ΠΟΡΕΙΑ 5-5-2010

Αποφάσισα να περάσουν λίγες ώρες. Να μην γράψω αμέσως, να ακούσω όλες τις πλευρές. Έχουμε και λέμε λοιπόν:

Όσον αφορά τα τεκτενόμενα στην πορεία. Θα τα αναφέρω μόνο τα καθαρά γεγονότα τώρα. Η πορεία είχε πραγματικά άπειρο κόσμο. Συγκεντρωθήκαμε εμείς ως μπλοκ πολυτεχνείου στο πολυτεχνείο στη Στουρνάρη και ξεκινήσαμε. Δεν έχω ξαναδεί μεγαλύτερη πορεία. Ήταν ειρηνική- μέχρι ενός σημείου όμως. Σε κάποιο σημείο στην οδό σταδίου ήρθαν από ένα στενό ΜΑΤ και κάθισαν δεξιά και αριστερά της πορείας. Η πορεία άρχισε να φωνάζει τα συνθήματα "Έξω απ' την πορεία, η αστυνομία" και "έν δυο, έν δυο, έν δυο". Έπεσαν και κάποια πλαστικά μπουκάλια -άδεια- και ελάχιστα αυγά. Σε εκείνο το σημείο αρχίζει η αστυνομία την ρίψη "κρότου-λάμψης" και πιπερόσκονης. Ορισμένοι εκτός πορείας αρχίζουν να ρίχνουν πέτρες στα ΜΑΤ. Τα ΜΑΤ αρχίζουν τα δακρυγόνα. Στη σταδίου αρχίζει να επικρατεί ψιλοπανικός, αλλά στο τέλος κυριαρχεί η ηρεμία στην πορεία. Συνεχίζουμε κανονικά, αλλά για λίγο. Με το που βλέπουμε πλατεία Συντάγματος γίνεται ένας πανικός. Όλον τον δρόμο αυτό μέχρι την Όθωνος τον βγάλαμε τρέχοντας και... βήχοντας. Παντού ΜΑΤ με χημικά και ορισμένοι μπάχαλοι που πέταγαν πέτρες. Ξανασυγκεντρωνόμαστε στην Όθωνος και καθώς πάμε να βγούμε απέναντι από την Βουλή αρχίζει η ρίψη αντικειμένων και πετρών -πάλι από μπάχαλους- προς τους αστυνομικούς, οι οποίοι απαντούν με υπέρμετρη χρήση δακρυγόνων κατά της πορείας. Εκεί η πορεία διαλύθηκε ή καλύτερα, καταστάλθηκε, από την αστυνομία. Έψαχνα να βρω τους δικούς μου, είχαμε φάει όλοι το δακρυγόνο στην μάπα, μα δεν έβλεπα κανέναν. Πάω ξανά στα λίγα άτομα που υπήρχαν πίσω από το πανό μας και είχαν φτάσει τρέχοντας στην αρχή της Πανεπιστημίου. Ψάχνω τους δικούς μου και δεν τους βρίσκω. Τα τηλέφωνα δεν έπιαναν. Πάω προς μετρό Σύνταγμα μήπως με περιμένουν εκεί. Με το που αρχίζω να κατεβαίνω τα σκαλιά στην πλατεία σκάνε δακρυγόνα στην είσοδο του μετρό. Γυρνώ πίσω και έχουμε ξανά χημικά αυτή τη φορά στην Αμαλίας. Το παίρνω απόφαση πως θα το φάω το δακρυγόνο τελικά και κρατάω την ανάσα μου. Τρέχω προς Πανεπιστημίου να βγω στα Προπύλαια. Μιλάω με τους δικούς μου. Είναι στη συμβολή Φιλελλήνων και Όθωνος έξω από την καφετέρεια Millenium. Ξαναπάω προς εκεί μέσω Σταδίου. Επικρατεί πόλεμος μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομικών. Με το που φτάνω απέναντι από τα McDonalds πέφτει μια μολότοφ κοντά στα ΜΑΤ. Τα ΜΑΤ απαντούν με χημικά στη μέση του δρόμου. Ο κόσμος κινείται μαζικά προς την πλατεία οπού εκεί γίνεται ξανά στόχος με δύο δακρυγόνα να σκάνε στη μέση της. Πανικόβλητος ο κόσμος τρέχει προς Όθωνος, όπου μαντέψτε, ΝΑΙ πάλι αρχίζουν να πέφτουν χημικά εκεί. Ελάχιστοι πήγαν προς Μητροπόλεως όπου πάλι έπεσαν χημικά και αρκετοί κινήθηκαν προς Φιλελλήνων με την υπόλοιπη πορεία (ακόμα μεγάλη) που 'χε απομείνει. Στην Φιλελλήνων δεξία έσπαγαν τα μαγαζιά άτομα εκτός πορείας, ενώ η πορεία κινούταν να βγει ξανά προς Βουλή κάνοντας τον κύκλο. Εγώ προσωπικά, για να κλείνω κατευθύνθηκα προς μετρό Ακρόπολη και εκεί τερμάτισε η πορεία μου.



Και τώρα αρχίζουν οι τοποθετήσεις.



1) Σε μια ειρηνική πορεία τι δουλειά είχε η ξαφνική περιφρούρηση των διαδηλωτών από τα ΜΑΤ; Δηλαδή αν ο Σισέ πανηγυρίσει γκολ μπροστά στους φανατικούς του Ολυμπιακού στο γήπεδο δεν θα γιουχαριστεί έντονα;; Μήπως ήθελαν να προκαλέσουν για να γίνουν μικροεπεισόδια, τα οποία θα έκαναν πιο έντονα με χρήση δακρυγόνων για να καταστήλουν αυτή ή και μελλοντικές πορείες;;


2) Αυτά τα ρεμάλια, που σπάνε εκτός πορείας, δεν μπορεί να τα μαζέψει μια ισχυρή περιφρούρηση;; Αν δεν απατώμαι κάποτε πήγαν να κάνουν το ίδιο και σε πορεία του ΠΑΜΕ, όπου έφαγαν ξύλο γιατί το ΠΑΜΕ έχει τρομερή περιφρούρηση και από τότε μόκο. Τα ρεμάλια, που πάλι τα είχα συναντήσει τον Δεκέμβρη του Αλέξη να σπάνε εκτός πορείας, (και έχω τοποθετηθεί σε παλιότερο άρθρο για το που ανήκουν) και τότε θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα, να κρατάει στο ένα χέρι μία πέτρα και στο άλλο ένα 10 τζι κινητό! Έχω απευθυνθεί σε φοιτητές-οργανωτές της πορείας, να κοντραριστούμε στα ίσα με τα ρεμάλια, κάνοντας ισχυρές αλυσίδες και βγάζοντας εκτός όσους από αυτούς μπαίνουν με πέτρες στην πορεία μας. Η απάντηση ήταν: "άμα είναι να πλακωνόμαστε μεταξύ μας... άστους, σιγά" . Και όμως αυτό το άστους μόνο σε καλό δικό μας και της πορείας δεν βγαίνει.


3) Το καθαρόαιμο ΠΑΜΕ πότε θα αποφασίσει να συνεισφέρει ουσιαστικά κάπου; Ή θα συνεχίσει να κάνει πορείες προς την αμερικάνικη πρεσβεία μόνο του; ΟΚ, κανένα πρόβλημα να πάμε εμείς μαζί τους στην πορεία, αν και αυτοί διαφοροποιούνται. Βέβαια, αν αληθεύουν οι πηγές μου, σε επαρχιακή πόλη πήγαν οι διαδηλωτές (ας μου επιτραπεί ο όρος) της "κανονικής" πορείας εκεί που είχαν δώσει συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, και οι του ΠΑΜΕ έφυγαν από εκεί. Το καπιταλιστικό "εγώ" υπάρχει, το αριστερό "εγώ" όχι, υπάρχει το αριστερό "εμείς". Ας το καταλάβουν αυτό, οι αληθινοί αριστεροί.


4) Μπάτσε, όταν γυρνάς σπίτι κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη; Πενηντάχρονοι μπάτσοι προστατευμένοι στο καβούκι τους ψεκάζουν με χημικά νέα παιδιά, νεαρούς που όπως ισχυρίζονται και οι ίδιοι σε 'απολογίες' τους στο τροκτικό, θα μπορούσαν να ήταν παιδιά τους. Τριαντάχρονοι χτυπάνε και κλωτσάνε πενηντάχρονους. Στον πατέρα σου σήκωσες ποτέ χέρι ρε αλήτη; Έχουν μετατραπεί σε όργανο της εκάστοτε εξουσίας που για 200 ευρώ (αν πάλι έχω σωστές πηγές, τόσο είναι το bonus να ανήκεις στα ΜΑΤ) πουλάνε αυτές τις δύσκολες ώρες έναν ολόκληρο λαό. Τζούλια κοπέλα μου, μπροστά τους είσαι ήρωας!


5) Μπάτσε, έχεις φάει ποτέ δακρυγόνο; Σου μεταφέρω άποψη φίλης μου όταν δέχθηκε το πρώτο που τυγχάνει να την είχα εκφράσει και γω ένα χρόνο πριν: "Παρακαλάς να πεθάνεις για να σταματήσεις να υποφέρεις". Και συνεχίζω για όσους δεν ξέρουν: Δεν μπορείς να αναπνεύσεις από μύτη γιατί υποφέρεις όταν το μυρίζεις και μπουκώνεις, βήχεις όλη την ώρα φλέματα και σου έρχεται αναγούλα, νιώθεις τα μάτια σου γυάλινα και να τσούζουν απίστευτα ενώ κλαίς. Και το κορυφαίο, θες να πιεις νερό να ησυχάσεις αλλά αν πιεις γίνεται χειρότερα. Και όλο αυτό το ξεκίνησε από ένα σύνθημα "Έξω από την πορεία η αστυνομία" και λίγα άδεια μπουκάλια από μπάχαλους.


6) Εσύ. Εσύ που κράζεις τα κανάλια για την παραπληροφόρηση και την εκμετάλλευση των νεκρών φταις μαζί. Γιατί με το που πέθαναν, μπορεί να μην είχες πάει πορεία, ή αν είχες πάει είχες και λαπτοπ μαζί δεν εξηγείται η τόσο γρήγορη αντίδρασή σου, έφτιαξες γκρουπ για να τους θρηνίσεις και μπήκε κόσμος. ΟΚ ένα γκρουπ δεκτό πες, έστω και αμέσως. Πέντε γκρουπ όμως;;;; Ο κάθε τρόμπας έφτιαξε γκρουπ -την ώρα που ήδη γνώριζε την ύπαρξη τουλάχιστον ενός- για ποιό λόγο; Ακόμα αναρωτιέμαι... Για να λέει πως έχει γκρουπ με 20,000 κόσμο;; Συλλυπητήρια.



Τι κάνω εγώ τώρα; Πρέπει να προτείνεις και κάτι όχι μόνο να κράζεις. Αν και έχω αρχίσει να φοβάμαι τις πορείες ένα θα πω (σε αυτό το άρθρο γιατί ακολουθούν και άλλα): Κατεβείτε ΟΛΟΙ στην πορεία. Σταματήστε να πατάτε αναβολές στο κινητό σας και ξυπνήστε επιτέλους. Σηκωθείται από καφετέρειες καναπέδες PC και ελάτε. Κάνετε αλυσιδες από μόνοι σας όταν είστε στην πορεία. Φωνάξτε για αλυσίδες. Δείξτε καθαρά ποιος ανήκει στην πορεία και ποιος όχι. Όταν βλέπετε ρεμάλι εντός πορείας με πέτρα χτυπήστε τον! Μην κολλώσετε! Βαρέστε αν χρειαστεί αυτούς που είναι εκτός πορείας και τα σπάνε! Οι αστυνομικοί τότε θα οφείλουν να είναι μαζί μας. Και να σας πω κάτι, και εντολές να έχουν να διασπάσουν την πορεία οι αστυνόμοι, πιστεύω εκείνη την ώρα θα έρθουν μαζί μας και θα επιτεθούν και αυτοί στα ρεμάλια. Ξέρω πως είναι δύσκολο να μην απαντήσεις στην πρόκληση των ΜΑΤ, έστω και με συνθήματα, αλλά απαιτείται ανωτερότητα που οι διαδηλωτές μπορούμε να την έχουμε. Ας μην απαντήσουμε. Ας επικεντρωθούμε στον στόχο μας. Στην πορεία. Είμαι πτώμα τώρα. Θα σκεφτώ πιο πολλά αύριο. Καληνύχτα και καλή τύχη.