ΠΩΣ Η ΛΕΤΟΝΙΑ ΑΚΥΡΩΣΕ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟ ΠΟΥ ΕΠΕΒΑΛΛΕ ΤΟ Δ.Ν.Τ.

Η ακύρωση του αντιασφαλιστικού νόμου της κυβέρνησης της Λετονίας, ο οποίος ψηφίσθηκε κατ' επιταγήν της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου πριν από λίγους μήνες, ανοίγει τον δρόμο για δικαστική ανατροπή των αντίστοιχων νομοθετημάτων που προωθούνται εσπευσμένα και στην Ελλάδα.

Το Συνταγματικό Δικαστήριο της Λετονίας κατήργησε τον περασμένο Δεκέμβριο ως αντισυνταγματικές τις διατάξεις που επέβαλλαν μαζικές περικοπές συντάξεων από 10% έως και 70%, οι οποίες είχαν θεσπιστεί στο όνομα της «σωτηρίας του ασφαλιστικού συστήματος». Η απόφαση αυτή της λετονικής δικαιοσύνης δημιουργεί ευνοϊκές νομικές προϋποθέσεις για ακύρωση του προωθούμενου ασφαλιστικού νόμου Λοβέρδου, κάτι που θα μπορούσε να στηριχτεί με την επίκληση των συνταγματικών αρχών της προστασίας του κοινωνικού κράτους δικαίου και της αναλογικότητας, όπως έγινε στην Λετονία.

«Οι διεθνείς δεσμεύσεις που αναλαμβάνουν οι κρατικές Αρχές (υπουργικό συμβούλιο) απέναντι σε διεθνείς δανειστές δεν είναι ικανές από μόνες τους να δικαιολογήσουν οποιονδήποτε περιορισμό θεμελιωδών δικαιωμάτων», αποφάσισαν οι Λετονοί δικαστές, υπογραμμίζοντας ότι «θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών τα οποία στηρίζονται στο Σύνταγμα είναι υποχρεωτικά για τον νομοθέτη, ανεξάρτητα από την οικονομική κατάσταση του κράτους». Το άρθρο 109 του λετονικού Συντάγματος προβλέπει ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα κοινωνικής ασφάλισης λόγω ηλικίας, ατυχήματος, ανεργίας κ.ά.

Οι Λετονοί δικαστές δέχονται ότι το κράτος έχει τη δυνατότητα επιλογών για τη σωτηρία του ασφαλιστικού συστήματος., όμως, τα μέτρα που λαμβάνει πρέπει να είναι επαρκώς τεκμηριωμένα, να μην παραβιάζουν την αρχή της αναλογικότητας και να μην καταργούν δικαιώματα που είχαν ήδη παραχωρηθεί στους πολίτες.

Αντίστοιχα, το άρθρο 22 παράγραφος 5 και το άρθρο 25 του ελληνικού Συντάγματος επιβάλλουν στο κράτος να μεριμνά για την κοινωνική ασφάλιση ως ο νόμος ορίζει και να εγγυάται την αρχή του κοινωνικού κράτους. Οι όποιοι περιορισμοί πρέπει να προβλέπονται ρητά και να μην παραβιάζουν την αρχή της αναλογικότητας.

«Το λετονικό δικαστήριο έκρινε αντίθετες με τη δημοκρατική αρχή και την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας τις δημοσιονομικές συμφωνίες της χώρας με τους διεθνείς δανειστές της (ΔΝΤ και Ε.Ε.). Οι συμφωνίες αυτές, όπως και στη χώρα μας, δεν μπορούν να χρησιμεύουν ως επιχείρημα για περιορισμό θεμελιωδών δικαιωμάτων», σχολίασε στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία ο καθηγητής του Εργατικού Δικαίου, Αλ. Μητρόπουλος.

«...Οι κεκτημένες εγγυήσεις των θεμελιωδών δικαιωμάτων δεν εκποιούνται. Η δε τήρησή τους διασφαλίζεται τελικώς από τους δικαστές, η ανεξαρτησία και η συνταγματική νομιμοποίηση των οποίων αποδεσμεύουν τις αποφάσεις τους από τη στάθμιση του πολιτικού κόστους... Ο αποτελεσματικός δικαστικός έλεγχος των εθνικών μέτρων εφαρμογής των προγραμμάτων διαρθρωτικής προσαρμογής του ΔΝΤ δεν είναι a priori ασυμβίβαστος με την υλοποίηση εαυτών των προγραμμάτων, όπως συνάγεται από πρόσφατη (Μάρτιος) έκθεση του ΔΝΤ για τη Λετονία. Ο εθνικός δικαστής έχει έναν κρίσιμο ρόλο ως προς την υλοποίηση αυτή, καθώς, τη στιγμή που θέτει όρια στην αποδοχή των υποδείξεων του ΔΝΤ, μπορεί να συμβάλει ουσιαστικά στον εξορθολογισμό και στη βελτίωση των σχετικών κρατικών επιλογών» σημειώνει μεταξύ άλλων σε σχόλιό του για την απόφαση των Λετονών δικαστών, στην εφημερίδα Δημοσίου ΔΙκαίου, ο καθηγητής της ΝΟμικής Σχολής Αθηνών, Κ. Γιαννακόπουλος.

ΔΝΤ: Καμία επαναδιαπραγμάτευση για το Ασφαλιστικό

Σήμερα παραδίδεται στον Ανδρέα Λοβέρδο η αναλογιστική μελέτη για το Ασφαλιστικό, βάσει της οποίας ο υπουργός Εργασίας λέει ότι θα προσπαθήσει να πείσει το Δ.Ν.Τ για ηπιότερες αλλαγές στο συνταξιοδοτικό σύστημα. Ωστόσο, εκπρόσωποι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Κομισιόν επιμένουν ότι έχουν διαβεβαιώσεις της ελληνικής κυβέρνησης για πλήρη εφαρμογή του μνημονίου με την τρόικα και αποκλείουν κάθε ενδεχόμενο επαναδιαπραγμάτευσης.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή «δεν αναμένει ότι θα γίνει πραγματική επαναδιαπραγμάτευση» με την τρόικα (ΔΝΤ, ΕΚΤ, Κομισιόν) των όρων του Μνημονίου-συμφωνίας που έχει υπογράψει μαζί τους η Ελλάδα για τη δημοσιονομική εξυγίανσή της. Την άποψη αυτή διατύπωσε χθες ο Αμαντέο Αλταφάζ, εκπροσωπος Τύπου του αρμόδιου για τις οικονομικές υποθέσεις επιτρόπου Όλι Ρεν.

Η Ελλάδα είναι πλήρως δεσμευμένη στην εφαρμογή του προγράμματος που έχει συμφωνήσει με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και δεν επιδιώκει να ξανανοίξει θέματα, περιλαμβανόμενου του θέματος της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης, δήλωσε χθες εκπρόσωπος του ΔΝΤ. «Οι ελληνικές αρχές επιβεβαίωσαν ότι παραμένουν σταθερές προσηλωμένες στο πρόγραμμα και δεν έχουν καμία πρόθεση να ανοίξουν εκ νέου ζητήματα, συμπεριλαμβανομένων των μεταρρυθμίσεων του συνταξιοδοτικού συστήματος», αναφέρει εκπρόσωπος του ΔΝΤ σε email προς το Reuters. Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν και οι δηλώσεις εκπροσώπου της Κομισιόν, ο οποίος υπογράμμισε ότι το νομοσχέδιο για το Ασφαλιστικό πρέπει να είναι ευθυγραμμισμένο με το μνημόνιο.

Παράλληλα η Κομισιόν δηλώνει κατηγορηματικά ότι το Μνημόνιο Συνεννόησης μεταξύ Ελλάδας-Ε.Ε. και ΔΝΤ έχει δημοσιευθεί «και δεν περιέχει μυστικές ρήτρες», λόγω των δημοσιευμάτων από γερμανικές εφημερίδες, σύμφωνα με τα οποία αν συνταγματικό δικαστήριο κράτους-μέλους ή το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφανθεί ότι η συμφωνία είναι αντισυνταγματική, τότε ακυρώνεται ο μηχανισμός βοήθειας.

Πηγή: Ελευθεροτυπία, Ημερησία, Καθημερινή,http://tvxs.gr/news/%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%82/%CF%80%CF%8E%CF%82-%CE%B7-%CE%BB%CE%B5%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%B1%CE%BA%CF%8D%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B5-%CE%B1%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%BF-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CF%80%CE%AD%CE%B2%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%BD%CF%84

ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ- ΔΝΤ

Στην Ελλάδα κύριε καθηγητά, δε γνωρίζουμε πολλά για το τι έγινε στην Αργεντινή με το ΔΝΤ.
-Νεαρέ μου, όταν δεις μάνα να εκλιπαρεί να κόψουν κομμάτι από το κρέας της για να φάει το παιδί της, ίσως καταλάβεις αυτό που πάνε να σας κάνουν. Ντρέπομαι για τον εαυτό μου γιατί ήμουν ένα κομμάτι αυτών των αδίστακτων ανθρώπων. Να μην πέσετε στα νύχια τους.

Είναι τα λόγια ενός τεχνοκράτη, που έζησε την καταστροφή μίας περήφανης χώρας. Ενός περήφανου λαού με μία προδοτική κυβέρνηση που προετοίμασε καλά το κλίμα για να εκχωρήσει την Εθνική της κυριαρχία στη μεγαλύτερη μάστιγα του πλανήτη.
-Έφτιαξαν πόλεις, μέσα στις πόλεις. Τις ονόμασαν villas miserias, πόλεις της μιζέριας. Εκεί πότιζαν τον κόσμο κοκαΐνη και άλλα ναρκωτικά, που παρουσιάστηκαν εν αφθονία άξαφνα όταν ο εφιάλτης είχε αρχίσει. Ήταν περήφανος λαός οι Αργεντίνοι. δεν είδα μάνες να πουλάνε τα παιδιά τους όπως γίνεται στο LA. Είδα όμως ανθρώπους να χάνουν τα πάντα και στο τέλος τη ζωή τους όταν δεν υπήρχε τίποτα να δώσουν. Όσα δεν πήραν οι τράπεζες, τα πήραν οι έμποροι. Ο κόσμος έπρεπε να αποχαυνωθεί, να μην αντιστέκεται. Να πεθαίνει με τη μιζέρια του. Γι' αυτό έβγαλαν έτσι αυτές τις ψευτοπόλεις. Έπνιγαν εκεί την οργή και την δυστυχία τους.

-Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι όλα τα ΜΜ"Ε" διατυμπάνιζαν την ανάγκη της "βοήθειας". Στην αρχή τους έλεγαν ότι το κράτος θα πτώχευε και ο κόσμος έφτασε στο σημείο να πανηγυρίζει για επιτυχία την είσοδο του ΔΝΤ. Δεν φανταζόντουσαν τι θα ακολουθήσει. Τι ειρωνεία και αυτή. Τους έπεισαν με τον φόβο της πτώχευσης και εντέλει η σωτηρία ήρθε μόνο με την πτώχευση!

-Back Home, είχαν όλοι την εντύπωση ότι σώσαμε τη χώρα που ήταν ανίκανη και με διεφθαρμένες κυβερνήσεις. Ήταν απίστευτο τι μετέδιδαν οι ανταποκριτές όταν εμείς βλέπαμε την αλήθεια με τα μάτια μας σε κάθε δρόμο, σε κάθε γειτονιά.
Είχαν την εντύπωση ότι οι Αργεντίνοι μας θεωρούν σωτήρες. Ποτέ δεν προέβαλλαν τίποτα από την πραγματικότητα. Μόνο κάτι ρεπορτάζ γραμμένα στις αρχές με κόσμο να κάνει δηλώσεις κατά των προηγούμενων κυβερνήσεων ότι τους οδήγησαν στην πείνα ευχαριστώντας τις ΗΠΑ που θα τους έσωνε.
Ακόμα και οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες. Τις προέβαλλαν σαν κομμουνιστές ή αριστερά κομμουνιστικά κόμματα που αντιδρούσαν. Εγώ έβλεπα στο Μπουένος Άιρες την λεωφόρο γεμάτη από εξαγριωμένους να ουρλιάζουν "θέλουμε τη χώρα μας πίσω"! Θέλουμε τα δολάρια μας πίσω!
Οι τηλεοράσεις όπως μου έλεγαν, έδειχναν μερικές δεκάδες κομμουνιστές με κόκκινες σημαίες που διαμαρτύρονταν. Στην πραγματικότητα ο κόσμος ήταν εκατοντάδες χιλιάδες. Ίσως εκατομμύρια. Τους έβλεπα, έβγαιναν από τα σπίτια τους και ενώνονταν με τις πορείες. δεν υπήρχε συντονισμός. Ότι Αμερικάνικη επιχείρηση έκλεινε και την φύλαγαν πάνοπλοι αστυνομικοί.
Δεν κυκλοφορούσαμε βέβαια τότε. Μετά από κάποιες συγκεντρώσεις θυμάμαι έβγαινα από το ξενοδοχείο και έβλεπα τόσες πέτρες κάτω που νόμιζα ότι γκρεμίστηκε κάποιο κτίριο. Μεγάλη οργή.
Έβλεπες ανθρώπους αποφασισμένους για όλα. Άνθρωποι που δεν έμοιαζαν ούτε looters (πλιατσικολόγοι). Ακόμα και μεσήλικες σίγουρα πολλοί είχαν οικογένειες. μου έκανε εντύπωση. Έβγαιναν και συγκρούονταν με ότι έβρισκαν. Ξύλα, πέτρες. Από την άλλη η αστυνομία ήταν πάνοπλη, με αντλίες, πλαστικές σφαίρες, δακρυγόνα. Ήταν αδύνατον να τους συγκρατήσουν. Είχες να κάνεις με ανθρώπους που τους πήρες το σπίτι τους και το χαμόγελο τους.

-Όχι, ούτε μια στιγμή δεν τους χαρακτήρισα "τρομοκράτες". Θα ήταν άδικο. Φαντάσου να υπηρετείς το Law and Order και να μη μπορείς να κρύψεις την συμπάθεια σου για αυτούς που ίσως από τις τηλεοράσεις θα τους χαρακτήριζες αλλιώς. Ήθελαν τη χώρα τους πίσω. Έβγαιναν με Αργεντίνικες σημαίες και απαιτούσαν να φύγουμε.
Αυτές οι γυναίκες όμως. Ποτέ δεν θα ξεχάσω. Αυτό θα με στοιχειώνει πάντα. Οι γυναίκες με τα παιδιά στα χέρια.

Ο ρόλος που έπαιξαν όμως αυτές οι γυναίκες. Ποιός να το περίμενε. Προστάτεψαν τα παιδιά τους και τη χώρα τους. Αν μπορούμε να πούμε ότι έγινε επανάσταση στην Αργεντινή, τότε ήταν η μόνη γυναικεία επανάσταση στους αιώνες.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.

http://olympia.gr/2010/02/19/imf-greece/
...το ξέσπασμα της κρίσης και η λύση που ήλθε από τον ίδιο τον λαό.



Στο πρώτο μέρος είδαμε το ξέσπασμα. Τα μέτρα της κυβέρνησης με τις περιβόητες ενέργειες για μείωση του ελλείματος. Αυτή η μείωση του ελλείματος που πάλι είχε καλλιεργηθεί ως αυτοσκοπός και βασική προϋπόθεση για την βοήθεια του ΔΝΤ. Βλέπετε, το "swap" του ΔΝΤ είναι οι κρυφοί όροι που επιβάλλονται στην εκάστοτε Εθνική κυβέρνηση προκειμένου να ανοίξουν τις κάνουλες. Αυτοί οι όροι είναι σαφέστατοι και με απλά λόγια επικεντρώνονται στο ότι "Δεν θα γίνεται καμμία ενέργεια, καμμία δαπάνη, δεν θα λαμβάνεται καμμία απόφαση από την Εθνική κυβέρνηση που αφορά την Εθνική οικονομία εάν δεν υπάρχει η έγκριση του ΔΝΤ¨.
Δηλαδή, ο βασικός όρος "συνεργασίας" με την εκάστοτε κυβέρνηση είναι η Εκχώρηση μέρους της Εθνικής Κυριαρχίας. Για όσους ακόμη δεν το έχουν καταλάβει.
Το άλλο σημείο που καλλιεργείται έντεχνα ως αυτοσκοπός, είναι η εξυπηρέτηση μόνο των υποχρεώσεων προς τρίτες χώρες και όχι των εσωτερικών υποχρεώσεων του κράτους. Προηγούνται δηλαδή οι διεθνείς δανειστές που έχουν δανείσει με επαχθείς όρους έναντι των ντόπιων πιστωτών, ήτοι των πολιτών που καλούνται όχι μόνο να απεμπολήσουν τις απαιτήσεις τους αλλά να σηκώσουν και το βάρος της αποπληρωμής των διεθνών τοκογλύφων.

Στην Ελλάδα για παράδειγμα, ό περιβόητος εξωτερικός δανεισμός (300 δις Ευρώ)που αναμασούν συνεχώς οι διάφοροι "αναλυτές", είναι μόλις ένα μικρό μέρος επί του συνόλου των Τριών Τρις που οφείλει συνολικά το κράτος, με κύριους πιστωτές βέβαια, τους Έλληνες πολίτες. Πολιτες μάλιστα που τροφοδοτούν το σύστημα επί δεκαετίες με ελάχιστο κόστος. Αναλογιστείτε ότι το κράτος (και επαγωγικά οι τράπεζες) δανείστηκαν με επιτόκια που φτάνουν το 7%. Εσείς τι επιτόκιο παίρνετε για τις καταθέσεις σας; (Σε επόμενο άρθρο οι ραγδαίες εξελίξεις στις Ελληνικές τράπεζες).
Ας επιστρέψουμε λοιπόν στην Αργεντινή. Μετά την πρώτη ομοβροντία μέτρων, οι μορφές αντίδρασης εξακολουθούσαν να περνούν από τα κανάλια κομματικών μηχανισμών και ιδεολογικών μονοπωλίων. Οι εκδηλώσεις ήταν απόλυτα ελέγξιμες με περιορισμένη χρήση βίας αφού η πλειοψηφία των πολιτών δεν ήθελε να ταχθεί κάτω από καμια κομματική σημαία ή συνδικάτο (θυμηθείτε την σημερινή απεργία. 2 εκ απεργοί, μόνο 20,000 διαδηλωτές σε διασπασμένες εκδηλώσεις με τους παρακρατικούς μηχανισμούς των προβοκατόρων σε δράση. Τα ΜΜ"Ε" βεβαίως ..απεργούσαν!).
Τότε άρχισε ο πραγματικός εφιάλτης. Στις 3 Δεκεμβρίου του 2001 η κυβέρνηση υπό την πίεση των διεθνών συμβούλων παίρνει την απόφαση να παγώσει τις καταθέσεις των πολιτών σε όλες τις τράπεζες. 70 δις Δολάρια αλλά και υπερδιπλάσιας αξίας κρατικά ομόλογα περιέρχονται στα χέρια της "ικανότατης και λαοπρόβλητης" κυβέρνησης. Είχε προηγηθεί βεβαίως κολοσσιαία εξαγωγή καταθέσεων από κάποιους που ως συνήθως γνώριζαν. Τα ΜΜ"Ε" απέκρυπταν ή δικαιολογούσαν αυτή την τεράστια εκροή προβάλλοντας την "πιθανότητα υψηλής φορολόγησης των καταθέσεων".
Συντάξεις χάθηκαν. Τα κρατικά ομόλογα δεν είχαν πλέον κανένα αντίκρυσμα (για τους ντόπιους βέβαια). Ακόμα και ιδιωτικά συνταξιοδοτικά προγράμματα που είχαν μετατραπεί εξαναγκαστικά σε ομόλογα, εξανεμίστηκαν.
Είχαν προηγηθεί κάποιες αποσπασματικές παύσεις λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος είτε με "υποχρεωτικές αργίες" είτε με μακροχρόνιες απεργίες.

Οι παρακρατικοί Κόνδορες και η μεγάλη σφαγή.Η εξουσία είχε υποτιμήσει την αγωνιστική διάθεση του λαού της Αργεντινής. Πίστευε ότι με όλες τις πιέσεις, την προπαγάνδα, τις ελεγχόμενες συγκεντρώσεις ότι θα μπορούσε να ελέγξει και αυτό το κύμα διαμαρτυρίας μπροστά στην "ληστεία του αιώνα" όπως χαρακτηρίστηκε από ανεξάρτητους διεθνείς αναλυτές.

Οι εξελίξεις ήταν ραγδαίες. Ο λαός άρχισε να βγαίνει μαζικά στους δρόμους. Σε κάθε γειτονιά, κάθε πόλη ή χωριό ανέμιζαν οι Αργεντίνικες σημαίες ενώ οι κομματικές εξαφανίζονταν. Κάθε μέρα, για πολλές ώρες, ο λαός ήταν στους δρόμους απαιτώντας την πτώση της κυβέρνησης και τον διωγμό των ξένων επιτηρητών του ΔΝΤ.
Η αστυνομία πλέον ήταν αδύνατον να ελέγξει τις αντιδράσεις. Οι ανταποκρίσεις των διεθνών ΜΜΕ διακόπηκαν αφού πλέον δεν υπήρχαν κομματικά σημαιάκια για να δείξουν ενώ κάθε επιχείρηση Αμερικανικών συμφερόντων έμπαινε στο στόχαστρο των διαδηλωτών. Εκεί μπήκαν στο παιχνίδι οι παρακρατικοί "Κόνδορες". Οι Κόνδορες ήταν το δίκτυο της CIA σε όλη την Λατινική Αμερική που είχε στηθεί με το πρόσχημα του "Κομμουνιστικού κινδύνου" στον ψυχρό πόλεμο. Παραγουανοί κυρίως παρακρατικοί συντάχθηκαν με τον μηχανισμό της ΚΥΠ ώστε να αρχίσουν τα χειρουργικά χτυπήματα για να κάμψουν το φρόνημα των διαδηλωτών.
Ακολούθησαν χτυπήματα σε ανοιχτές συγκεντρώσεις (κλασσική ιμπεριαλιστική μέθοδος) ώστε να τρομοκρατήσουν τον λαό για να μην ενισχύει τις κινητοποιήσεις. Δεκάδες οι νεκροί, εκατοντάδες οι τραυματίες.
(για να γίνει το παράδειγμα πιο κατανοητό, σκεφθείτε την υποθετική περίπτωση να γινόντουσαν αυτά τα πράγματα στην Ελλάδα και η φιλοαμερικανική κυβέρνηση να επιστράτευε Ουτσεκάδες, που είναι εκπαιδευμένοι από την CIA, για να χτυπούν ανοιχτές συγκεντρώσεις με χειροβομβίδες και Καλάσνικοφ, ενώ την ίδια στιγμή η κρατική αστυνομία να συλλαμβάνει Έλληνες διαδηλωτές)
Τα χτυπήματα αυτά αντί να κάμψουν, ενίσχυσαν το φρόνημα των εξεγερμένων πατριωτών αφού μπορεί ο αγώνας για "θεσμικά και οικονομικά αιτήματα" με ιδεοληπτικούς μανδύες να μην αξίζει ανθρώπινες θυσίες, όμως η κινητοποίηση ήδη είχε λάβει διαστάσεις Εθνεγερσίας. Ο λαός πλέον κατέβαινε στους δρόμους για Εθνικοαπελευθερωτικό πόλεμο.
Το επιμύθιο της εξέγερσης θα το παραθέσουμε σε άλλο άρθρο, για να κλείσουμε το αφιέρωμα με το σημαντικότερο ίσως κομμάτι: Τον ρόλο της Γυναίκας και τις λύσεις που έδωσε. Ναι, η γυναίκα στην Αργεντινή καρπώνεται το μεγαλύτερο μέρος της επιβίωσης και εξόδου της χώρας από αυτόν τον εφιάλτη.

Η Γυναίκα που έσωσε την Αργεντινή - οι λύσεις.Η Γυναίκα της Αργεντινής στάθηκε στην πρώτη γραμμή της μάχης και αντίστασης. Από τις μαχητικές πορείες, την επιβίωση των παιδιών, τη στήριξη των συζύγων. Πραγματικές ηρωΐδες που όμως έμελλε να καταλύσουν τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις δημιουργώντας συνθήκες διαβίωσης με αυτοοργανωμένα συστήματα, μακρυά από την τραπεζική - χρηματοπιστωτική υποτέλεια.

ένα από τα χιλιάδες καταστήματα ανταλλαγής προϊόντων που οργάνωσαν οι γυναίκες της Αργεντινής
Η δράση των γυναικών ξεκίνησε από την περιφέρεια. Οι γυναίκες της υπαίθρου ένιωσαν πρώτες την κρίση όταν είδαν την παραγωγή τους να οδηγείται σε απαξίωση και τους άντρες τους να παραχωρούν τα πολύτιμα αγαθά για ευτελές αντίτιμο.
Οι γυναίκες πήραν την κατάσταση στα χέρια τους. Με ένα αρχέγονο ένστικτο, επέβαλλαν παύση πώλησης της παραγωγής στους μεσάζοντες και άρχισαν να ιδρύουν καταστήματα αντιπραγμάτευσης. Μικρά κέντρα δηλαδή ανταλλαγής προϊόντων με μία υποδειγματική δομή αποτίμησης βάσει της προσφοράς και ζήτησης των αγαθών. Οι Γυναίκες της Αργεντινής δηλαδή, ανεξαρτητοποιήθηκαν από το χρήμα, πριν την μεγάλη ληστεία που γονάτισε κάθε δραστηριότητα.
Στην περίοδο της μεγάλης ληστείας λοιπόν, η μορφή αυτή επιβίωσης πήρε ραγδαίες διαστάσεις και αποτέλεσε την αιτία της επιτυχίας των κινητοποιήσεων. Πίσω από τις στάχτες των "μαχών", οι γυναίκες κατάφεραν να ικανοποιήσουν τις βασικές ανάγκες της οικογενειακής διαβίωσης χωρίς την ανάγκη του χρήματος ή της επαιτείας των κουπονιών. Η "τροφοδοσία" των μαχητών είχε εξασφαλιστεί. Το ίδιο και το φρόνημα. Αντί για επαίτες, οι Αργεντίνοι έγιναν ελευθερωτές και οι ντόπιοι και ξένοι εκμεταλλευτές πήραν ένα γερό μάθημα, όταν αναγκαζόντουσαν να εγκαταλείψουν τη χώρα με Αμερικανικά ελικόπτερα (σε επόμενο άρθρο).
Οι γυναίκες της Αργεντινής επέδειξαν οξυδέρκεια, αλληλεγγύη και ικανότητα αποτελεσματικής αυτοοργάνωσης. Έδειξαν τον δρόμο της επιβίωσης, προστάτευσαν τα παιδιά τους και απορρόφησαν μεγάλο μέρος από τους απελπισμένους των "πόλεων της μιζέριας" που είχαν δημιουργηθεί όπως είδαμε στο πρώτο μέρος του αφιερώματος. Αναλυτές υποστηρίζουν ότι η ανάκαμψη της Αργεντινής έγινε με τους όρους που έθεσαν αυτές οι πρωτεργάτριες του αγώνα σε τέτοιο σημείο, ώστε η εξέγερση της Αργεντινής να χαρακτηριστεί η πρώτη γυναικεία εξέγερση στη σύγχρονη ιστορία. Οι ενέργειες της νέας κυβέρνησης συνοπτικά:
ΕπιμύθιοΔεν υπήρχε αμφιβολία ότι οι εξελίξεις ήταν αδύνατον να ανατραπούν ακόμα και με έξωθεν στρατιωτική επέμβαση. Ο λαός είχε εκκαθαρίσει τους επίορκους από όλα τα δημόσια αξιώματα και η νέα κυβέρνηση μπορούσε να θέσει η ίδια τους όρους της. Ας τους διαβάσουμε γιατί αποτελούν ένα σημαντικό μάθημα για κάποιους ντόπιους που φλερτάρουν με .γουδιά.
1. Η χώρα κήρυξε πτώχευση, σταματώντας κάθε πληρωμή σε διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα
2. Η ισοτιμία Πέσο - Δολαρίου "ξεκλειδώθηκε" και ακολούθησε υποτίμηση κατά 75%
3. Η Αργεντινή είχε μάθει πλέον να είναι αυτάρκης. Η κοινωνία βάσισε την επιβίωση της στην ντόπια παραγωγή, το εκτεταμένο μποϋκοτάζ ξένων προϊόντων ήταν πλέον κρατική "εντολή", το εμπορικό ισοζύγιο ανατράπηκε άρδην.
4. Λόγω της υποτίμησης αλλά και της σκληρής δουλειάς του λαού, η παραγωγή της Αργεντινής έγινε ανταγωνιστικότερη φέροντας έναν ρυθμό ανάπτυξης στα πρότυπα της Ρωσίας του 2000.
5. Τον ρόλο του Πούτιν στην Αργεντινή, ανέλαβε ο ίδιος ο λαός που αποκήρυξε μετά βδελυγμίας τις νουθεσίες του state department για συνέχιση της συνεργασίας με το ΔΝΤ έστω και με ειδικά προνόμια. Δοκιμασμένες λύσεις, η νεκρανάσταση μίας χώρας από έναν λαό που δεν υπόκυψε στον τρόμο και τις απειλές. Μπορούμε;

πηγή: ένα e-mail που δέχθηκα

ΠΟΡΕΙΑ 5-5-2010

Αποφάσισα να περάσουν λίγες ώρες. Να μην γράψω αμέσως, να ακούσω όλες τις πλευρές. Έχουμε και λέμε λοιπόν:

Όσον αφορά τα τεκτενόμενα στην πορεία. Θα τα αναφέρω μόνο τα καθαρά γεγονότα τώρα. Η πορεία είχε πραγματικά άπειρο κόσμο. Συγκεντρωθήκαμε εμείς ως μπλοκ πολυτεχνείου στο πολυτεχνείο στη Στουρνάρη και ξεκινήσαμε. Δεν έχω ξαναδεί μεγαλύτερη πορεία. Ήταν ειρηνική- μέχρι ενός σημείου όμως. Σε κάποιο σημείο στην οδό σταδίου ήρθαν από ένα στενό ΜΑΤ και κάθισαν δεξιά και αριστερά της πορείας. Η πορεία άρχισε να φωνάζει τα συνθήματα "Έξω απ' την πορεία, η αστυνομία" και "έν δυο, έν δυο, έν δυο". Έπεσαν και κάποια πλαστικά μπουκάλια -άδεια- και ελάχιστα αυγά. Σε εκείνο το σημείο αρχίζει η αστυνομία την ρίψη "κρότου-λάμψης" και πιπερόσκονης. Ορισμένοι εκτός πορείας αρχίζουν να ρίχνουν πέτρες στα ΜΑΤ. Τα ΜΑΤ αρχίζουν τα δακρυγόνα. Στη σταδίου αρχίζει να επικρατεί ψιλοπανικός, αλλά στο τέλος κυριαρχεί η ηρεμία στην πορεία. Συνεχίζουμε κανονικά, αλλά για λίγο. Με το που βλέπουμε πλατεία Συντάγματος γίνεται ένας πανικός. Όλον τον δρόμο αυτό μέχρι την Όθωνος τον βγάλαμε τρέχοντας και... βήχοντας. Παντού ΜΑΤ με χημικά και ορισμένοι μπάχαλοι που πέταγαν πέτρες. Ξανασυγκεντρωνόμαστε στην Όθωνος και καθώς πάμε να βγούμε απέναντι από την Βουλή αρχίζει η ρίψη αντικειμένων και πετρών -πάλι από μπάχαλους- προς τους αστυνομικούς, οι οποίοι απαντούν με υπέρμετρη χρήση δακρυγόνων κατά της πορείας. Εκεί η πορεία διαλύθηκε ή καλύτερα, καταστάλθηκε, από την αστυνομία. Έψαχνα να βρω τους δικούς μου, είχαμε φάει όλοι το δακρυγόνο στην μάπα, μα δεν έβλεπα κανέναν. Πάω ξανά στα λίγα άτομα που υπήρχαν πίσω από το πανό μας και είχαν φτάσει τρέχοντας στην αρχή της Πανεπιστημίου. Ψάχνω τους δικούς μου και δεν τους βρίσκω. Τα τηλέφωνα δεν έπιαναν. Πάω προς μετρό Σύνταγμα μήπως με περιμένουν εκεί. Με το που αρχίζω να κατεβαίνω τα σκαλιά στην πλατεία σκάνε δακρυγόνα στην είσοδο του μετρό. Γυρνώ πίσω και έχουμε ξανά χημικά αυτή τη φορά στην Αμαλίας. Το παίρνω απόφαση πως θα το φάω το δακρυγόνο τελικά και κρατάω την ανάσα μου. Τρέχω προς Πανεπιστημίου να βγω στα Προπύλαια. Μιλάω με τους δικούς μου. Είναι στη συμβολή Φιλελλήνων και Όθωνος έξω από την καφετέρεια Millenium. Ξαναπάω προς εκεί μέσω Σταδίου. Επικρατεί πόλεμος μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομικών. Με το που φτάνω απέναντι από τα McDonalds πέφτει μια μολότοφ κοντά στα ΜΑΤ. Τα ΜΑΤ απαντούν με χημικά στη μέση του δρόμου. Ο κόσμος κινείται μαζικά προς την πλατεία οπού εκεί γίνεται ξανά στόχος με δύο δακρυγόνα να σκάνε στη μέση της. Πανικόβλητος ο κόσμος τρέχει προς Όθωνος, όπου μαντέψτε, ΝΑΙ πάλι αρχίζουν να πέφτουν χημικά εκεί. Ελάχιστοι πήγαν προς Μητροπόλεως όπου πάλι έπεσαν χημικά και αρκετοί κινήθηκαν προς Φιλελλήνων με την υπόλοιπη πορεία (ακόμα μεγάλη) που 'χε απομείνει. Στην Φιλελλήνων δεξία έσπαγαν τα μαγαζιά άτομα εκτός πορείας, ενώ η πορεία κινούταν να βγει ξανά προς Βουλή κάνοντας τον κύκλο. Εγώ προσωπικά, για να κλείνω κατευθύνθηκα προς μετρό Ακρόπολη και εκεί τερμάτισε η πορεία μου.



Και τώρα αρχίζουν οι τοποθετήσεις.



1) Σε μια ειρηνική πορεία τι δουλειά είχε η ξαφνική περιφρούρηση των διαδηλωτών από τα ΜΑΤ; Δηλαδή αν ο Σισέ πανηγυρίσει γκολ μπροστά στους φανατικούς του Ολυμπιακού στο γήπεδο δεν θα γιουχαριστεί έντονα;; Μήπως ήθελαν να προκαλέσουν για να γίνουν μικροεπεισόδια, τα οποία θα έκαναν πιο έντονα με χρήση δακρυγόνων για να καταστήλουν αυτή ή και μελλοντικές πορείες;;


2) Αυτά τα ρεμάλια, που σπάνε εκτός πορείας, δεν μπορεί να τα μαζέψει μια ισχυρή περιφρούρηση;; Αν δεν απατώμαι κάποτε πήγαν να κάνουν το ίδιο και σε πορεία του ΠΑΜΕ, όπου έφαγαν ξύλο γιατί το ΠΑΜΕ έχει τρομερή περιφρούρηση και από τότε μόκο. Τα ρεμάλια, που πάλι τα είχα συναντήσει τον Δεκέμβρη του Αλέξη να σπάνε εκτός πορείας, (και έχω τοποθετηθεί σε παλιότερο άρθρο για το που ανήκουν) και τότε θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα, να κρατάει στο ένα χέρι μία πέτρα και στο άλλο ένα 10 τζι κινητό! Έχω απευθυνθεί σε φοιτητές-οργανωτές της πορείας, να κοντραριστούμε στα ίσα με τα ρεμάλια, κάνοντας ισχυρές αλυσίδες και βγάζοντας εκτός όσους από αυτούς μπαίνουν με πέτρες στην πορεία μας. Η απάντηση ήταν: "άμα είναι να πλακωνόμαστε μεταξύ μας... άστους, σιγά" . Και όμως αυτό το άστους μόνο σε καλό δικό μας και της πορείας δεν βγαίνει.


