ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ "ΓΙΑΤΙ?" ΤΟΥΣ

Απλά και κατανοητά.
Στηρίζω ανεξάρτητα πλαίσια και όχι ΔΑΠ (όσο και αν μοιάζουν).
Καταλαβαίνω το άγχος των ΔΑΠιτών να μποϋκοτάρουν και να ρίξουν λάσπη στα ανεξάρτητα, καθώς θέλουν "η ΔΑΠ να ανοίξει τη σχολή".
Δεν μπαίνω στο σκεπτικό παραγοντισμού τους, δεν με ενδιαφέρει, θα τοποθετηθώ προσωπικά γιατί στηρίζω ό,τι στηρίζω και θα δείξω πως δύο φαινομενικά ίδια πλαίσια (όπως αυτό της ΔΑΠ και των ανεξαρτήτων) διαφέρουν ριζικά, γιατί σημασία δεν έχει μόνο τι λέει κάποιος αλλά και ποιος το λέει.


1) Ας αρχίσουμε δυνατά

 Ποτέ δεν κατάλαβα με την λογική μου τι θέλει να πει αυτή η αφίσα, η οποία προσβάλλει: νοημοσύνη, αγώνες, οικογένειες και γενικά όλη την Ελλάδα.


2) Κάποιοι επένδυσαν στο "απολιτίκ" για ιδιοτελείς λόγους. Συντήρησαν μία γενιά "ωχ-βρε-αδερφε-δεν-βαριέσαι" (όχι μόνοι τους βέβαια). Έβγαλαν χρήμα από εκδηλώσεις και εκδρομές και σίγουρα φιλοδοξούν να βγάλουν και άλλο κυνηγώντας στο μέλλον τα βουλευτικά προνόμια. (εδώ δεν καίω μόνο τη ΔΑΠ αλλά και άλλες "κυβερνητικές" παρατάξεις)

 3) Όχι απλά δεν με εκφράζει αλλά απεχθάνομαι αυτήν την νοοτροπία:








4) Δεν θέλω να στηρίξω κανέναν από τους "φωστήρες μας" που παίρνουν εντατικά μαθήματα από τους "καθοδηγητές" τους και να παίξω κανέναν ρόλο στην συντήρηση του θέατρου του παραλόγου τους. Δεν θέλω αυριανούς πολιτικούς που να μαθαίνουν από τους πολιτικούς του σήμερα. Και το πανεπιστήμιο δεν πρέπει να έχει σχέση με την κομματική στρατολόγηση.





5) Ποιά ακριβώς είναι η θέση της ΔΑΠ;

Υπάρχει είμαι ενάντια στο νόμο με επιχειρήματα και υπάρχει λαϊκίζω γιατί είμαι απλά ενάντια στην κατάργηση των φοιτητικών παρατάξεων και των προνομίων μου. (εδώ τους δίνω βέβαια ένα δίκιο, είναι πρώτη δύναμη έχει πολλά "προνόμια" οπότε δύσκολα θα παραδωθεί αμαχητή).


6) Ας δει στη Βικιπαιδεία όποιος θέλει τι λέει κάτω από "Νίκος Τεμπονέρας"

και τελευταίο

7) Τα ντοκουμέντα που είχα ποστάρει παλιά εδώ.
Αυτά.


Το μέλλον δεν θα αλλάξει από αυτούς που έφεραν το πανεπιστήμιο εδώ και από τις πρακτικές που ακολούθησαν.


ΥΓ. Δεν σημαίνει ότι όλοι οι ΔΑΠίτες είναι έτσι. Όχι ποτέ δεν θα έκανα τέτοιο αφορισμό.
 Επίσης αρκετά από τα παραπάνω ισχύουν και για άλλες παρατάξεις. Απλά τώρα εκφράζω τη προσωπική μου άποψη απέναντι στην πηγή της λάσπης.

ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ "ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ"

 Ακολουθεί μία αναδημοσίευση από ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που είδα στο διαδίκτυο και μάλιστα έχει γραφτεί επί εποχής σχεδόν δραχμής. Μερικά πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ...

 

 

Πώς θα πούμε όχι στις «καταλήψεις»

Αντώνης Χριστοφίδης, Ιούλιος 2001

---

Σ' αυτό το κείμενο ασχολούμαι με τις φοιτητικές «καταλήψεις». Πρώτα εξηγώ ότι η «κατάληψη», όπως κι αν τη νοούν οι «καταληψίες», είναι πράξη παράνομη. Στη συνέχεια αναφέρω απλούς τρόπους με τους οποίους οι φοιτητές μπορούν να εκμεταλλευτούν το γεγονός ότι οι «καταλήψεις» είναι παράνομες για να υπερασπιστούν το δικαίωμά τους να κάνουν μάθημα. Μετά παραθέτω σε μορφή ερωταποκρίσεων ορισμένες σχετικές νομικές και ηθικές διευκρινίσεις.

