Έμαθα από τον αδερφό μου που πήγε εκδρομή στο Μπάνσκο, πως στη Βουλγαρία κυκλοφορούνε με κάρα και με άμαξες ακόμα. Όντως είναι αιώνες πίσω οι άνθρωποι, ενώ ταυτόχρονα είναι και διπλανοί μας γείτονες. Όμως τι λέτε για αυτό;
Τι λέει τώρα;
Τι έχει;
Έχεις την έκτη (κόπια)
Μα ματώνω πια...
Αϊτιμάλε;
Εδώ πεθαίνουμε
Εδώ μιλάμε για ιεροσυλία
Και μπ(ι)ούτιφουλ
Και τέλος εδώ ξανά-πεθαίνουμε με την αντρική φωνή!
Τώρα ίσως καταλαβαίνει κάποιος αυτό που διαβάζαμε στο δημοτικό ως εξελληνισμός και πως ο ισχυρός πολιτισμός αφομοιώνει τον αδύναμο. Τα ίδια κομμάτια ερμηνευμένα με δουλική απομίμηση μέχρι και του στύλ. Πάλι καλά που δεν υπάρχει στο στοίχημα ενότητα "Ποιό θα 'ναι το επόμενο βουλγάρικο χίτ;". Μάνι μάνι πιο πολλά βγάζει ο Φοίβος πουλώντας πνευματικά δικαιώματα παρά δίσκους.
Πάντως μέσα από αυτό μην χαιρόμαστε μόνο γιατί την είδαμε ξανά Σωκράτηδες και Πλάτωνες. Είμαστε η "Βουλγαρία" και εμείς της ποπ σκηνής της Αμερικής έτσι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου