθάνει, ναι. Όμως ο θάνατος έρχεται μόνο σε αυτούς που δεν κατάφεραν να τον κερδίσουν. Ο θάνατος αφορά μόνο τους δειλούς που δεν κυνήγησαν τα όνειρα τους. Άσε την καρδιά σου να αγαπήσει. Θα σε γεμίσει όνειρα, θα σε κάνει να τα κυνηγήσεις, θα σου πει πως ακόμα και αν πληγωθείς, δεν τα παρατάς τόσο εύκολα.

Ναι, ίσως καλύτερα να σταμάταγε η ζωή μου εκεί, να πέθαινα ευτυχισμένος να μην ζούσα την θλίψη. Όμως ζω για να πεθάνω, γιατί χωρίς αυτήν την θλίψη η ζωή δεν θα είχε νόημα, χωρίς τον πόνο δεν υπάρχει χαρά. Και επειδή κάποια μέρα όντως βιολογικά θα πεθάνω θέλω ως τότε να τα ζήσω όλα- καλά κακά. Ζω για να πεθάνω.