3) Το καθαρόαιμο ΠΑΜΕ πότε θα αποφασίσει να συνεισφέρει ουσιαστικά κάπου; Ή θα συνεχίσει να κάνει πορείες προς την αμερικάνικη πρεσβεία μόνο του; ΟΚ, κανένα πρόβλημα να πάμε εμείς μαζί τους στην πορεία, αν και αυτοί διαφοροποιούνται. Βέβαια, αν αληθεύουν οι πηγές μου, σε επαρχιακή πόλη πήγαν οι διαδηλωτές (ας μου επιτραπεί ο όρος) της "κανονικής" πορείας εκεί που είχαν δώσει συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, και οι του ΠΑΜΕ έφυγαν από εκεί. Το καπιταλιστικό "εγώ" υπάρχει, το αριστερό "εγώ" όχι, υπάρχει το αριστερό "εμείς". Ας το καταλάβουν αυτό, οι αληθινοί αριστεροί.


4) Μπάτσε, όταν γυρνάς σπίτι κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη; Πενηντάχρονοι μπάτσοι προστατευμένοι στο καβούκι τους ψεκάζουν με χημικά νέα παιδιά, νεαρούς που όπως ισχυρίζονται και οι ίδιοι σε 'απολογίες' τους στο τροκτικό, θα μπορούσαν να ήταν παιδιά τους. Τριαντάχρονοι χτυπάνε και κλωτσάνε πενηντάχρονους. Στον πατέρα σου σήκωσες ποτέ χέρι ρε αλήτη; Έχουν μετατραπεί σε όργανο της εκάστοτε εξουσίας που για 200 ευρώ (αν πάλι έχω σωστές πηγές, τόσο είναι το bonus να ανήκεις στα ΜΑΤ) πουλάνε αυτές τις δύσκολες ώρες έναν ολόκληρο λαό. Τζούλια κοπέλα μου, μπροστά τους είσαι ήρωας!


5) Μπάτσε, έχεις φάει ποτέ δακρυγόνο; Σου μεταφέρω άποψη φίλης μου όταν δέχθηκε το πρώτο που τυγχάνει να την είχα εκφράσει και γω ένα χρόνο πριν: "Παρακαλάς να πεθάνεις για να σταματήσεις να υποφέρεις". Και συνεχίζω για όσους δεν ξέρουν: Δεν μπορείς να αναπνεύσεις από μύτη γιατί υποφέρεις όταν το μυρίζεις και μπουκώνεις, βήχεις όλη την ώρα φλέματα και σου έρχεται αναγούλα, νιώθεις τα μάτια σου γυάλινα και να τσούζουν απίστευτα ενώ κλαίς. Και το κορυφαίο, θες να πιεις νερό να ησυχάσεις αλλά αν πιεις γίνεται χειρότερα. Και όλο αυτό το ξεκίνησε από ένα σύνθημα "Έξω από την πορεία η αστυνομία" και λίγα άδεια μπουκάλια από μπάχαλους.


6) Εσύ. Εσύ που κράζεις τα κανάλια για την παραπληροφόρηση και την εκμετάλλευση των νεκρών φταις μαζί. Γιατί με το που πέθαναν, μπορεί να μην είχες πάει πορεία, ή αν είχες πάει είχες και λαπτοπ μαζί δεν εξηγείται η τόσο γρήγορη αντίδρασή σου, έφτιαξες γκρουπ για να τους θρηνίσεις και μπήκε κόσμος. ΟΚ ένα γκρουπ δεκτό πες, έστω και αμέσως. Πέντε γκρουπ όμως;;;; Ο κάθε τρόμπας έφτιαξε γκρουπ -την ώρα που ήδη γνώριζε την ύπαρξη τουλάχιστον ενός- για ποιό λόγο; Ακόμα αναρωτιέμαι... Για να λέει πως έχει γκρουπ με 20,000 κόσμο;; Συλλυπητήρια.



Τι κάνω εγώ τώρα; Πρέπει να προτείνεις και κάτι όχι μόνο να κράζεις. Αν και έχω αρχίσει να φοβάμαι τις πορείες ένα θα πω (σε αυτό το άρθρο γιατί ακολουθούν και άλλα): Κατεβείτε ΟΛΟΙ στην πορεία. Σταματήστε να πατάτε αναβολές στο κινητό σας και ξυπνήστε επιτέλους. Σηκωθείται από καφετέρειες καναπέδες PC και ελάτε. Κάνετε αλυσιδες από μόνοι σας όταν είστε στην πορεία. Φωνάξτε για αλυσίδες. Δείξτε καθαρά ποιος ανήκει στην πορεία και ποιος όχι. Όταν βλέπετε ρεμάλι εντός πορείας με πέτρα χτυπήστε τον! Μην κολλώσετε! Βαρέστε αν χρειαστεί αυτούς που είναι εκτός πορείας και τα σπάνε! Οι αστυνομικοί τότε θα οφείλουν να είναι μαζί μας. Και να σας πω κάτι, και εντολές να έχουν να διασπάσουν την πορεία οι αστυνόμοι, πιστεύω εκείνη την ώρα θα έρθουν μαζί μας και θα επιτεθούν και αυτοί στα ρεμάλια. Ξέρω πως είναι δύσκολο να μην απαντήσεις στην πρόκληση των ΜΑΤ, έστω και με συνθήματα, αλλά απαιτείται ανωτερότητα που οι διαδηλωτές μπορούμε να την έχουμε. Ας μην απαντήσουμε. Ας επικεντρωθούμε στον στόχο μας. Στην πορεία. Είμαι πτώμα τώρα. Θα σκεφτώ πιο πολλά αύριο. Καληνύχτα και καλή τύχη.