Κυριακή 29 Μαΐου 2011

ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΣ; προς parapolitiki

Αφορμή για αυτό το άρθρο είναι τα πολύ σωστά διατυπωμένα ερωτήματα που διάβασα στο κατά τη γνώμη μου πολύ σοβαρό μπλογκ παραπολιτκή. Σας παραθέτω το άρθρο:

Που ήσουν τότε Αγανακτισμένε;


- Όταν ο μαύρος όχλος δολοφόνησε τους εργαζομένους της Marfin;
- Όταν ο Καραμανλής έκλεινε τη Βουλή νύχτα για να αθωώσει τους πολιτικούς που τώρα βρίζεις;
- Όταν το γραφείο σου στη δημόσια υπηρεσία γέμιζε με υπεράριθμους υπαλλήλους/κομματόσκυλα;
- Όταν ο εφοριακός σου ζητούσε χρήματα για να μην σε ελέγξει;
- Όταν οι κομματικοί στρατοί καταλάμβαναν τα Πανεπιστήμια;
- Όταν ο εξεταστής σου ζητούσε χρήματα για να σου δώσει δίπλωμα οδήγησης;
- Όταν ο διορισμένος καθηγητής του δημοσίου έκανε ιδιαίτερα μαθήματα με extra αμοιβή στο παιδί σου;

Τι έκανες γι' όλα αυτά και τώρα μου...


...παριστάνεις τον "υπεύθυνο";

Απάντησε μου -για αρχή- σε αυτά και μετά θα έρθω κι εγώ δίπλα σου στο Σύνταγμα να χτυπήσω την κατσαρόλα μου.

Αγανακτισμένε, μαζί τα φάγαμε. Μόνο που εγώ έχω μάθει να πληρώνω το λογαριασμό. Αυτή είναι η διαφορά μας.

Υ.Γ Ποιος σου έμαθε να χτυπάς (ακίνδυνα) την κατσαρόλα σου; Αυτοί που σου έκρυβαν την πραγματική κατάσταση της Οικονομίας; Αυτοί που σε έστειλαν στις παραλίες στις Ευρωεκλογές; Τους πίστεψες πάλι;

  

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Και τοποθετούμαι.
Είναι πολύ σωστά όλα όσα λες παραπολιτική. Αλλά υπάρχει μία κατάσταση που λες "δεν πάει άλλο". Στην Ελλάδα είμαστε τόσο κοιμισμένοι που περιμέναμε την πρόκληση από τους Ισπανούς για να βγούμε στους δρόμους. Οπότε από την στιγμή που βγαίνει ο κόσμος στους δρόμους και αρχίζει και ζητάει τον λόγο, οφείλουμε να πούμε "οκ κάτι είναι και αυτό από το να κοιμάται τόσα χρόνια."


Βέβαια έχεις ένα δίκιο. Δεν φταίνε μόνο οι πολιτικοί, και ξαναλέω τα συνθήματα δεν πρέπει να είναι "Έξω οι 300", "Ντου και ξύλο στον Γιώργο τον βρωμίλο", "Θάψτε τον Μητσ... μην μας θάψει αυτός!" (δεν λέω το όνομα μη πέσει το δίκτυο). Εμείς ανεχόμασταν τόσα χρόνια αυτή τη κατάσταση και όχι μόνο αυτό, συμμετέχαμε κιόλας! Η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων είναι διεφθαρμένη με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο.
Αλλά τι; Να παραμείνουμε αμέτοχοι; Ειδικά τώρα πια είναι έγκλημα! Τι είδους συμμετοχή πρέπει όμως να έχουμε;
Και τώρα θα το ξαναφωνάξω για άλλη μια φορά. Πρέπει να ζητάμε εμείς την αλλαγή γιατί μόνο έτσι θα αλλάξουμε τους πολιτικούς μας. Να ζητάμε Παιδεία και Δικαιοσύνη. Αυτά να βγούμε και να ζητήσουμε στο Σύνταγμα. Περισσότερο ανεξάρτητα ΜΜΕ, Αξιοκρατία κτλ. Όχι τα προηγούμενα. Φταίγαμε που σας ψηφίζαμε, φταίγαμε όμως και εμείς που ήμασταν μέρος του συστήματος, και εμείς θα το αλλάξουμε. Δεν λέμε "Να φύγει η Κυβέρνηση" να έρθει η άλλη να τρώμε πάλι με δανεικά λεφτά και να συνεχίζουμε να υποθηκεύουμε το αύριο. Πρέπει να έχουμε ανώτερα αιτήματα. Στην Αίγυπτο ξανασφάζονται τώρα άκουσα, επειδή δεν υπήρχε σοβαρή αντιπρόταση μετά τις διαδηλώσεις και ορμάνε τα μικροσυμφερόντα για το ποιο θα κυριαρχήσει. Εδώ πρέπει να βγάλουμε κάθε μικροσυμφέρον και να έχουμε την ανώτερη πρότασή μας!
Η ελληνική κοινωνία έχει ανάγκη από όραμα. Μόνο αυτό θα μας βγάλει από τον πάτο. Οφείλουμε να δείξουμε πως ο ελληνικός λαός αλλάζει σελίδα.

Έχει δίκιο η παραπολιτική να κατηγορεί τους αγανακτισμένους. Για αυτό το ξανατονίζω παντού και παντού. Το σωστό ερώτημα είναι:
Έλληνες με τι είστε αγανακτισμένοι;;; Τι ακριβώς ζητάτε;;  Δανεικά; Ή βλέπετε ένα καλύτερο αύριο με αξίες; 


Ε ρε Προφ, σοβαρά πιστεύεις ότι μπορεί να ζητάνε το δεύτερο; Ναι αλλιώς θα ήμουνα υπερβολικά ρεαλιστής. Ρεαλισμός όμως σημαίνει υποταγή στην πραγματικότητα (Αντ. Τρίτσης) και ειδικά τώρα θέλουμε το ακριβώς αντίθετο.
ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΤΩΝ ΛΑΘΩΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΝΩΤΕΡΟ ΟΡΑΜΑ

1 σχόλιο:

tzonakos είπε...

Δε νομίζω οτι κατηγορεί κανείς τους "αγανακτισμένους", μα πολύ σωστά πρέπει να ξέρει ο καθένας για τι ειναι αγανακτισμένος, να σκεφτεί και να προτείνει λύσεις γι αυτά.
Σκέτη γενικά αγανάκτηση κατα πάντων δε λέει τίποτα. Σαν τυφλή οργή ειναι.
Οταν αυτά που μας αγανάκτισαν τα ξεκαθαρίσουμε μέσα μας ο καθένας, θα μπορούμε να αρχίσουμε να λέμε "φτάνει πιά" απο καθημερινά θέματα όπως το λάδωμα, το φακελάκι και άλλες παρασκηνιακές συναλλαγές που συντηρούν το κλίμα αγανάκτησης.