Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2010

ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΜΑΣΤΟΥΡΑ Volume 3

Έχω μια απορία. Φαίνεσαι σκεφτικός/ή. Πές μου, τι σε προβληματίζει; Ναι σοβαρά ρωτάω. Πες!
.
.
.
.
Μάλιστα. Να κάνω μια εικασία;
Είπες: "έχω αυτό, αυτό και αυτό."
Ναι. Μάλιστα. Κουράγιο.
.
.
.
Υπάρχει και μια άλλη περίπτωση.
Είπες: "Μπα, δεν έχω προβλήματα. (και συμπληρώνω: Ανησυχώ όμως γιατί ο τάδε/η τάδε Χ,Ψ,Ζ έχει αυτό αυτό και αυτό.)"
Εσύ φίλε μου έχεις το μεγαλύτερο πρόβλημα από όλους. Αλλά και να σου πω κάτι άλλο; Αξίζεις το βάρος σου σε χρυσάφι. Κανείς δεν σκάει για σένα. Κανείς δεν πρόκειται να ανησυχήσει για σένα. Ή για να μαι δίκαιος, λίγοι, ελάχιστοι, μα χρυσοί. Ούτε εσύ σκας για σένα. Ξέρεις πως η ζωή είναι χαρά. Και δεν σε νοιάζει τίποτα άλλο. Απλά έχεις όμως πρόβλημα γιατί είσαι κομμάτι από άλλο πάζλ και όχι από αυτόν τον κόσμο. Και θα σε κυνηγήσει ο κάθε ένας, θα σε εκμεταλλευτεί και εσύ θα γυρίσεις, και εκεί που περιμένει να πλακωθείτε, θα του χαμογελάσεις.

Κάνω μια λίστα με το είδος των ανθρώπων που αξίζουν το βάρος τους σε χρυσάφι.
Νούμερο 1. Οι χαμογελαστοί άνθρωποι. Και εννοώ το χαμόγελο που βγαίνει από όλο το σώμα και όχι μόνο από τα χείλη.

Δεν υπάρχουν σχόλια: