Την Δευτέρα πήγα για πρώτη φορά σε πορεία 17 Νοέμβρη. Πήγα στις πρώτες σειρές της πορείας μαζί με τους συμφοιτητές μου από το Πολυτεχνείο και έμεινα μέχρι τέλους. Ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία. Μας τα χάλασε λίγο η βροχή που ξέσπασε (και εξ’ αιτίας της γύρισα παπί) αλλά δύσκολα θα ξεχάσω το κλίμα που επικρατούσε, τη μαζικότητα της πορείας, την αιματοβαμμένη σημαία.
Δυστυχώς όμως το ίδιο δύσκολα θα ξεχάσω και την στιγμή που άνοιξα την τηλεόραση όταν γύρισα σπίτι. Βλέποντας λίγα πλάνα από την πορεία και ακούγοντας τα σχόλια των εκφωνητών αναρωτιόμουν αν όντως είχα πάει στην πορεία της 17 Νοέμβρη.
Συνεχής αναφορά σε (μικρο)επεισόδια που έγιναν και εικόνες με κουκουλοφόρους να πετάνε μολότοφ και πέτρες. God Damn! (που λέει και ο 50cent!) .Έκατσα σε όλη την πορεία και δεν είδα να γίνεται το παραμικρό, και όταν γύρισα μου πλάσαραν ότι επέστρεψα από μία μίνι κόλαση. Και μάλιστα ήμουν συνεχώς στις πρώτες σειρές, και πήγα κιόλας στην πρώτη σειρά όταν φτάσαμε έξω από την αμερικάνικη πρεσβεία! Να σας εξομολογηθώ κάτι; Πιστεύω πως μερικά κανάλια παίζει να έβαλαν και πλάνα από αρχείο!
Δεν μπορώ να καταλάβω πως τόσα κανάλια και εκπομπές επικεντρώθηκαν σε 20 άτομα (μετρήστε τους στα πλάνα που έδειξαν… και πολλούς σας λέω) και πέρασαν στο ντούκου τα 20.000 άτομα που πήραν μέρος σε μία ειρηνική πορεία πρότυπο! Θα μου πείτε, “τα συμφέροντα λένε” πως ο κόσμος πρέπει να φοβάται να κατεβαίνει στις πορείες. Το θέμα όμως είναι πότε θα σταματήσουν να μιλάνε τα συμφέροντα και το λόγο θα πάρει η αξιοπρέπεια του κάθε ενός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου