Είχα μια συζήτηση τις προάλλες με μία φίλη μου, για το ποια είναι ωραία ονόματα. Ή της έλεγα ένα όνομα και μου ‘λεγε άμα της αρέσει ή μου πέταγε διάφορα ονόματα και τα σχολίαζε.
-Μαρία - Συνηθισμένο
-Λουκία – Μπλιάχ
-Αλέξανδρος – Αυτό είναι όνομα!
Όσην ώρα γινόταν αυτό εγώ σκεφτόμουν με ποια κριτήρια μπορεί να θεωρηθεί ένα όνομα όμορφο. Ξεκίνησα ψάχνοντας να βρω ένα αντικειμενικό κριτήριο. Η αλήθεια είναι πως δυσκολεύτηκα. Αντικειμενικό θα μπορούσε να είναι σκέφτηκα το πόσο εύηχο είναι ένα όνομα. Πόσα φωνήεντα έχει, τι συνδυασμούς συμφώνων περιλαμβάνει. Ναι, αυτό θα μπορούσε να ‘ναι ένα αντικειμενικό κριτήριο. Δυστυχώς όμως και αυτό είναι κάπως υποκειμενικό και αρκετά αόριστο.
Έτσι ξέφυγα από τις έννοιες υποκειμενικότητα και αντικειμενικότητα και αναρωτήθηκα αυτή τη φορά ποια ονόματα αρέσουν σε εμένα. Μετά από λίγη σκέψη κατέληξα στο εξής συμπέρασμα:
Ένα όνομα είναι όμορφο όταν το έχεις συνδυάσει εσύ με μία όμορφη κατάσταση. Ας πούμε, θεωρώ το όνομα Γιάννης όμορφο. Μπορεί να ναι συνηθισμένο, αλλά Γιάννη λένε τον αδερφό μου και επίσης Γιάννη λέγανε τον κολλητό μου στο σχολείο. Οπότε αυτό το όνομα το χω στην καρδιά μου. Πιο παλιά θυμάμαι (παιδάκι ακόμα) γούσταρα πολύύύύ μία συμμαθήτρια μου Νάσια. Τότε θεωρούσα αυτό το όνομα ως ένα από τα κορυφαία γυναικεία! Πλέον που δεν με ενδιαφέρει αυτή η κοπέλα, μπορώ να πω ότι το Νάσια με αφήνει αδιάφορο. Τα ονόματα ακόμα Γιώργος και Κώστας (ονόματα κολλητών), τα θεωρώ πολύ όμορφα αν και είναι συνηθισμένα (ειδικά το πρώτο)! Τέλος μπορώ να πω πως μέχρι φέτος το καλοκαίρι σχεδόν αγνοούσα την ύπαρξη του ονόματος Σμαράγδα, και πλέον το θεωρώ κόσμημα σε μία γυναίκα.
Ίσως το αποτέλεσμα από όλον αυτόν τον μονόλογο να είναι η διαπίστωση πως «Μήτσο, πραγματικά δεν έχεις καθόλου γούστο!». Παρόλα αυτά όσο τα ονόματα αυτά μου θυμίζουν πανέμορφες καταστάσεις τόσο θα συνεχίζω να τα λατρεύω!
