"Σα βγείς στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι να 'ναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις. ..."
Ναι, κύριε Καβάφη είχατε και έχετε δίκιο. Για όσα λέτε στο ποίημα Ιθάκη.
Ο κάθε άνθρωπος έχει ένα όνειρο ζωής, μία Ιθάκη την οποία κυνηγάει. Πολλοί άνθρωποι δεν έχουν ανακαλύψει καν που βρίσκεται, ενώ άλλοι ξέρουν εδώ και καιρό αλλά δεν κάνουν τίποτα για να την πλησιάσουν. Υπάρχει και η μικρή κατηγορία ανθρώπων που και ξέρουν και έχουν ανοίξει πανιά μπρος ολοταχώς για να την βρούν και να την κατακτήσουν.
Ναι, κύριε Καβάφη. Δίκιο έχετε για τη σημασία του ταξιδιού και για όλα. Όμως έρχεται μία στιγμή, που ο κάθε Οδυσσέας νιώθει πως βρίσκει το μονοπάτι για την δικιά του Ιθάκη. Αυτή η αύρα στον αέρα που σου λέει ότι βαδίζεις σωστά. Το ακούς στον χτύπο της καρδιάς των κυμμάτων, το νιώθεις στην ανάσα που χαϊδεύει τη θάλασσα, το βλέπεις στο χρώμα του νερού. Το αισθάνεσαι μέσα σου. Και εδώ έρχεται αυτό που θέλω να καταλήξω. Όταν φτάσεις σε αυτό το σημείο, για όνομα του Θεού καπετάνιε! μην εγκαταλείψεις! Φτάνεις στην Ιθάκη, τώρα είναι που πρέπει να εντείνεις τους ρυθμούς σου, να τα δώσεις όλα! Δεν υπάρχει το "κάναμε ότι κάναμε, φτάσαμε ως εδώ και ας μας βγάλει τώρα το κύμα". Γιατί πολύ απλά δεν θα σε βγάλει το κύμα, θα σε ξεβράσει. Το τέλος είναι από τα πιο δύσκολα μέρη του ταξιδιού.
Και για την ακρίβεια, το ταξίδι δεν τελειώνει ποτέ. Και ας μην το λέει ο κύριος Καβάφης :-P . Όταν με το καλό βρείς την Ιθάκη και απολαύσεις τις χαρές της, τότε πρέπει να παλέψεις με όλη σου τη δύναμη για να τη κρατήσεις. Και την Ιθάκη και τον εαυτό σου. Δεν τελειώνει το ταξίδι. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που αφήνουν τον εαυτό τους όταν νιώσουν ξάπλα στον άνετο καναπέ στο ανάκτορο τους στην Ιθάκη. Τα πάντα είναι μία πάλη. Θα παλέψεις να κρατήσεις και τον εαυτό σου ακέραιο και μεγαλοπρεπή, όπως όταν έκανε την έφοδο του για να κατακτήσει το παλάτι της. Θα παλέψεις όμως και για να κρατήσεις την Ιθάκη, που σαν όνειρο της ζωής σου θα έχει και πάρα πολλές απαιτήσεις. Μην ξεχνάς, και η Ιθάκη μπορεί να γίνει μια ρουτίνα και να πεθάνει μαζί με τον ίδιο σου τον χαρακτήρα δέκα φορές πιο εύκολα από ό,τι τους κατέκτησες.
Καλό ταξίδι λοιπόν και ένα μόνο tip: όλη η περιπέτεια, πες την Ιθάκη, πες την όνειρο ζωής, πες την ζωή είναι από μόνη της μία απόλαυση. Μία απόλαυση που μάλιστα δύσκολα συγκρίνεται με οποιουδήποτε άλλου είδους απολαύσεις. Ο χρόνος για το ταξίδι είναι αρκετός αλλά δυστυχώς μη αναστρέψιμος. Μη τον ξοδεύουμε λοιπόν άδικα σε πράγματα που πραγματικά δεν μας εκφράζουν. Και προπάντων, καλό θα 'ταν να μην τον μειώνουμε (πόσο μάλλον με μη αναστρέψιμες ενέργειες :-D ).
Όχι. Όχι. Όχι. Τι άσχημη λέξη. Άσχημη. Σου κόβει τα φτερά. Σου στερεί τη δυνατότητα να κυνηγήσεις τον εαυτό σου, όπως εσύ θα 'θελες να 'ναι. Σε απομακρύνει από τη ζωή. Σου κλείνει πόρτες.
Ναι. Κάνε το και ας το μετανιώσεις. Αλλά κάντο. Κάποια στιγμή θα μετανιώσεις ούτως ή άλλος που δεν το 'κανες.
Προσβλήθηκε τώρα το όχι. Το βρίσαμε, το 'παμε άσχημο. Ε να κοιτάξουμε τα γονίδια σου τότε Mr No να δούμε. Έμ, πώς να μην είσαι άσχημη λέξη όταν έχεις γονιό τη λέξη εγώ; Βλέπεις; Τα πάντα είναι απλά.
Το όχι προέρχεται από τις ηλίθιες επιταγές του εγώ. Όχι δεν θα το κάνω αυτό, γιατί ντρέπομαι, γιατί φοβάμαι, γιατί δεν είμαι εγώ για τέτοια, γιατί δεν θα τα καταφέρω, γιατί η εικόνα του εγώ μου θα θιχτεί άμα το κάνω. Γιατί είμαι δέσμιος του ίδιου μου του εαυτού στην τελική, και μάλιστα του χωμάτινου εαυτού μου και όχι του άφθαρτου εκείνου που είναι σκοπός της ζωής μου να 'χω.
Ναι, γιατί θέλω να κάνω τη ζωή μου ξεχωριστή. Ναι, γιατί τα λάθη μου θα με κάνουν ακόμα καλύτερο. Ναι, γιατί όταν κοιτάω τον καθρέφτη θέλω να βλέπω τον εαυτό μου, και όχι σκέτο τον καθρέφτη. Ναι, γιατί στην τελική, γιατί όχι;;;;!!!
Μπορώ να πεθάνω και η ζωή (μέσω εμπειριών μου, που θα θυμούνται οι άλλοι) να αναβλίζει από μένα. Μπορώ επίσης και να ζω, και η ζωή να έχει πεθάνει προ πολλού μέσα μου. Η επιλογή είναι και θα είναι δική μου.
Ένα τέλειο κοριτσάκι μου είπε μία μέρα μία φράση που με παίδεψε για πολύ καιρό. "Βασικό συστατικό του έρωτα είναι ο θαυμασμός". Επί δύο μήνες προσπαθούσα να αποφασίσω άμα θα δεχτώ αυτή τη φράση. Μου 'ταν δύσκολο να πω ότι ισχύει γιατί μου είχε ακουστεί κάπως εγωιστική. Δηλαδή έλεγα τί είναι ο έρωτας; Μία συνεχής προσπάθεια να σε θαυμάζει ο άλλος; Τελικά πιστεύω το ξεκαθάρισα μέσα μου κάπως.
Ο θαυμασμός είναι βασικότατο χαρακτηριστικό για να ξεχωρίσεις κάποιον από τη μάζα. Άμα ένας άνθρωπος έχει κάποια στοιχεία που θαυμάζεις πάνω του, τον επιλέγεις από τους υπολοίπους και περνάς περισσότερο χρόνο μαζί του. Αυτό όμως δεν πάει κατ' ανάγκην στο ερωτικό κομμάτι. Μπορεί, και λογικά πρέπει να θαυμάζεις τον κολλητό σου, την οικογένεια σου και γενικά τους ανθρώπους που αγαπάς. Οι άνθρωποι που δεν έχουν κάτι πάνω τους να θαυμάσεις (πχ το χιούμορ τους, την αξιοπρέπειά τους, την ορθότητα του λόγου τους, την ομορφιά τους κτλ) σου φαίνονται βαρετοί για να ασχοληθείς μαζί τους.
Ο θαυμασμός όμως μπορεί να μην κρατήσει για πολύ καιρό. Εξαρτάταται από 3 παράγοντες: 1) αν τα κριτήρια του θαυμασμού είναι πρόχειρα καθορισμένα. Δηλαδή άμα στην ουσία θαύμαζες κάποιον για έναν λόγο, που στην ουσία δεν άξιζε τη βαρύτητα που του έδωσες καθώς δεν ήταν τόσο μοναδικός. 2) άμα υπάρξει απομυθοποίηση εξ' αιτίας κάποιου περιστατικού. Μπορείς π.χ. εύκολα να το παίζεις αξιοπρεπής και αξιόπιστος στα λόγια αλλά είναι πολύ πιο δύσκολο να το εφαρμόσεις στην πράξη και 3) αν στην ουσία δεν θαύμαζες τον άλλο, αλλά θαύμαζες τον εαυτό σου όταν ήσασταν μαζί.
Δεν ξέρω άμα έχω δίκιο ή άδικο αλλά ήταν η εξήγηση που κατέληξα και πληρούσε αρκετές από τις ιδιότητες που έχω στο μυαλό μου για τις ανθρώπινες σχέσεις. Το σίγουρο είναι πως αυτή η ανάρτηση θα συνεχιστεί κάποια στιγμή, σύντομα...
