13

Gabriel Jose Garcia Marquez. Σπουδαίος Κολομβιανός συγγραφέας βραβευμένος με νόμπελ λογοτεχνίας.
Pablo Picaso. Τα λόγια είναι περιττά.
13 ατάκες τους. 13 ατάκες για τη ζωή που κάνουν τον άνθρωπο καλλιτέχνη. Γιατί όπως έλεγε και ο Picaso «το ζήτημα δεν είναι τι κάνει ο καλλιτέχνης, αλλά τι είναι» .

X - FUCKTOR

Τα μίντια ψάχνουν για θέματα. Η τηλεόραση ψάχνει για θέματα. Βλέπεις στις εκπομπές, να πάει δημοσιογράφος να ακούει τον κάθε -που λέει ο λόγος- τρελό που θέλει να μας πει το μακρύ του και το κοντό του. Υπάρχουν πια πολλές άλλες εκπομπές που σατιρίζουν τέτοιου είδους ρεπορτάζ.
Ένα νέο ταλέντο πάντα είναι ένα πολύ επικερδές θέμα. Για αυτό υπάρχουν και πολλά talent-show. Γενικά το show είναι κάτι πολύ επικερδές. Έστω και αν πρόκειται για show κοροϊδίας προς τον πρωταγονιστή. Είναι για τα μίντια και αυτό ένα θέμα.

Και υπάρχουν άπειρα άτομα που θα προθημοποιούνταν να δώσουν μέχρι και ό,τι πιο πολύτιμο έχουν για λίγα δευτερόλεπτα διασημότητας. Στην Ελλάδα αυτή η εκμετάλλευση ενσαρκώθηκε στο jet aim. Στο εξωτερικό πέρασε σε ένα νέο επίπεδο, αυτό της τρέλας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα: William Hung. Ακολουθούν τρία βίντεο. Στο πρώτο βλέπουμε την audition του συγκεκριμένου κυρίου. Η Αμερική όμως ήθελε και άλλο. Στο δεύτερο το βίντεο κλιπ του. Και στο τρίτο, βλέπουμε τον πια χοντρό μετά από τα πολλά τουρνέ και τα "λεφτά δημοσιότητας" William. Και η απορία μου είναι, ποιανού η νοημοσύνη υποτιμάται τώρα; Του William από τους κριτές, εμάς από τον William, ή όλων από ένα σάπιο σύστημα κυνηγητού ενός κενού αμερικάνικου ονείρου; Γιατί ποιός στην ουσία είναι ευτυχισμένος από αυτό το ΚΕΝΟ όνειρο; Ο William που απολαμβάνει την ειρωνική αποδοχή του κόσμου; Τα πλήθη που τον ακούνε και γελάνε μαζί του; Τι ρωτάω βραδιάτικα. Χρόνια μου πολλά.

ΦΛΕΒΑ... ΜΙΑ ΧΡΥΣΟΥ ΜΙΑ ΜΠΡΟΥΝΤΖΟΥ

Η ζωή του καλλιτέχνη είναι μια κυκλοθυμικότητα. Μία έντονη εναλλαγή συναισθημάτων. Από τη χαρά στη λύπη, από την ζωή στον θάνατο. Τύχη ή τελικά ατυχία να έχει κάποιος καλλιτεχνική φλέβα στον κόσμο αυτό άραγε...
Ο καλλιτέχνης ζει σε έναν κόσμο έντονα συναισθηματικά φορτισμένο. Δέχεται άπειρα ερείσματα από το περιβάλλον του, ειδικά με τη μορφή που έχει η σημερινή κοινωνία και οι ανθρώπινες σχέσεις. Και οι άλλοι δεν τον καταλαβαίνουν. Πράγματα που για άλλους περνάνε ίσως και απαρατήρητα ή που απλά σχολιάζονται, σε αυτόν βρίσκουν τη δικιά τους νότα μες στην καρδιά του. Βλέπουν την ομορφιά σε μια ιδιομορφία του σώματος σου, προσπαθούν να ακούσουν τον χτύπο της καρδιάς σου, εκφράζουν σε λόγια την λάμψη που εκπέμπει όλη η ανθρώπινη ύπαρξη. Επίσης όμως νιώθουν όλη τη θλίψη γύρω τους, βλέπουν τις γκριμάτσες δυστυχίας στα πρόσωπα των ανθρώπων, η δυστυχία και η ματαιότητα του κόσμου δεν τους περνάει απαρατήρητη.
Η ευχή της καλλιτεχνικής φλέβας είναι συνάμα και κατάρα. Δεν είναι τυχαίο που πχ ένας από τους πιο πετυχημένους κωμικούς του αιώνα μας, o Jim Carrey πάσχει από κατάθλιψη. Κωμικοί καλλιτέχνες που αδημονούν να κάνουν τον κόσμο να χαμογελάσει σε αυτήν την γλυκόπικρη ζωή.
Αυτή η φλέβα κάνει τον καλλιτέχνη ευαίσθητο. Ευαίσθητο στα συναισθήματα του κόσμου που θεσπέσια εκφράζει με τα έργα του, αλλά και ευαίσθητο στο περιβάλλον που δυστυχώς για να επιβιώσει χρειάζεται να είναι σκληρός.
Αλλά γεννήθηκε καλλιτέχνης και αυτό δεν αλλάζει. Μπορεί να ξέρεις τα πάντα περι τέχνης. Μπορεί να μην ξέρεις και τίποτα και να 'σαι ένας απλός εργάτης έστω και σε οικοδομή. Το θέμα είναι να έχεις μέσα σου αυτήν την ευαισθησία. Μια φορά στο παρελθόν, ένας μαθηματικός που έπαιζε και πιάνο, πήγε να φτιάξει ένα κομμάτι. Χρησιμοποίησε τις γνώσεις αρμονίας που είχε από τα μαθηματικά, και τις μουσικές γνώσεις του πιάνου. Το αποτέλεσμα; Ένα κομμάτι που οι μαθηματικοί χαρακτήρισαν ελαφρό-φρου-φρου καλλιτεχνικό και οι μουσικοί στείρο, τυποποιημένο και μαθηματικό.
Τελικά αξίζει να 'σαι καλλιτέχνης ή όχι; :P
Αξίζει, αρκεί να βρεις κάποια στιγμή τον χώρο σου. Και δεν θα ενοχλήσεις κανέναν. Θα κάτσεις σε μια γωνίτσα σκυφτός μες στη καρδιά του κόσμου και θα πεις : " Μόνο βλέπει ".

PASSION

Αυτή η λεπτή διαχωριστική γραμμή. Αυτή τα καθορίζει όλα. Η γραμμή της ζωής, σε όποια παλάμη και αν βρίσκεται ή δεν βρίσκεται, είναι η γραμμή που χωρίζει το μίσος από την αγάπη. Η γραμμή του πάθους, γιατί ό,τι και αν έγινε σε αυτό το κόσμο, από τη μεγαλύτερη ως τη μικρότερη μεταβολή, είχε ένα βασικό κίνητρο: το πάθος. Ο μεγάλος στρατηγός παθιασμένος με τις ιδέες του και τις στρατηγικές του, ο διαρκής καλλιτέχνης παθιασμένος με την μελωδία των χρωμάτων γύρω του, ο τρελός επιστήμονας παθιασμένος με την αρμονία των αριθμών, όλοι είχαν πάθος για αυτό που έκαναν.

Το πάθος είναι ένα τεντωμένο σκοινί στο οποίο θα ακροβατείς μια ζωή μαζί με τα αισθήματα σου και με όπλο τα πιστεύω σου. Μια θα πέσεις από τη μία πλευρά, θα αγαπάς τα πάντα, θα σου φαίνεται μικρή η ζωή, ένα ποτήρι από ένα καινούριο χυμό, που ίσα ίσα θα μπορέσεις να καταλάβεις τι γεύση είχε όταν φτάσεις στο πάτο. Χωρίς να το καταλάβεις θα πέσεις από την άλλη πλευρά και ό,τι πριν αγάπαγες τώρα θα το μισείς. Το ποτήρι με το χυμό θα γίνει ένα κακοφτιαγμένο κοκτέηλ σε μεγάλο ποτήρι, που νιώθεις ότι πρέπει να το πιεις επειδή απλά το πλήρωσες.
Και μια ζωή θα ακροβατείς... θα ακροβατείς... Και δυστυχώς χωρίς πιστεύω, χωρίς να έχεις προσδιορίσει τον εαυτό σου υπάρχει ο κίνδυνος να πέσεις ολοκληρωτικά σε μία πλευρά. Ο χαρακτήρας σου είναι αυτός που θα σε κρατήσει. Δεδομένου όμως ότι τα πόδια σου θα ακουμπάνε πάντα στο σκοινί της ζωής, από την άκρη της μιας πλευράς θα βρεθείς απότομα στην άκρη της άλλης. Χωρίς να ξέρεις τον εαυτό σου, κινδυνεύεις να αγαπάς επικίνδυνα πράγματα που δεν αξίζουν την αγάπη σου και εύκολα να σε κάνουν να τα μισήσεις.

Κοιτάς τον καθρέφτη. Βλέπεις τον εαυτό σου. Μπορείς να παρατηρήσεις τις ρωγμές στο πρόσωπο σου, την ματαιότητα των πάντων, το μίσος που αφήνει ο χρόνος πάνω στο σώμα σου. Μπορείς όμως και να παρατηρήσεις τα μάτια σου, καθρέφτη της καρδιάς σου και του σοφότερου χαρακτήρα σου, δείγμα της αγάπης που αφήνουν οι φίλοι σου πάνω σου.

Η ζωή είναι το σχοινί. Το νόημα της ζωής σου είναι το πάθος. Για την εργασία, για τον άνθρωπο, για σένα. Το πάθος. Μπορεί να έχει δύο όψεις βέβαια, αλλά όσο ξέρεις τον εαυτό σου, κοίτα να το απολαύσεις...