ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΗ "Χ.Α." ΜΕΣΑ ΣΟΥ

Η άνοδος της Χρυσής Αυγής είναι ίσως μια από τις πιο "ενδιαφέρουσες" εξελίξεις που παρατηρούνται. Είναι ίσως το "ξεβράκωμα" της μάσκας που φοράει η ελληνική κοινωνία. Δεν είχα αναφερθεί ως τώρα στο συγκεκριμένο θέμα, γιατί ήθελα να ακούσω όσο το δυνατόν περισσότερες απόψεις γύρω από αυτό. Έτσι κι αλλιώς κάθε δεύτερη μέρα έβγαινε ο κάθε ένας κι έγραφε ένα άρθρο που ανέλυε τους λόγους που αυξάνεται η δύναμη της Χ.Α. στην κοινωνία. Γενικώς "πουλούσε". Και ό,τι πουλάει προβάλλεται.
Διάβασα διάφορα. Πως τόσα χρόνια είμαστε ο λαός των "μπουζουκιών, του γηπέδου, των αγωνιστικών προφυλακτήρων", πως πολιτικές συζητήσεις δεν γίνονταν, πως υπήρχε η ταμπέλα του φλώρου "κουλτουριάρη" για όποιον έκανε άλλες πιο ποιοτικές δραστηριότητες. Διάβασα πως όποιος έκανε πολιτική συζήτηση απομονώταν σε αντίθεση με εκείνον που σύγκρινε τον Πάντο με τον Βύντρα. Διάβασα πως είμαστε ένας βαθιά συντηρητικός λαός, καθόλου ανεκτικός προς το ξένο και διαφορετικό, ένας λαός που δεν θέλει αλλαγές. Δεν θα διαφωνήσω με όλα αυτά. Βέβαια οφείλω να παραδεχτώ πως δεν είμαστε οι μόνοι που είμαστε έτσι, πως τέτοια φαινόμενα συναντάς και σε άλλες πολιτισμένες χώρες.
Όμως εμείς είμαστε εκείνοι που έχουμε ένα νεοναζιστικό κόμμα στη Βουλή μας. Κι εδώ είναι η μεγάλη μας διαφορά από όλους τους άλλους. Οπότε θα αφήσω σε δεύτερη μοίρα τις αναλύσεις για το τι έφταιξε και θα επικεντρωθώ στην ειδοποιό διαφορά. Τη μεγάλη υποκρισία που μας διακρίνει σε αντίθεση με τους υπολοίπους.
Δεν έγινε ο Έλληνας ξαφνικά ρατσιστής και νεοναζί. Όσο κακή εικόνα κι ας έχω για την ύπαρξη της λεγόμενης "κοινής λογικής" στην κοινωνία, αρνούμαι πεισματικά να δεχθώ ότι το 15% που δείχνουν οι δημοσκοπήσεις πως τάσσεται υπέρ της Χ.Α. είναι νεοναζί. Είναι σύνηθες φαινόμενο, σε περιόδους κρίσης, που ακόμα και ο λιγοστός ορθολογισμός προσωρινά να εξαφανίζεται, να αναζητούνται λύσεις στα άκρα, λόγω της αγανάκτισης του κόσμου. Σε περιόδους κρίσης ο εγκέφαλος παραμερίζεται από τα ένστικτα επιβίωσης. Το έχουν εκμεταλλευτεί στο παρελθόν αρκετοί αυτό. Ο Χίτλερ ήταν ένα παράδειγμα.
Όχι. Ο Έλληνας είναι φιλόξενος και φιλότιμος. Γιατί όμως 15% Χ.Α.; Ένας είναι ο λόγος. Ζούμε σε ένα σύστημα τα τελευταία 30 χρόνια που κυριαρχεί η "βία" στους θεσμούς του, η "βία" σε συνδυασμό με το "ζητάω". Ο σύγχρονος Έλληνας βλέπει λοιπόν πως η λύση στα προβλήματά του θα επέλθει μόνο μέσω της βίας. Δεν ψήφισε τον Κασιδιάρη επειδή έχει λόγο. Τον ψήφισε επειδή δίνει χαστούκια. Τον ψήφισε για να δείρει τα λαμόγια.
Θυμηθείτε τον κόσμο να φωνάζει "να καεί το μπουρδέλο η Βουλή", θυμηθείτε τον ξυλοδαρμό του Χατζηδάκη, τα γιαούρτια σε ομιλίες πολιτικών, τις αφίσες της ΔΑΠ όπου φιμώνονταν υπουργοί του ΠΑΣΟΚ κι ένα σωρό ακόμα παραδείγματα που αν τα αναφέρω όλα θα γράφω μέχρι αύριο. Ο κόσμος έχει δείξει ξεκάθαρα ότι μία είναι η λύση που θεωρεί ότι υπάρχει: η βία.
Κι αυτό είναι το μεγάλο στοιχείο της υποκρισίας μας. Ότι όλοι κάνουμε αντιναζιστικά φεστιβάλ το μεσημέρι και το απόγευμα ασκούμε βία στον συνάνθρωπό μας με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Ότι όλοι το μεσημέρι διαμαρτυρόμαστε στην πορεία, αλλά το απόγευμα κοιτάμε πως να φοροδιαφύγουμε. Θα αναφερθώ απλά στο παράδειγμα του αντίθετου πόλου ας πούμε του ναζισμού, της αριστεράς, που προσωπικά αποτελεί και μεγάλη απογοήτευση. Τι νοείται αριστερά στην Ελλάδα; Η πορεία; Ή καλύτερα, μόνο η πορεία; Η αριστερά είναι ένας ολόκληρος τρόπος σκέψης που έχει να κάνει με την ισότητα, την συλλογικότητα και την αλληλεγγύη καταρχήν. Αριστερά είναι κουλτούρα πάνω από όλα, και η πορεία είναι το αποτέλεσμα. Εμείς εδώ έχουμε κρατήσει μόνο το στοιχείο της πορείας, της διαμαρτυρίας δηλαδή, που αποτελεί μορφή βίας σε μια κοινωνία.
Η ελληνική κοινωνία ήταν φασιστική τόσα χρόνια και λειτουργούσε με το δίκιο αυτού που φώναζε πιο δυνατά ή εκείνου που κοπανούσε το χέρι πιο δυνατά στο τραπέζι. Σημασία δεν είχε η αξία σου αλλά το κονέ σου, όχι να δώσεις στην κοινωνία αλλά να πάρεις. Τι πιο φυσιολογικό αποτέλεσμα από το αυτός που μπορεί να δείρει περισσότερους να αποφασίζει που οδηγούμαστε σήμερα.
Ως τώρα βέβαια αναφέρομαι στα κρούσματα βίας στις ανθρώπινες σχέσεις και στις δομές τις κοινωνίας. Όμως δεν έχω αναφερθεί σε ένα σημαντικό κομμάτι του αντίλογου που δικαίως θα έχει τον τίτλο "άλλες μορφές βίας", όπως η βία που ασκεί ο εργοδότης στον εργαζόμενο, η βία που ασκεί το σύστημα στον πολίτη, η ψυχολογική βία που ασκείται από ΜΜΕ κτλ. Προσωπικά θεωρώ ότι η απάντηση είναι απλή. Όχι στην βία ναι στην δράση. Η βία έχει επανηλλημένως αποδειχθεί ότι σαν αποτέλεσμα φέρνει βία, οπότε είναι αυτονόητο ότι πρέπει να αποδοκιμάζεται. Όμως επίσης τι πιο βίαιο από το να κάθεσαι και να μην κάνεις τίποτα; Να μην αντιδράς όταν βλέπεις να ασκείται βία γύρω σου; Να αντιδράς αλλά όχι με βία. Δράσε. Πάρε την ζωή στα χέρια σου, οργανώσου. Διεκδίκησε υγιή συνδικάτα στη δουλειά σου, προώθησε τις συλλογικές διαδικασίες, διαμαρτυρήσου. Μην πας και ψηφίζεις τον οστρογότθο συνδικαλιστή που φωνάζει "σαν δεν ντρέπονται", στήριξε τον άλλο που ό,τι και αν σου πει έχει επιχειρήματα κι άποψη. Πρώτα από όλα δημοκρατικά. Έχουμε όλοι μάθει να σεβομάστε την άποψη του ομοϊδεάτη και να χλευάζουμε τον αντίλογο. Κι όταν έρθει η στιγμή της βίας τότε θα έχεις όχι ανθρώπους, αλλά ιδέες στις πλάτες σου, και τότε θα αλλάξεις το σύστημα, γιατί θα ταν αφελές να πούμε πως το σύστημα θα άλλαζε με εκλογές κι ειρήνη. Όλη η άλλη όμως βία που βλέπουμε καθημερινά, είναι τσάμπα μαγκιά κατά την ταπεινή μου άποψη. Είναι βία για βία, χωρίς αποτέλεσμα, χωρίς ιδεολογία, χωρίς τίποτα, αποτέλεσμα μόνο της υποκρισίας που μας διακρίνει και της αιώνιας κλάψας μας για όλα.
Για την συστημική βία θα ήθελα να κάνω μία μικρή ειδική αναφορά. Ως βία της πλειοψηφίας, θεωρώ ότι πρέπει να γίνεται αποδεκτή. Όταν πάντα αναφέρεται σε αποφάσεις που τις υποστηρίζει η πλειοψηφία του λαού. Γιατί καλώς ή κακώς δεν μπορεί να λειτουργήσει ομαλά η πολιτεία χωρίς την ύπαρξη συστημικής βίας. Πρόκειται όμως για μεγάλο θέμα και δεν θέλω να πλατειάζω.

Μία είναι η λύση για να σταματήσει η άνοδος της Χ.Α. Σκότωσέ την πρώτα μέσα σου. Σκότωσε τα στοιχεία βίας που αποκόμισες από ένα σύστημα τόσα χρόνια. Συζήτησε, άκου, διαφώνησε, συμφώνησε. Σεβάσου την άποψη του άλλου κι ας διαφωνείς. Και ας αναλάβουμε επιτέλους την ευθύνη των πράξεών μας. Και στο κομμάτι της κοινωνίας που λειτουργεί με προκατάληψη, ρατσιστικά, ναζιστικά κλείσε τα αυτιά σου και μην απαντάς με βία. Τέτοιες νοοτροπίες τρέφονται με την προσοχή σου κι αυτήν είναι που πρέπει να τους στερήσεις. Το έδειξε τόσα όμορφα η ταινία 12 Angry Men. Ας κλείσω με αυτήν

GOING LEFT OR GOING THROUGH?

-Καλησπέρα σας, να σας δώσουμε ένα φυλλάδιο για το φεστιβάλ της ΚΝΕ;
-Ναι δώστε μου, γιατί όχι;

Και έτσι ξεκίνησαν όλα.. Τα είδα όλα, μου φανερώθηκε η αλήθεια.. Χρόνια κομμουνισμού πέρασαν μπροστά από τα μάτια μου, έκανα τους απαραίτητους συνδυασμούς και πια κατέληξα στο πολυπόθητο συμπέρασμα. Η επανάσταση θα ξεκινήσει από την Ελλάδα. Όχι δεν το λέω για πλάκα. Και εδώ σας έχω μία συγκλονιστική αποκάλυψη.
Ο Λένιν έχει έναν κρυφό εγγονό, ο οποίος ζει και εργάζεται στην Ελλάδα και τόσα χρόνια προετοιμάζει το έδαφος για μια νέα Οκτωβριανή Επανάσταση! Τα γονίδια μιλούν από μόνα τους, δείτε το και εσείς:

Ο Λένιν:

\

Ο Λένιν σε πιο επαναστατικό στυλ:

Ο εγγονός του Λένιν έτοιμος να συντρίψει το κεφάλαιο:

Πιστεύω οι εικόνες μιλούν από μόνες τους...

 


































ΝΑΙ..
Σηκωθείτε από ντιβάνια καναπέδες σκαμπό..
Τρέξτε βγάλτε τα λάβαρα που κρύβατε τόσα χρόνια..
Ο ηγέτης είναι εδώ!

Η εμφάνιση του εγγονού του Λένιν, με το πραγματικό όνομα Νίβοφ, θα γίνει το Σάββατο 15/9 ώρα 23:30, όπου θα δώσει συναυλία για το φεστιβάλ της ΚΝΕ, ερμηνεύοντας τραγούδια του δίσκου του "La Bolshevikia Familia".
Όλοι θα είμαστε εκεί να τραγουδήσουμε δυνατά και μαζί τα

"Τόσα χρόνια εδώ
το κεφάλαιο χτυπώ
χωρίς διαλείμματα καθόλου ούτε ένα ρεπό
Δεν κάνω διακοπές, κομμουνισμό θα θες!"


"Συντρόφισες γύρω πολλές πάρα πολλές
όμως ποτέ ποτέ δεν είν' αρκετές
είναι το σήμερα το αύριο και το χτες
μες στη ζωή σου μόνο αυτές
κάνουν πιο ριζοσπαστική τη ζωή σου, με δυο ματιές!"

"Μαζί μου ασχολείσαι
πόσο Πασόκος είσαι
αν όντως δεν γουστάρεις
το καδρόνι μου θα πάρεις
προβοκάτορας αν είσαι
τα αυτιά σου τώρα κλείσε
το όνομά μου σβήσε
ξένος είμαι ξένος είσαι"


"Μείνε εκεί που είσαι
μείνε μέσα στην απάτη
γιατί ψήφισες Αλέξη
και η ελπίδα δεν υπάρχει"

"Θέλω να γυρίσω στα παλιά, εδώ και τώρα
θέλω το 7%, ήρθε η ώρα
θέλω την Αλέκα πρωθυπουργόόόόό
ένα βράδυ είναι αρκετόόόόόό"

Χαμός στο ίσιωμα!
Καλημέρα Ελλάδα λοιπόν, σου μιλάει ο Νίβοφ!

ΥΓ. Ισορροπιστή, Νίβο, DNS και λοιποί... Απλά μην βάλετε αυτές τις αριστερές σας αλυσίδες και τα εντυπωσιακά καπέλα σας στο live... Είναι λίγο κάπως άλλος κόσμος να μην έχει να φάει και άλλος να κάνει τραγούδια για γυναίκες και για αξεσουάρ. 

"Αφού θαμπώθηκαν από τα φώτα και γίνανε παλιάτσοι
Φτηνές παραγωγές,φτηνά cd στο ό,τι κάτσει
Να ψαρώσουν λίγες γκόμενες στα clubs και πιτσιρίκια
 ή μάλλον ξέχασα και αυτούς που γουστάρουν τα μπαντιλίκια
Αφού τα θέματα γυρνάνε πάνω κάτω στα ίδια
Εδώ ο κόσμος υποφέρει και προβάλλουν στολίδια
...
Δεν τους χρειάζομαι και ας παλιότερα τους είχα πρότυπα
Σβήσανε με τον καιρό τώρα τα λεν αλλιώτικα."
                                                         Λόγος Απειλή

ΤΟ ΤΡΙΠΤΥΧΟ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ

Μικρή παρένθεση πριν αρχίσω. Επειδή είναι "ευαίσθητο θέμα" αν γουστάρετε ατμόσφαιρα, βάλτε να παίζει ένα playlist ενόσω διάβαζετε :P

.Πατήστε δεξί κλικ και άνοιγμα σε νέα καρτέλα εδώ.

Λοιπόν...

Ελάχιστα πράγματα στον κόσμο μπορούν να επηρεάσουν τον άνθρωπο τόσο πολύ όσο οι ερωτικές σχέσεις. Για χάρη ενός έρωτα πολλοί άνθρωποι δέχονται να αλλάξουν τον ίδιο τους τον εαυτό και ακόμα και τα πιο σταθερά πιστεύω τους. Το τέλος ενός έρωτα μπορεί να αλλάξει πάλι τελείως έναν άνθρωπο, αφήνοντάς του ουλές, οι οποίες μπορεί να τον ωριμάσουν μπορεί όμως και να του δημιουργήσουν ένα σωρό από συμπλέγματα.

Σήμερα θα αναφερθώ σε αυτές τις ουλές και στο πως έχω καταλήξει πια, ότι μπορούν να βοηθήσουν τον άνθρωπο να ωριμάσει, να ολοκληρωθεί, και να είναι έτοιμος για νέα και ακόμα καλύτερα πράγματα στη ζωή του. Ο χωρισμός, και η κάθε μορφή τέλους που συναντάμε στην ζωή, όσο επώδυνη και αν είναι, είναι αναγκαία, καθώς έτσι εξελισσόμαστε σαν άνθρωποι. Φεύγει το παλιό και δημιουργούμε συνθήκες για ένα νέο καλύτερο (ό,τι και να 'ναι αυτό), και έτσι προχωράμε, κλείνουμε κύκλους και δεν μένουμε στάσιμοι.

Υπάρχει στο τέλος λοιπόν κάθε σχέσης ένα τρίπτυχο και μία ενέργεια. Αν γίνουν αυτά, πιστεύω είναι έτοιμος κάποιος, ψυχικά και σωματικά, να προχωρήσει σε ακόμα καλύτερα πράγματα.

Τρίπτυχο:

αγάπη - ευγνωμοσύνη - συγχώρεση

Ενέργεια:

οριστικό delete

 Αναλυτικότερα:

αγάπη: Έζησες ένα διάστημα της ζωής σου με κάποιον άνθρωπο. Σίγουρα ένα κομμάτι σου (μικρό ή μεγάλο) θα τον αγαπά ό,τι και να γίνει. Η αγάπη δεν είναι κάτι που πάει και έρχεται. Είναι κάτι που έρχεται, μένει και το πολύ πολύ μετά θάβεται βαθιά κάτω από αρνητικές στιγμές. Πρέπει να είσαι περήφανος που αγάπησες και να μην το αρνείσαι. Άνθρωπος που δεν έχει αγαπήσει είναι φτωχός εσωτερικά.

ευγνωμοσύνη: Οφείλεις απέναντι στον εαυτό σου να είσαι ευγνώμων που έζησες κάποιες στιγμές αγάπης, στοργής, ευτυχίας. Είσαι τυχερός για αυτές τις στιγμές, κι είσαι τυχερός που ερωτεύτηκες. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν ζήσει παρόμοιες στιγμές. Είναι κουτό να μετανιώνεις για αυτές τις στιγμές, είναι χαζό να μετανιώνεις για πράγματα που έδωσες και πήρες. Η ζωή και ο έρωτας είναι ένα ταξίδι, και να νιώθεις τυχερός που ήσουν ένας από τους επιβάτες, ασχέτως αν είχες άλλες προσδοκίες για τον προορισμό.

συγχώρεση: Μόνο αν συγχωρέσεις ειλικρινά τον άλλο, για ό,τι και να έχει κάνει, είσαι πραγματικά ελεύθερος. Ελεύθερος από συμπλέγματα, από προκαταλήψεις. Ελεύθερος από αντιπάθεια και μίσος. Δεν υπάρχει λόγος να ζητάς έμμεσα εκδίκηση, να καταλάβει τι είχε και τι έχασε, ή να ξενερώνεις μαζί του, τόσο πιο πολύ βουλιάζεις σε μονοπάτια που μόνο χαρούμενο δεν θα μπορέσουν ποτέ να σε κάνουν, και μόνο μπροστά δεν θα σε πάνε σαν άνθρωπο. Αυτό δεν σημαίνει πως ξεχνάς. Απλά βγάζεις από μέσα σου κάθε μορφή κακίας. Συγχωρείς, και προχωράς μπροστά πια γαλήνιος.

Οριστικό Delete: Αυτό έγκειται στη δικιά σου ευχέρεια. Το ελάχιστο είναι να σταματήσεις τελείως να ασχολείσαι με αυτόν τον άνθρωπο. Με τις επιλογές του, με τη ζωή του, με τις φάσεις που περνάει. Μερικές φορές είναι δύσκολο και ακούγεται απίθανο. Αλλά σε βάθος χρόνου θα καταλάβεις, το πόσο υγιές βήμα είναι και το πόσο σε βοήθησε να προχωρήσεις την ζωή σου και να την κάνεις καλύτερη. Το μέγιστο, όταν δεν μπορείς να απαγκιστρωθείς, είναι να κάψεις κάθε δίοδο με αυτόν. Να μην τον ξαναδείς ποτέ, να σβήσεις κάθε μορφή επικοινωνίας. Πάρε ένα χαρτί και γράψε τα πράγματα που συμβόλιζε αυτός ο άνθρωπος για σένα, εκτονώσου γράφοντας, και μετά κάψτο. Προσωπικά πιστεύω ότι δύσκολα μπορεί δύο εραστές να μείνουν φίλοι, αν και υπάρχουν ελάχιστα αντίθετα παραδείγματα. Οπότε κατά πάσα πιθανότητα, οποιαδήποτε μορφή ασχολίας με το παρελθόν, θα σε δυσκολέψει να κλείσεις τον κύκλο και να αρχίσεις έναν άλλο.

Αυτά και ας κλείσουμε εδώ.

Πάντως όπως ισχύει σε κάθε περίπτωση, αν εσύ ο ίδιος δεν θες να βοηθήσεις και δεν σέβεσαι τον εαυτό σου, τότε μην περιμένεις κανέναν άλλον να το κάνει.

;-)

ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΗ ΛΕΞΗ ΑΓΑΠΗ

Αν κάτσω να κάνω μια λίστα για το τι έχει γίνει στο όνομα της αγάπης θα μπει ο Σεπτέμβρης και ακόμα θα είμαι πίσω από την οθόνη του pc. Στο όνομα της αγάπης πάντα, το οποίο πάντα διαφέρει από την ουσία της.

Σε όλους τους τομείς που χώνεται η λέξη "αγάπη". Και λέω λέξη, γιατί κατά ένα περίεργο τρόπο, η λέξη "αγάπη", αν και αποτελεί απλά μια έννοια, είναι πολύ πιο "ορατή" γύρω μας από την πράξη "αγάπη", που μπορεί να είναι κάτι το καθημερινό, το απτό.

Πόσοι άνθρωποι στο όνομα της υπερβολικής μάλιστα αγάπης μειώνουν τον σύντροφό τους με μικρές κινήσεις κάθε μέρα.

Δεν θα πω παραδείγματα, τα ξέρετε όλοι, τα έχετε κάνει, τα έχετε πάθει, το τελευταίο που έχω όρεξη τώρα είναι να μακρηγορώ. Ας γενικεύσω πάντως, λέγοντας που αυτό δεν συμβαίνει στο ερωτικό μόνο, αλλά και σε άλλους τομείς όπως τις ενδοοικογενειακές σχέσεις (ελληνίδα μάνα αθάνατη).

Οπότε ας καταλήξω σε ένα συμπέρασμα, το οποίο το άκουσα και ανέλυσα πολύ τελευταία.

Δεν θέλω να με αγαπάνε. Θέλω να με σέβονται.

Να σε σέβεται ο άλλος σαν προσωπικότητα, σαν άνθρωπο, με τα μειονεκτήματά και τα προτερήματά σου. Να σε αποδέχεται για αυτό που είσαι και να σέβεται τις επιλογές σου. Να μην θέλει να σου επιβάλλει αλλαγές ακόμα και από υπερβολική αγάπη.

Ο σεβασμός απέναντι στους ανθρώπους είναι διαχρονικός και αυθεντικός. Κερδίζεται δύσκολα (σε σχέση με το πόσο εύκολα κερδίζεται η λέξη αγάπη) και χάνεται δύσκολα. Προτιμώ λοιπόν να με σέβονται σαν άνθρωπο είτε με βλέπουν είτε όχι, ακόμα και αν μπορεί να μην με ξαναδούν ποτέ, ακόμα και αν θα με δουν 100% αύριο. Και το ίδιο να κάνω και εγώ απέναντι τους.

Και ο σεβασμός συνδυάζεται με το ερωτικό στοιχείο. Ένα από τα βασικά στοιχεία που προκαλλούν σεβασμό είναι ο θαυμασμός. Οι λόγοι για να σέβεσαι κάποιον που δεν θαυμάζεις ιδιαίτερα είναι "πέτρινοι": ηλικία, κοινωνική θέση και λοιπά. Έναν που θαυμάζεις όμως τον σέβεσαι. Και ο θαυμασμός είναι ένα από τα πρωταρχικά στοιχεία του έρωτα. Αν κάποιος σε ελκύει ερωτικά και τον θαυμάζεις, τότε έχει όλα τα φόντα για να τον ερωτευτείς. Δεν μπορεί να είσαι ερωτευμένος με κάποιον που δεν θαυμάζεις.

Ας σε σέβονται λοιπόν και ας μη σε αγαπούν. Ο σεβασμός που λαμβάνεις σου δίνει και όλη την αγάπη που χρειάζεσαι.

Και άντε Παντελίδη, αν τη σέβεσαι ας την, και άσε τα δεν ταιριάζετε. Αντικειμενικά στο λέω.

ΜΑ ΟΧΙ ΔΕΝ ΤΑΙΡΙΑΖΕΤΕ, ΣΤΟ ΛΕΕΙ

Τελευταία φορά που ασχολήθηκα με την ανάλυση κάποιου τραγουδιού ήταν για το "Εν λευκώ" της Μποφίλιου. Ε τώρα, καλοκαιριάτικα μες στην αθηναϊκή ζέστη ας ασχοληθώ με κάτι πιο ανάλαφρο, και περισσότερο αστειεύομενος ας εστιάσω στον Παντελή Παντελίδη.

Ο λόγος που ασχολούμαι είναι κυρίως το spamming των τελευταίων μηνών που γίνεται με τα post που αφορούν τραγούδια του, ειδικά μεταμεσονύκτιες ώρες. Και ΟΚ. Αν ήταν μόνο τα post θα το καταλάβαινα. Δεν έχει την φωνάρα, αλλά έχει αντρική καθαρή φωνή, με την απαραίτητη κλαψοχροιά, η οποία άρεσε ανέκαθεν στον γιο του καημού Έλληνα. Ακούγεται, τουλάχιστον για μένα, ευχάριστα. Ως εδώ καλά. Την ταύτιση με τους στίχους των κομματιών του, δεν την καταλαβαίνω για κανένα λόγο, εκτός αν γίνεται από 15χρονα κοριτσάκια. Και αυτό είναι το πρώτο που με χάλασε πολύ όταν τον άκουσα. Μα status με στίχους από κομμάτια του;; Προτιμώ να δώσω το πιο δύσκολο μάθημα της σχολής μου, να πάρω 8, και να πάω να με κόψω με ρήτρα 9 μετά.

Τυχαία παίρνω το πιο δημοφιλές κομμάτι του και γράφω εν συντομία τους στίχους, να τους δει κάποιος μαζεμένους:

Στίχοι:

Μπορεί να χάνεσαι και στην δική του αγκαλιά,
μπορεί να λιώνεις και με τα δικά του τα φιλιά,
μπορεί να νιώθεις όπως τότε ασφαλής μαζί του,
μα σε ρωτάω αυτός μπορεί να δώσει τη ζωή του..

Δεν ταιριάζετε σου λέω
τόσο αντικειμενικά στο λέω
κι άσε οι φίλες σου να λένε το αντίθετο..
Ξέρεις μάτια μου που μένω
κι όσο δίνεσαι θα περιμένω
από αντίδραση το ξέρω το έκανες και αυτό..

Μπορεί να καίγεσαι και στην δική του την ματιά
μπορεί να έχει χιούμορ και άλλα τόσα περιττά
μπορεί να νιώθεις σαν παιδί όταν ξυπνάς μαζί του
μα σε ρωτάω,αυτός μπορεί να δώσει την ζωή του..

Μμμμμμάλιστα.

Δεν θα χρονοτριβήσω, θα σχολιάσω με λίγα λόγια.

Βρε κοπέλα μου, είσαι με έναν τυπά που σε κάνει να χάνεσαι όταν σ' ακουμπάει, σε φιλά και σε σκοτώνει, είσαι φουλ ερωτευμένη μαζί του. Βέβαια ο τυπάς αυτός έχει και ένα σωρό άλλα περιττά στοιχεία όπως χιούμορ, ίσως να είναι και έξυπνος αλλά who cares, και επίσης καταφέρνει να σε καλύπτει παντού, καθώς είναι τα πάντα για σένα. Ο Παντελίδης ξέρεις τι πιστεύει για σένα;

Ότι τα κάνεις από αντίδραση όλα αυτά επειδή τον θες. Φήμες λένε πως ή η συγκεκριμένη κοπέλα σάρωσε τα όσκαρ υποκριτικής τότε πέρισυ, ή είναι τόσο ανώριμη ώστε να μπερδεύει τον έρωτα με το "σε σχέση με" στο facebook. Και μην ξεχνάμε εδώ πως αυτό είναι έτσι αντικειμενικά, καθώς η άποψη του Παντελίδη (η οποία εμφανώς έρχεται σε αντίθεση με την άποψη του υπόλοιπου κόσμου -βλέπε φίλες κοπέλας) είναι η αντικειμενική άποψη. Αν ο φίλτατος Παντελής λοιπόν πει μεθαύριο πως ο ήλιος γυρνάει γύρω από τη γη, τότε αντικειμενικά ο ήλιος θα γυρνάει γύρω από τη γη.

Εντάξει, ίσως γίνομαι λίγο κακός, βγάζει έναν ωραίο καημό μερικές φορές ο Παντελής, αλλά όχι και status στίχους για όνομα της Παναγιάς της χθεσινογιορτάζουσας! Και εδώ έρχεται το δεύτερο που με ξενερώνει με τον Παντελίδη, βασικά με αυτούς ταυτίζονται με αυτόν.

Δεν είσαι ψαγμένος μπουζουκόβιος facebook addict! Ανάμεσα στον Κιάμο και στα γύφτικα πετάς έναν Παντελίδη με στίχους επειδή δεν έχει δισκογραφική και το παίζεις ψαγμένος. "Ψιτ, εγώ τον ήξερα πριν βγάλει δίσκο". Κάνε check in στο Ανάκτορο και be proud of it.

ΥΓ. Πολλοί λένε ότι φέρνει σε Νότη. Όντως φέρνει. Αλλά μην ξεχνάμε ότι ο Νότης μιλάει "υποκειμενικά" (σε παρόμοιο ύφος κομματιού)

Δίνει τα φιλιά που της έχω μάθει
Και την αγκαλιά μέσα που έχω κλάψει
Δίνει το κορμί πως να την κρατήσω
Πριν δώσει και καρδιά να τη σταματήσω

ΠΩΣ ΕΝΑ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟ ΠΛΑΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΣΩΣΗ ΑΠΕΤΥΧΕ

Ακολουθεί ένα άρθρο της "The Wall Street Journal" το οποίο παίχτηκε αρκετά τις τελευταίες μέρες. Το κακό είναι ότι κάθε ομάδα το μετάφραζε στην Ελλάδα ανάλογα με τα συμφέροντά της. Για αυτό κάθισα και το μετέφρασα όλο. Γιατί πάντα σε περιόδους κρίσης ίσως η καλύτερη και πιο αντικειμενική ενημέρωση είναι αυτή που προέρχεται έξω από τα σύνορα. Το άρθρο μπορείτε να το βρείτε στην αγγλική του μορφή εδώ και είναι του αρθρογράφου Marcus Walker. Ίσως γίνεται λίγο γλαφυρό (και για αυτό διαβάζεται και εύκολα) σε κάποιες στιγμές αλλά πιστεύω αναλύει πολύ σωστά και λογικά όλα αυτά που έγιναν δύο χρόνια και μας οδήγησαν σε αυτό το σημείο.

Ακολουθεί το άρθρο.

ΠΩΣ ΕΝΑ ΠΛΑΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΣΩΣΗ ΑΠΕΤΥΧΕ

Αθήνα- Δύο χρόνια αφότου η Ευρώπη εγγυήθηκε οικονομικά την Ελλάδα για να προστατέψει το ευρώ, η διάσωση έγινε πανωλεθρία που απειλεί  το μέλλον του κοινού νομίσματος.

Αφού οι εκλογές στις 6 Μαΐου στην Ελλάδα άφησαν πολύ αποδυναμωμένα τα δύο προ-διάσωσης κόμματα για να κυβερνήσουν την χώρα, είναι πολύ πιθανό να γίνουν κι άλλες εκλογές τον Ιούνιο, με καμμία εγγύηση ότι θα προκύψει κάποια σταθερή κυβέρνηση. Τον επόμενο μήνα, η Αθήνα πρέπει να βρει 11.4 δις ευρώ (ή 15 δις δολάρια), με νέες περικοπές δαπανών ή να αντιμετωπίσει την αναστολή των διεθνών δανείων, τα οποία χρειάζεται για να πληρώσει συντάξεις και να λειτουργήσουν τα σχολεία. Αν δεν παραλάβει τα λεφτά, θα πρέπει τελικά να τυπώσει δικό της χρήμα.

Η αναπτυσσόμενη ταραχή στην Ελλάδα είναι το αποκορύφωμα ενός πειράματος ριζικής λιτότητας και κακότεχνης οικονομικής μεταρρύθμισης, τα οποία ώθησαν την χώρα στο χείλος της κοινωνικής και πολιτικής κατάρρευσης. Η ιστορία της κακότυχης διάσωσης οδηγεί στο συμπέρασμα πως ο εξαναγκασμός βαθιάς λιτότητας σε κάθε χώρα-μέλος  δεν θα σώσει το ευρώ και ίσως επιδεινώσει την κρίση.

Πάνω από όλα, το παράδειγμα της Ελλάδας απεικονίζει τη σύγκρουση μεταξύ των σκληρών όρων της Γερμανίας που αφορούν την βοήθεια των άλλων κρατών μελών της ευρωζώνης και το μέγεθος πόνου που μπορούν οι άλλες κοινωνίες να αντέξουν. Η μοίρα της Ελλάδας δείχνει ότι ό,τι χρειάζεται για να πουλήσεις διάσωση σε ένα σκεπτικό γερμανικό κοινό, μπορεί να είναι πολιτικά ολέθριο στον καταχρεωμένο νότο της Ευρώπης.

«Το πρόγραμμα είναι αυτοκαταστροφικό, όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για το ευρώ», είπε η Λούκα Κατσέλη, μία Ελληνίδα πρώην Υπουργός οικονομικών. «Στην Ισπανία, Πορτογαλλία, Ιταλία- παντού, γίνεται το ίδιο λάθος», λέει, αναφερόμενη στην επιμονή της Ευρωπαϊκής Ένωσης να περικόψει ραγδαία τις δαπάνες σε περίοδο ύφεσης.

Η Γερμανία επανέλαβε την Τετάρτη ότι η Ελλάδα χρειάζται να επικεντρωθεί στις υποσχέσεις λιτότητας- οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης αποφάσισαν την Τετάρτη να αναβάλλουν ένα μέρος της επόμενης οικονομικής βοήθειας της Ελλάδας ως μία προειδοποίηση στους Έλληνες πολιτικούς.

Η διάσωση της Ελλάδας από την ΕΕ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι η πιο κοστοβόρα οικονομική διάσωση ενός έθνους στην ιστορία, με πληρωμένα ή προγραμματισμένα δάνεια συνολικού ποσού 245 δις ευρώ. Έχει ήδη συμπεριληφθεί στην μεγαλύτερη απομάκρυνση κρατικού χρέους, με μια αναδιάρθρωση του χρέους στην οποία αφαιρέθηκαν περισσότερα από 100 δις ευρώ του ελληνικού χρέους ομολόγων.

Ως τώρα η αναδιάρθρωση άφησε στην Ελλάδα δύο βουνά να σκαρφαλώσει: να περιορίσει ένα συνεχώς αυξανόμενο χρέος περισσότερο από 1.5 φορές του μεγέθους της οικονομίας, και να πιέσει ταυτόχρονα μισθούς και τιμές προς τα κάτω ώστε να γίνει η χώρα ανταγωνιστική.

Σε κινήσεις εντατικοποίησης για να κρατήσουν την Ελλάδα ζωντανή, η ΕΕ και το ΔΝΤ διπλασίασαν το στοίχημα τον Μάρτιο, επεκτείνοντας σημαντικά το πρόγραμμα δανεισμού, παρά την βαθυνόμενη πολιτική παράλυση.

Η ευθύνη για το χάος, λένε πολλοί από όσους αναμίχθηκαν με την προσπάθεια, βρίσκεται σε μία ελληνική πολιτική τάξη που δεν μπόρεσε ή δεν ήθελε να αναμορφώση την χώρα,  σε ένα μη ρεαλιστικό πρόγραμμα που υπέθετε μία γρήγορη οικομική ανόρθωση παρά τη δρακόντεια λιτότητα και τα συνθλιπτικά χρέη, και σε μία διευρυνόμενη έλλειψη εμπιστοσύνης ανάμεσα στην Ελλάδα και τους πιστωτές της.

«Ήταν σχεδόν μία ακατόρθωτη αποστολή», λέει ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο πιο άτυχος Έλληνας πρωθυπουργός που διαπραγματεύτηκε την αρχική διάσωση και μετά εξαναγκάστηκε να αποχωρήσει από μια επανάσταση μιας ομάδας το προηγούμενο φθινόπωρο.

Ο κ. Παπανδρέου λέει ότι όταν ρώτησε την Γερμανίδα Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ για ευνοϊκότερες συνθήκες το 2010, εκείνη απάντησε ότι το πρόγραμμα βοήθειας έπρεπε να πονέσει. «Θέλουμε να είμαστε σίγουροι ότι κανένας άλλος δεν θα το θελήσει», του είπε η κ. Μέρκελ.

Η ελληνική οικονομία έχει ήδη συρικνωθεί κατά 14% στα προηγούμενα τρία χρόνια, και τα στελέχη του ΔΝΤ σε ιδιωτικές συζητήσεις εκτιμούν μία περαιτέρω 6.5% συστολή αυτό το έτος. Κάτι που έχει να δώσει, και μπορεί να είναι τα σύνορα του ευρώ.

Η Ευρώπη φοβάται ότι μία έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα ωθήσει μαζική φυγή κεφαλαίων από Πορτογαλλία, Ισπανία ή άλλα μέλη του ευρώ που αγκομαχούν. Κάποιοι Ευρωπαίοι υπάλληλοι διαφωνούν ιδιωτικά πάλι ότι το ευρώ θα μπορέσει να χειριστεί μία έξοδο της Ελλάδας επειδή οι αγορές θα κατανοήσουν πως η κρίση χρέους της Ελλάδας είναι μοναδικά σοβαρή.

Άλλοι ανησυχούν ότι με το να ενεργοποιηθούν οι δρόμοι για τις τράπεζες και τις κρατικά συνδεδεμένες αγορές μπορεί να κινδυνεύσει το ίδιο το νόμισμα. Αυτό οδηγεί την Γερμανία και την Ευρώπη του βορρά σε μία τρομερή επιλογή: να παρατηρεί στο επίκεντρο της Ευρώπης μετά από δεκάδες χρόνια πολιτικών παρεμβάσεων να καταρρέει ή να σπεύσει σε μία βαθύτερη δημοσιονομική ένωση, συμπεριλαμβανομένων και των κοινών ομολογιακών εκδόσεων, για να σωθεί το ευρώ.

Όταν το ΔΝΤ και οι ευρωπαϊκές χώρες συγκεντρώθηκαν τον Μάιο ου 2010 για να προτείνουν στην Ελλάδα μία διάσωση αξίας 110 δις ευρώ, οι ηγέτες πίστευαν ότι είχαν δράσει τολμηρά για να αποτρέψουν την πανωλεθρία.

Το deal απαιτούσε η Ελλάδα να επικεντρωθεί στην μείωση των κρατικών δαπανών και στην συλλογή φόρων ενώ να αναδιοργανώσει μία υπερμεγέθης γραφειοκρατία και μια ζούγκλα από νόμους οι οποίοι κατέστησαν την οικονομία της διεθνώς μη ανταγωνιστική.

Ενώ όλοι αποδέχθηκαν ότι η Ελλάδα χρειαζόταν δημοσιονομική ελάττωση εξόδων, το ΔΝΤ επιχειρηματολόγησε στο να δωθεί προτεραιότητα στις δομικές αλλαγές πρώτα ενώ οι περικοπές εξόδων να γίνουν βαθμιαία, για να προστατευτεί η οικονομία.

Η Γερμανία είπε όχι: Η δομική αναδιαμόρφωση έπρεπε να λάβει χώρα την ίδια στιγμή με τα δραστικά μέτρα λιτότητας ώστε να μειωθει το έλλειμα του προϋπολογισμού- 15.8% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος το 2009- σε λιγότερο από 3% ως το 2014. Το χρονολόγιο αποδείχθηκε μη ρεαλιστικό: Οι περικοπές δαπανών και οι αυξήσεις φόρων ώθησαν την οικονομία σε τόσο βαθιά ύφεση που το έλλειμα έμεινε κολλημένο γύρω στο 10% του ΑΕΠ.

Συνήθως το ΔΝΤ όταν επιβάλλει λιτότητα, κάνει την χώρα να υποτιμήσει το νόμισμά της, με την ελπίδα ότι οι φθηνότερες εξαγωγές θα αντισταθμίσουν την πτώση της εγχώριας ζήτησης.

Αλλά η Ελλάδα δεν έχει πια δικό της νόμισμα για να υποβαθμίσει. Η καθοδική πορεία μοιάζει όλο και περισσότερο με την κατάσταση στην Αργεντινή μία δεκάδο παλαιότερα. Η Αργεντινή προσπάθησε να διατηρήσει ένα προκαθορισμένο συνάλλαγμα με το δολλάριο ακόμα και όταν η λιτότητα του ΔΝΤ την οδήγησε σε βαθύτερη ύφεση, και κατέληξε σε κοινωνική αναταραχή και πολιτική κατάρρευση.

Από την αρχή, το υπερμεγέθες χρέος της Ελλάδας υπονόμευσε ττις πιθανότητές της. Ο οικονομικός σύμβουλος του κ. Παπανδρέου, Lazard Ltd, του είπε ότι τα χρέη των κρατικών ομολόγων ήταν δυσβάσταχτα και απαιτούνταν μέτρα αναδιάρθρωσης.

Ο επικεφαλής του ΔΝΤ εκείνη την στιγμή, Dominique Strauss-Kahn, ήταν ανοιχτός σε αυτό. Αλλά η Ευρώπη δεν ήταν. Η Γαλλία και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα φοβόντουσαν ότι μια ελληνική «παράβαση του συμβολαίου», ακόμη και μέσω διαπραγματεύσεων για αναδιάρθρωση των ομολόγων, θα υπονόμευε την εμπιστοσύνη για άλλα χρέη ευρωπαϊκών χωρών. Η Γερμανία σκέφτηκε πως η συγχώρεση του χρέους θα ανακούφιζε την πίεση στην Αθήνα για να κάνει άλλες αλλαγές.

«Θα ήθελα να κόψω το χρέους μου στο μισό επίσης», είπε η κ. Μέρκελ στον κ. Παπανδρέου κατά τη διάρκεια μιας συνάντησης στο Βερολίνο, σύμφωνα με τον Έλληνα πρωθυπουργό.

Παρά τους φόβους της Ελλάδας για το πλάνο, οι προσπάθειες για αλλαγές ξεκίνησαν δυνατά. Δημοσκοπήσεις έδειχναν σταθερή υποστήριξη του κοινού για την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας, της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής και την διάλυση των προνομίων που είχαν κερδίσει διάφορες ομάδες συμφερόντων τα προηγούμενα χρόνια. Δικηγόροι, οδηγοί ταξί, εργαζόμενοι στους σιδηροδρόμους και πολλοί άλλοι απόλαυσαν προστασία από τον ανταγωνισμό ή ειδικά προνόμια φόρου ή συντάξεων, τη δημιουργία καρτέλ και την κατανάλωση.

Ο υπουργός οικονομικών Γεώργιος Παπακωνσταντίνου επιτέθηκε στο έλλειμα πρϋπολογισμού. Απότομες περικοπές δαπανών και ενίσχυση φορολογίας έφεραν το έλλειμα στο 10.6% το 2010. Αλλά οι αλλαγές έπεσαν γρήγορα θύμα στις πολιτικές των κομμάτων.

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αντώνης Σαμαράς, επικεφαλής του συντηρητικού κόμματος Νέα Δημοκρατία, κατήγγειλε τα σκληρά μέτρα διάσωσης και δήλωσε πως οι τοπικές εκλογές τον Νοέμβριο του 2010 ήταν ένα δημοψήφισμα για το κυβερνόν σοσιαλιστικό κόμμα, γνωστό ως ΠΑΣΟΚ. Ο κ. Παπανδρέου κάλεσε τους Έλληνες να τον στηρίξουν ή να τον απολύσουν. Το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές αλλά με ένα αρκετά μικρότερο ποσοστό από ότι πριν.

«Η αντοχή των ψηφοφόρων ήταν εμφανής», λέει ο Χάρης Παμπούκης, μέλος του υπουργικού συμβουλίου εκείνη την περίοδο.

Ο κ. Παπακωνσταντίνου είδε τον εαυτό του αυξανόμενα απομονωμένο στα υπουργικά συμβούλια. Ο εκπαιδευμένος στο Ηνωμένο Βασίλειο οικονομολόγος ήταν outsider στην ελληνική πολιτική σκηνή. Δεν μπόρεσε να κάνει τους άλλους υπουργούς να κλείσουν τις κρατικές υπηρεσίες που δημιουργούν χρέος και τις αχρείαστες στρατιωτικές βάσεις, ή  να τσεκουρώσουν τις χιλιάδες δημόσιες υπηρεσίες απασχόλησης που είχαν δημιουργηθεί με αντάλλαγμα την ψήφο. Ούτε κατάφερε να μειώσει την χρόνια φοροδιαφυγή στην Ελλάδα, υποκινούμενη από την διαφθορά των φορολογικών επιθεωρητών.

Έκανε αυτό που μπορούσε: έκοψε συντάξεις και μισθούς στο δημόσιο, ενώ αύξησε τους φόρους. Αλλά αυτό μείωσε πολύ τα καταναλωτικά έξοδα. Τα καταστήματα και οι μικρές επιχειρήσεις απέτυχαν. Η ανεργία διογκώθηκε. Η δημόσια εχθρότητα μεγάλωσε.

Οι δημόσιοι υπάλληλοι που αντιμετώπισαν μειώσεις των μισθών κύρηξαν απεργία, συμπεριλαμβανομένου και εκείνουν που δούλευαν στο υπουργίο οικονομικών. «Ήταν μια περίπτωση του ‘’εσύ προσποιείσαι ότι με πληρώνεις, εγώ προσποιούμαι ότι δουλεύω’’» είπε ένας υπουργός.

Την άνοιξη του 2011, η λιτότητα και η κατάρρευση των επιχειρήσεων και της εμπιστοσύνης των καταναλωτών οδήγησαν την οικονομία σε ελεύθερη πτώση. Διαμαρτυρίες συγκλόνισαν στο κέντρο της Αθήνας. Δεν υπήρχε αρκετή συμπαράσταση στην Βουλή για να περάσει το επόμενο πακέτο μέτρων λιτότητας.

Τον Ιούνιο, ο κ. Παπανδρέου αντικατέστηκε τον υπουργό οικονομικών του με τον μεγαλύτερο εσωκομματικό του πολιτικό αντίπαλο, τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Η συνεχώς υποχορούμενη εμπιστοσύνη της Ευρώπης στην Ελλάδα σύντομα βυθίστηκε.

Ο κ. Βενιζέλος, ο οποίος έχει χαρακτηριστεί ως ένας από του ς πιο εύγλωττους Έλληνες ρήτορες από τα αρχαία χρόνια, ανέλαβε απρόθυμα τη δουλειά με τα οικονομικά, ανησυχώντας ότι το μη δημοφιλές αντιλαϊκό έργο του θα κατέστρεφε τις πολιτικές του φιλοδοξίες.

Αρκετοί Έλληνες ήλπισαν ότι θα αποτελέσει έναν σκληρό διαπραγματευτή με την Ευρώπη και το ΔΝΤ. Η πρώτη αποστολή του κ. Βενιζέλου ήταν στην συνάντηση υπουργών οικονομικών στο Λουξεμβούργο. Ο μακρύς λόγος του ήχησε αρνητικά.

Είπε στους Ευρωπαίους ομόλογούς του ότι χρειαζόταν να χαλαρώσουν οι στόχοι λιτότητας, αναφέροντας τις αυξανόμενες πολιτικές δυσκολίες. Έθεσε τους στόχους ιδιωτικοποίησης μη ρεαλιστικούς και κατηγόρησε τους νόμους της ΕΕ πως κάνουν τις πωλήσεις περιουσιακών στοιχείων περίπλοκες. Πρότεινε ότι η Ευρώπη δεν είχε επιλογή από το να δανείσει περισσότερα λεφτά επειδή μία ελληνική χρεωκοπία θα έθετε σε αστάθεια την ευρωζώνη. Η κρίση στην Ελλάδα είναι ένα «ευρωπαϊκό πρόβλημα», είπε.

Οι άλλοι υπουργοί αντέδρασαν με οργή. Για αυτούς, ακούστηκε σαν να προσπαθούσε να αποφύγει την λήψη σκληρών αποφάσεων, ενώ εκβίαζε και τους πιστωτές του. Μάλωσαν τον κ. Βενιζέλο μέχρι τις 2 π.μ. λέγοντας πως η Ελλάδα έπρεπε ναξαναχτίσει την αξιοπιστία της πριν λάβει οποιαδήποτε άλλη βοήθεια.

Αντί να απελευθερώσουν την τρίμηνη δόση του δανείου όπως είχε προγραμματιστεί, οι υπουργοί την πάγωσαν μέχρι η Αθήνα να δράσει πιο λιτά.

Όταν η συνάντηση τελείωσε, ο κτυπημένος κ. Βενιζέλος προσπάθησε για άλλη μια φορά να διασφαλίσει τα λεφτά που θα του έδιναν μία πολιτική νίκη στην χώρα του. «Είμαι εδώ για πρώτη φορά» επικαλέστηκε, σύμφωνα με τους ανθρώπους που τον άκουσαν. «Θα ήταν κακό σημάδι αν η δόση δεν αποδεσμευτεί.» Ο Jan Kees de Jager, ομόλογος του υπουργός οικονομικών της Ολλανδίας, αντέδρασε οργισμένα.

Ένα μέρος των προβλημάτων της κυβέρνησης, η Ευρώπη ήξερε, ήταν πως ο κ. Σαμαράς επιτίθεντο στα στα μέτρα λιτότητας, και οι συντηρητικοί είχαν ξεπεράσει το ΠΑΣΟΚ στις δημοσκοπήσεις.

Η κ. Μέρκελ και άλλοι επικεφαλείς των ευρωπαϊκών συντηρητικών κομμάτων συγκεντρώθηκαν με τον κ. Σαμαρά στις Βρυξέλες στις 23 Ιουνίου. Για τρεις ώρες, τον πίεσαν να ανακαλέσει το πρόγραμμα. Ο κ. Σαμαράς τους είπε ότι το πρόγραμμα θα αποτύχει. «Τότε θα χρειαστείτε ένα πλάνο Β, και εγώ είμαι αυτός που μπορεί να το επιφέρει», είπε.

Η κ. Μέρκελ ρώτησε τον κ. Σαμαρά τι προτείνει. Εκείνος απάντησε ότι συμφωνούσε με τις περικοπές του ελλείματος προϋπολογισμού- αλλά ήθελε να το επιτύχει με το να κόψει φόρους για να δώσει ώθηση σην οικονομία.

Μία ελάττωση της φορολογίας θα δημιουργήσει μεγαλύτερο έλλειμα προϋπολογισμού, απάντησαν οι άλλοι συντηρητικοί ηγέτες. Μόνο ο Viktor Orban, ο Ούγγρος ανυπότακτος πρωθυπουργός, πήρε το πλευρό του κ. Σαμαρά. «Κάποιοι καταλαβαίνουν ότι είμαστε σωστοί», είπε ο αλύγιστος κ. Σαμαράς στους δημοσιογράφους μετά την συνάντηση.

Ο κ. Βενιζέλος προσπάθησε ξανά να πιέσει προς μία χαλάρωση των μέτρων διάσωσης τον Σεπτέμβριο. Σε βραδινές συζητήσεις στο υπουργείο του οικονομικών, οι επιθεωρητές από την ΕΕ και το ΔΝΤ τον πίεσαν να απολύσει δημοσίους υπαλλήλους και να κλείσει τις ελλειματικές δημόσιες επιχειρήσεις.

Ο κ. Βενιζέλος αρνήθηκε. «Δεν θέλω να μπω σε μία τεχνική συζήτηση με εσάς. Το θέμα είναι πολιτικό», είπε, σύμφωνα με ανθρώπους που ήταν παρόντες. Οι επιθεωρητές του είπαν ότι δεν μπορούσαν να προσφέρουν πολιτικές παραχωρήσεις, και αποχώρησαν χωρίς να συνιστήσουν την έκδοση της επόμενης βοήθειας προς την Ελλάδα.

Το υπουργείο οικονομικών είχε λιγότερο από 1 δις ευρώ διαθέσιμο στα ταμεία του. Ο μηνιαίος λογαριασμός για δημόσιους μισθούς και συντάξεις ήταν περίπου τέσσερις φορές αυτό το ποσό. Η κυβέρνηση της Ελλάδας απέφυγε την πτώχευση με το να μην πληρώσει τους προμηθευτές της.

Ο κ. Βενιζέλος είχε να κάνει έκκληση ξανά στους Ευρωπαίους υπουργούς οικονομικών, που συναντήθηκαν στο Wroclaw, Πολωνία, στα μέσα Σεπτέμβρη. Τη νύχτα πριν από την συνάντηση, ο Γερμανός αντίστοιχος Wolfgang Schäuble «έπιασε από τον λαιμό» τον κ. Βενιζέλο στο μπαρ του ξενοδοχείου και το έκανε σαφές με ένα μπουκάλι κρασί ότι η Ευρώπη είχε αρχίσει να κουράζεται με την Ελλάδα.

«Αν θέλετε να παραμείνετε στο ευρώ, πρέπει να δράσετε», είπε ο κ. Schäuble.

Η Ελλάδα ήθελε να μείνει στο ευρώ, είπε ο κ. Βενιζέλος.

Ο κ. Βενιζέλος έγινε πιο συνεργάσιμος, είπαν οι υπάλληλοι της ευρωζώνης. Αλλά το ελληνικό πρόγραμμα ήταν εκτός πορείας. Η κυβέρνηση δεν είχε σημειώσει μεγάλη πρόοδο στο μακρύ κατάλογο των υπεσχημένων αλλαγών για τη μείωση της γραφειοκρατίας, την αύξηση του ανταγωνισμού και την προσέλκυση επενδύσεων.

Τον Οκτώβρη, το ΔΝΤ, τώρα κάτω από από την πιο αυστηρή ηγεσία της Γαλλίδας πρώην υπουργού οικονομικών Christine Lagarde, εξανάγκασε την Ελλάδα να αναγνωρίσει την πραγματικότητα: Τα νούμερα δεν έβγαιναν.

Αυτό ώθησε τους Ευρωπαίους ηγέτες να εγγυηθούν στην Αθήνα ελάφρυνση του χρέους. Μία συνάντηση κορυφής στις 26 Οκτωβρίου οδήγησε σε «κούρεμα» 53.5% του ελληνικού χρέους ομολόγων, σε συνδυασμό με περισσότερα δάνεια βοηθείας. Αλλά αυτή τη στιμγή το μεγαλύτερο μέρος του χρέους της Ελλάδας οφειλόταν στις αρχές τις ευρωζώνης και το ΔΝΤ και όχι σε ιδιώτες ομολόγων. Μια ανδιάρθρωση ομολόγων που θα μπορούσε να είχε εφαρμοστεί από την έναρξη θα είχε περιορίσμενο αποτέλεσμα: το χρέος της Ελλάδας έπεσε από 356 δις ευρώ το 2011 στα προβλεπόμενα 327 δις ευρώ αυτόν τον χρόνο.

Η κ. Μέρκελ και οι άλλοι ηγέτες της ευρωζώνης θεώρησαν πως το deal «κούρεμα-και-τα-νέα-δάνεια» είχε κατασταλλάξει το πρόβλημα της Ελλάδας. Αλλά στην Αθήνα η κυβέρνηση κατέρρεε.

Εν μέσω αύξησης της κοινωνικής αναταραχής και μη υποστήριξης στο κοινοβούλιο, ο κ. Παπανδρέου πρότεινε ένα δημοψήφισμα για τη διευρυμένη διάσωση.

Η κ. Μέρκελ και ο Γάλλος Πρόεδρος Nicolas Sarkozy, νευριασμένοι με την μη προβλεψιμότητα της Ελλάδας, είπαν  στον Έλληνα πρωθυπουργό στο γαλλικό θέρετρο Riviera  των Καννών στις 2 Νοεμβρίου ότι το δημοψήφισμα θα έκανε την επιλογή που αντιμετωπίζει η Ελλάδα σαφές: Εφαρμογή του προγράμματος διάσωσης ή έξοδος από το ευρώ. Εκείνος συμφώνησε.

Στη κυβερνητική πτήση για το σπίτι εκείνο το βράδυ, ο κ. Παπανδρέου έπεσε για ύπνο. Αλλά ο κ. Βενιζέλος έμεινο ξύπνιος, πήρε μία κόλλα χαρτί και έγραψε ένα δελτίο τύπου που καταγγέλει το δημοψήφισμα. «Η θέση της Ελλάδας μέσα στην ζώνη του ευρώ είναι ιστορική κατάκτηση.. δεν μπορεί να τεθεί σε αμφιβολία» έγραψε. Στην προσγείωση στην Αθήνα στις 4:45 π.μ., έβγαλε δελτίο Τύπου χωρίς να ενημερώσει τον κ. Παπανδρέου.

Οι νομοθέτες κοντά στον κ. Βενιζό βγήκαν και εναντιώθηκαν με τον κ. Παπανδρέου. Το δημοψήφισμά του και η πλειοψηφία ήταν παρελθόν. Παραιτήθηκε λίγες μέρες μετά.

Η ανοιχτή συζήτηση των ηγετών της ευρωζώνης για το αν θα διώξουν την Ελλάδα σόκαρε την χώρα. Οι καταναλωτικές και οι επιχειρηματικές δαπάνες ανακόπηκαν. Αποταμιευτές έκαναν ουρές στις τράπεζες για να πάρουν τα λεφτά τους πίσω.

Ο κ. Σαμαράς, επίσης, ήταν σοκαρισμένος. Μετά από μήνες καταγγελίας του προγράμματος στήριξε μία δικομματική συμμαχία. Οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος έγιναν απρόθυμοι εταίροι, ανεβάζοντας ένα νέο πρωθυπουργό, τον πρώην κεντρικό τραπεζίτη Λουκά Παπαδήμο.

Αλλά ο κ. Παπαδήμος, ένας προσεκτικός πρώην μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ΕΚΤ, δεν είχε την πολιτική ισχύ για να προωθήσει την αναμόρφωση της οικονομίας και του κράτους μέσα από ένα απρόθυμο Κοινοβούλιο. Αντ’ αυτού οι περισσότερες μεταρρυθμίσεις έμειναν στάσιμες μέχρι τις εκλογές του Μάη.

Ήταν ο κ. Σαμαράς που επέμεινε σε διεξαγωγή εκλογών νωρίς. Απέρριψε την πρόταση του ΠΑΣΟΚ να κυβερνήσει μέχρι το τέλος της βουλής στα τέλη του 2013. Ο κ. Σαμαράς είχε την πεποίθηση ότι το κόμμα του η Νέα Δημοκρατία θα μπορούσε να κερδίσει. Οι σύμβουλοί του δεν εμπιστεύοταν τις δημοσκοπήσεις, που έδειχναν την εμπιστοσύνη στα δύο μεγάλα κόμματα –το δικό του και το ΠΑΣΟΚ- να καταρρέει και να αυξάνονται οι ψήφοι για τους Κομμουνιστές, τους νεο-Ναζί και άλλες ριζοσπαστικές ομάδες.

Στις 6 Μαΐου, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ τα πήγαν  ακόμα χειρότερα από ότι έδειχναν οι δημοσκοπήσεις. Το έθνος κατηγορεί τα δύο μεγάλα κόμματα για την κρίση χρέους που υπάρχει στην Ελλάδα και για την καταστροφή της προσπάθειας η Ελλάδα να δραπετεύσει από αυτήν.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΝΩΝΥΜΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ

Ο καθένας μας με ό,τι κάνει, με ό,τι λέει εκτίθεται απέναντι σε τρίτους. Η έκθεση δεν είναι κακό πράγμα, ειδικά στην περίπτωση που έχεις βρει τον εαυτό σου και είσαι αυθεντικός.
Σήμερα λοιπόν θα εκθέσω ανώνυμα έναν διάλογο που έγινε μεταξύ δύο 3 ατόμων στο facebook σε μία φωτογραφία προφίλ. Ο λόγος που διατηρώ την ανωνυμία των προσώπων είναι γιατί με ενδιαφέρει να τονιστεί ο διάλογος και όχι το κουτσομπολίστικο ποιος είπε τι.
Τα 3 πρόσωπα είναι:
- εκείνος που ανάρτησε την φωτογραφία, ας τον ονομάσουμε ΦΩΤ,
- ένα πρώην ηγετικό στέλεχος φοιτητικής παράταξης κάποιας σχολής, ας ονομαστεί ΣΤΕΛ,
- ένας τρίτος που τοποθετήθηκε πάνω στα σχόλια που έχουν γίνει από τους προηγούμενους δύο, ας τον βαφτίσουμε ΤΡΙΤ.

Το στόρυ συνοπτικά:
Ο ΦΩΤ ανεβάζει μια φωτογραφία προφίλ στο facebook, στο μοτίβο της παρακάτω φωτογραφίας:

μόνο που αντί για την ερώτηση με τον ύπνο έχει την ερώτηση "είναι πιο δαπίτης από τον ΣΤΕΛ ο ΦΩΤ";

Η ερώτηση είναι σύνθημα στη σχολή του ΦΩΤ, ο ΣΤΕΛ αντιλαμβάνεται την παρουσία αυτής της φωτογραφίας και τοποθετείται και στην φωτογραφία αλλά και στον τοίχο του.

Ακολουθεί ο διάλογος:

ΣΤΕΛ:

Συνάδελφε,
Είναι πολύ τιμητικό εκ μέρους σου το γεγονός ότι αναφέρεσαι με την φωτογραφία σου σε μένα… όμως παρόλη την αφελέστατη προσπάθειά σου, οφείλω να σου αναφέρω κάποια δεδομένα- μιας και ως μηχανικός ευελπιστώ να μιλάς έτσι.. Λυπάμαι που δεν σε γνώρισα… ίσως γιατί όσο συνυπήρχα το διάστημα που δήλωνες πρωτοετής –λογικά- φοιτητής δεν τόλμησες κάτι σημαντικό για να ελκύσεις το ενδιαφέρον μου… Έχει να κάνει με το γεγονός, ότι παρόλο που μπορεί να προσπαθείς- γιατί πίστεψέ με δεν κάνεις κάτι παραπάνω από αυτό- να ξεχωρίσεις ως προσωπικότητα, δεν είχες να επιδείξεις κάτι ιδιαίτερο… το μόνο που αντιλαμβάνομαι, είναι ότι με αναφέρεις για να πεις ότι κάτι έκανες… Λυπάμαι που πρέπει να σε ενημερώσω ότι τον ΦΩΤ δεν έτυχε να τον γνωρίσω ποτέ έως σήμερα.. ίσως γιατί δεν συνηθίζω να δέχομαι μαθήματα από κανέναν… όσον αφορά στο Δαπίτης… χαίρομαι που κρατάς τα «αρχεία» μου… Θα σε έχω στον νου μου όταν αποφασίσω να αποπέμψω σε σένα την ικανοποίηση της περιέργειας των παιδιών μου… Ασχολήθηκα με τα κοινά, μέσα από έναν χώρο που ήταν αφιλόξενος για το γενικό σύνολο του αριστερού κατά τα άλλα του **** (σχολή που φοιτούν) … Κατάφερα να μνημονεύομαι από ανθρώπους όπως εσύ που δεν με γνώρισαν προσωπικά- μπορεί όμως , όπως όλα δείχνουν, να το επιθυμούσαν... Θεωρώ ότι αυτό ενδέχεται να σημαίνει κάτι… η εύκολη λύση θα ήταν να είμαι ο «ανεξάρτητος» φιλελεύθερος… -από ένα σημείο και μετά- που θα προσέλκυε ξεκούραστα και ακίνδυνα τους συμφοιτητές του… σε ένα καθεστώς πολιτικής αυτοϊκανοποίησης και ψευτοεπιβεβαίωσης… ίσως μπορεί να ταυτίζεσαι με αυτό που μόλις έγραψα… Η αλήθεια όμως είναι, πως ούτε ξέρεις τι είναι να εκτίθεσαι με κάποια πολιτική ταυτότητα στους συμφοιτητές σου… ούτε καν μπορείς να εξηγήσεις για ποιο λόγο δηλώνεις φιλελεύθερος- ας υποθέσουμε έστω-… Χαίρομαι που προσπαθείς να δηλώσεις έστω και κάτι… απλά προσπάθησε αυτό να είναι αυθεντικό και να πηγάζει από εσένα… Είτε θες να το πιστέψεις είτε όχι, αυτή την στιγμή απολαμβάνεις υπηρεσιών προσφερόμενων από τη Σχολή μας - που αν και ακούγονται δεδομένες - δεν υφίσταντο όσο εγώ ήμουν φοιτητής …Ευελπιστώ να σε γνωρίσω και από κοντά κάποια στιγμή… Μέχρι τότε, προσπάθησε να επιδείξεις κάποιο- έστω το όποιο έργο… Καλή συνέχεια στην ¨"προσπάθειά" σου...
Τα συναδελφικά φιλιά μου,
Ο τύπος που μνημονεύεται στη φωτογραφία σου… (σίγουρα όχι ο Σαμαράς, για κανέναν λόγο όχι ο ΦΩΤ)


ΦΩΤ:

Λοιπόν βασικό να διευκρινήσουμε την αλήθεια. Η συγκεκριμένη ατάκα ήταν σύνθημα το οποίο λεγόταν για εσωτερική κατανάλωση εντός της παρέας μου όταν πήγαινα πρώτο έτος στη σχολή. Την ανέβασα πάλι για εσωτερική κατανάλωση εντός της παρέας μου. Δεν βλέπω κάτι το οποίο σε θίγει σαν άνθρωπο στη συγκεκριμένη φώτο ή κάτι με το οποίο να σε μειώνω ή να σε ειρωνεύομαι ή να σε προσβάλλω. Δεν ήταν αυτή η πρόθεσή μου και αν όντως έτσι το εξέλαβες κ φέρω εγώ μερίδιο ευθύνης για αυτό ειλικρινά θα το αποδεχτώ κ θα το αποκαταστήσω.

Αυτά όσον αφορά την φώτο κ το σοβαρό κομμάτι της όλης υπόθεσης.
Όσον αφορά τώρα όλα τα άλλα γλαφυρά κ μη που ανέφερες το βρίσκω μικρό να απαντήσω στο ύφος σου. Δεν με ενδιαφέρουν τα παιχνίδια εντυπώσεων μέσω facebook γιατί περί αυτών μιλάμε. Δικαίωμα σου να πιστεύεις ότι θες, δεν με ενδιαφέρει, κ έχω σημαντικότερα πράγματα να κάνω από το να αναλωθώ σε ένα καλλιτεχνικό κατινάζ με ένα άτομο που όπως είπες δεν γνωρίζω.
Και επίσης επειδή βλέπω σε ενδιαφέρει κ το έψαξες. "Ανεξάρτητος φιλελεύθερος";; wtf ΣΤΕΛ καλύτερες πηγές ενημέρωσης την επόμενη φορά. Και κλείνοντας με το μόνο πράγμα που το βρίσκω πιο σοβαρό ώστε να το αφήσω ασχολίαστο,
Τα συναδελφικά φιλιά μου,
Ο τύπος που ευχαριστεί μέρα νύχτα τον Θεό που έζησε τα "τραπεζάκια" στις σχολές.

ΣΤΕΛ:

Προφανώς όπως αντιλαμβάνεσαι, το σύνθημα που προοριζόταν για εσωτερική κατανάλωση εντός της «παρέας», με δική σου πρωτοβουλία, ξέφυγε από τα στενά της όρια… Eπιπλέον τα παιχνίδια εντυπώσεων, όπως καλώς τα εισπράτεις, δεν είμαι εγώ αυτός που τα ξεκίνησε… και αν θεωρείς κάτι τέτοιο λυπάμαι πραγματικά. Κοινώς δεν είμαι εγώ αυτός που χρησιμοποιεί το όνομά σου- και πίστεψε με κάθε ΣΤΕΛ που έχω γνωρίσει είναι το πολύ τριτοξάδελφος… βλέπεις το όνομα μου δεν είναι και τόσο κοινό βλ. Παπαδόπουλος και άλλα πόσα… Το δικαίωμα επομένως δεν το έχω δώσει εγώ για την – όντως χαζή γιατί είναι- κουβέντα αυτή, αλλά αντιθέτως το διεκδίκησες από μόνος σου… Δεν μπορώ λοιπόν να αντιληφθώ, με το φτωχό μου μυαλο, που είμαι λάθος, αν έχω θιχθεί ή παρεξηγηθεί ή όπως θες εσυ ονόμασε το… όταν κάποιος, έστω για εσωτερική κατανάλωση σε δημοσιοποιεί ως όνομα –πραγματικά πολύ εσωτερική- στο Facebook που είναι όντως για κατιναζ και για παιχνίδια εντυπώσεων… Επιπλέον, χαίρομαι που έχεις να αναλωθείς με πολύ σημαντικότερα πράγματα- καλό είναι να το δείξεις κιόλας- αφού το άτομο που δεν γνωρίζεις έχεις ήδη το όνομα του – έστω και από σύμπτωση- στο profile picture σου και επιπλέον του έχεις απαντήσει σε πρώτο πρόσωπο κιολας –κατά τα άλλα πολύ ευγενικά πρέπει να ομολογήσω…
Όσον άφορα στο φιλελεύθερος, θεωρώ ότι από την στιγμή που κάποιος συγκρίνεται μαζί μου-δηλαδή με έναν φιλελεύθερο- υποθετικά πάντα- πρέπει να είναι φιλελεύθερος και αυτός…. Το πόσο πολύ ή λίγο προκύπτει από την σύγκριση… Δεν αναζήτησα πληροφοριες από κανέναν… απλοί συνειρμοί που ίσως όντως οδηγούν σε λάθος συμπέρασμα… Αν είναι όμως έτσι το λάθος προκύπτει αρχικώς από τις υπο σύγκριση οντότητες …αμελητέο θεωρώ αν έχω πέσει έξω…
Κλείνοντας με την σειρά μου, να αναφερθώ και εγω στο μόνο πράγμα που κατά τα άλλα δεν μπορούσες να αφήσεις «ασχολίαστο»… Για αρχή δεν πιστεύω στον Θεό… με αποτέλεσμα να μην μπορώ να ευχαριστήσω κάτι που δεν υφίσταται έστω και ως ιδέα για μένα… επιπλέον λυπάμαι που στο μυαλό σου η θέση που έχω καταλάβει στην «φιλελεύθερη καρέκλα» -που μπορεί να έχεις- είναι του τύπου που απόλαυσε τα τραπεζάκια… Είναι πολλά όσα ισχύουν που αποδεικνύουν το αντίθετο…Όπως και να έχει κρατώ το γεγονός οτί μνημονεύεις κάποιον έστω και αν χαρακτηρίζει την περίοδο με τα τραπεζάκια στις σχολές…
Οι συναδελφικοί χαιρετισμοί μου ισχύουν, αφού αφορούν στην ιδιότητα σου ως μηχανικού-έστω εν δυνάμει… Ελπίζω να το αποδέχεσαι ;) Να είσαι καλά...

ΤΡΙΤ:

δεν νομιζω οτι σε θιγει ο δημητρης,εφοσον ο ιδιος παραδεχεσαι οτι εισαι δαπιτης η μαλλον "μελος της δαπ-νδφκ"

ΤΡΙΤ:

εγώ παλι σε θίγω ξεκάθαρα: ποια πολιτικη ταυτοτητα μωρε?στην δαπ ησουν ρε σοβαροφανη γλοιωδη τυπε που κανεις και βλαχοδημαρχιλικι μεσω του facebook.οπως και ολα τα απολιτικα λαμογια που μαζευετε εδω και δεκαετιες στο μαντρι σας μπας και βρουν την "ακρη" καπου.ενιωσες σημαντικος εκει μεσα ε?σε αποθεωσαν οι μετριοι και την ειδες ξεχωριστος και σπουδαιος παλιοηγετισκε.δεν πειραζει θα σε ανταμειψει ο σαμαρας τωρα οπως κανει με ολους τους αναξιοπρεπεις υποτακτικους του.και επειδη θα προσπαθησεις να φανεις υπερανω παλιολεχριτη ο λογος που σου απαντω ετσι(και σου αξιζει πιστεψε με) ειναι για το ηλιθιο σχολιο σου "Λυπάμαι που δεν σε γνώρισα… ίσως γιατί όσο συνυπήρχα το διάστημα που δήλωνες πρωτοετής –λογικά- φοιτητής δεν τόλμησες κάτι σημαντικό για να ελκύσεις το ενδιαφέρον μου… Έχει να κάνει με το γεγονός, ότι παρόλο που μπορεί να προσπαθείς- γιατί πίστεψέ με δεν κάνεις κάτι παραπάνω από αυτό- να ξεχωρίσεις ως προσωπικότητα, δεν είχες να επιδείξεις κάτι ιδιαίτερο… " μετριε,ε μετριε
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------





Ο διάλογος τελείωνε πάνω. Ο ΦΩΤ κατέβασε μετά την φωτογραφία. Και θα κλείσω όπως άρχισα. Ο καθένας με αυτά που λέει εκτίθεται. Εκτίθονται και οι νοοτροπίες.  Δεν θα κάνω κάποια ανάλυση σε αυτά που μόλις διαβάσατε.

Τα συμπεράσματα δικά σας.

ΣΕΝΑΡΙΑ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ

Σύντομα απλά και περιεκτικά. Δεν θα αφιερώσω χρόνο σε πρόλογο και ιστορίες, απευθείας μπάσιμο στο θέμα. Θα αναφερθώ στα σενάρια που φτιάχνουμε σαν άνθρωποι, με ποια κριτήρια τα επιλέγουμε και τον ρόλο που παίζουν οι άνθρωποι γύρω μας.


Σε κάθε (συνήθως προβληματική- "περίεργη") κατάσταση που αντιμετωπίζει ο κάθε άνθρωπος υπάρχουν δύο βασικοί προσανατολισμοί στις σκέψεις του. Ο θετικός και ο αρνητικός.
Ως θετικό θα ορίσουμε το σενάριο που τον βολεύει. Είναι το σενάριο που υποσυνείδητα εύχεται να πραγματοποιηθεί και βαθιά μέσα του πιστεύει (για διάφορους ψευτο-υπαρκτούς λόγους) πως αυτό θα γίνει και πως αυτό είναι που ισχύει.
Αρνητικός προσανατολισμός, είναι το δυσάρεστο σενάριο, αυτό που έχει κρύψει πολύ πίσω στο βάθος του μυαλού του. Αυτό που κατά βάθος "τρέμει" πως θα συμβεί ή συμβαίνει. Ξέρει πως είναι πιθανή ρεαλιστική εξέλιξη των πραγμάτων αλλά αρνείται να το δεχθεί (κυρίως λόγω της ύπαρξης των ψευτο-υπαρκτών λόγων που κάνουν τον θετικό να υπερισχύει).


Στοιχεία που κάνουν το θετικό σενάριο να υπερνικάει όλα τα άλλα στο μυαλό μας μπορούν να είναι ότι:

• μας χαλαρώνει,
• μας κολακεύει,
• μας αυτοεπιβεβαιώνει κάνοντάς μας να πιστεύουμε ότι όντως έχουμε πάρει την σωστή απόφαση,
• μεταβιβάζει τις ευθύνες σε άλλους,
• το παρελθόν μας σε κάποιους τομείς και πιθανές πολύ ή λίγο σχετικές επιτυχίες μας (πολύ επικύνδινο κομμάτι),
• υπερνικάει το συναίσθημα ή ο έρωτας 
• πολύ απλά μας αρέσει.

Τα άτομα που μας περιτρυγιρίζουν παίζουν σημαντικό ρόλο στο να κρατάμε μια ισσοροπία μεταξύ των δύο σεναρίων. Κατ' αρχήν αλήθεια υπάρχει και στα δύο. Δεν υπάρχει καλό ή κακό. Αυτό που είναι άσχημο είναι να παραμυθιάζουμε ή να υποτιμάμε τον εαυτό μας. Και αυτό γίνεται όταν λόγω απειρίας, ανωριμότητας ή έλλειψης σοβαρότητας υιοθετούμε τυφλά κάποιο από τα δύο.
Ένας καλός τρόπος για να διατηρείται αυτή η ισορροπία είναι να υπάρχουν άτομα γύρω μας που να μας λένε την ωμή αλήθεια (κατά την γνώμη τους πάντα). Είναι φυσιολογικό σαν άνθρωποι να έχουμε βέβαια άμυνες και να αντιδρούμε όταν την ακούμε αλλά πρέπει να κρατάμε την ουσία από κάθε διάλογο.


Αυτά, κάθισα και τα έγραψα γιατί δεν είναι και τόσο αυτονόητα από ότι φαίνεται στην καθημερινή συμπεριφορά μας, πάρτε και ένα ωραίο κομματάκι σε πολύ ωραία χαλαρωτική εκτέλεση και άντε καληνύχτες.