1. «Κατάληψη» και νόμοι

Επειδή ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιείται η λέξη είναι κάπως ιδιόρρυθμος, θα ξεκινήσω με μερικές διευκρινίσεις, αναγκαίες για να μπορούμε να συνεννοούμαστε.
Κατάληψη σημαίνει ότι σημαντικό πλήθος φοιτητών εγκαθίστανται με τη βία σ' ένα κτίριο και δεν αφήνουν άλλους να εισέλθουν. Ο όρος κατάληψη χρησιμοποιείται κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο όταν οποιαδήποτε άτομα εγκαθίστανται με τη βία σε οποιαδήποτε περιουσία. Μαθητές καταλαμβάνουν σχολεία, αγρότες καταλαμβάνουν δρόμους, κλπ.
Όταν κάποιοι φοιτητές ισχυρίζονται ότι κάνουν κατάληψη, σπάνια εννοούν το ίδιο. Συνήθως εννοούν ότι έχουν κλειδώσει το όποιο κτίριο με λουκέτο ή απλά ότι δεν προσέρχονται στο μάθημα. Για να ξεχωρίζουμε λοιπόν τις διαφορετικές έννοιες της λέξης, «κατάληψη» εντός εισαγωγικών θα ονομάζουμε ό,τι εννοούν αυτοί οι φοιτητές κάθε φορά, ενώ κατάληψη χωρίς εισαγωγικά θα ονομάζουμε αυτό που ανέφερα στην προηγούμενη παράγραφο.
Η κατάληψη είναι πράξη ακραία και βίαιη. Επίσης είναι, φυσικά, και παράνομη. Είναι προφανές ότι οι αγρότες (όπως και όλοι οι άλλοι πολίτες) δεν έχουν δικαίωμα να καταλάβουν ένα δρόμο, ακόμα κι αν το αποφασίσουν με πλειοψηφία. Αντίστοιχα και οι φοιτητές σε καμιά περίπτωση δεν είναι νόμιμο να καταλάβουν περιουσία που δεν τους ανήκει. Τα πανεπιστήμια έχουν πρωταρχικό στόχο να υπηρετούν τους φοιτητές, αλλά δεν ανήκουν στους φοιτητές· τα δημόσια πανεπιστήμια ανήκουν σε όλους τους πολίτες, όπως ακριβώς και οι δρόμοι. Το πανεπιστημιακό άσυλο καθόλου δεν αλλοιώνει τη νομιμότητα ή μη των πράξεων. Άσυλο σημαίνει ότι η αστυνομία δεν δικαιούται να επέμβει απρόσκλητη· οι νόμοι εξακολουθούν όμως να ισχύουν (άρθρο 2, Ν. 1268/1982).
Αφού τα πανεπιστήμια δεν ανήκουν στους φοιτητές, το κλείδωμα ενός κτιρίου με λουκέτο από φοιτητές είναι επίσης πράξη παράνομη. Η αποχή, εντούτοις, είναι νόμιμη. Οποιοσδήποτε φοιτητής έχει το δικαίωμα να μην προσέλθει στο μάθημα, αναλαμβάνοντας την αντίστοιχη ευθύνη (π.χ. αν η προσέλευση στο συγκεκριμένο μάθημα είναι υποχρεωτική, ο φοιτητής δεν μπορεί να απαιτήσει να περάσει το μάθημα).
Παρόλο που οι φοιτητές έχουν δικαίωμα να μην προσέρχονται στο μάθημα, δεν έχουν την αρμοδιότητα να αποφασίζουν αν θα διδαχτεί το μάθημα. Η αρμοδιότητα αυτή, σύμφωνα με το νόμο, ανήκει στη Σύγκλητο:

Διακοπή του εκπαιδευτικού έργου αλλά και της εν γένει λειτουργίας ενός ΑΕΙ, πέρα από τα προβλεπόμενα στο νόμο αυτό, είναι δυνατή με απόφαση της Συγκλήτου και μόνο για εξαιρετικές περιπτώσεις. (Άρθρο 25, παρ. 4, Ν. 1268/1982)

Παρατηρείται τώρα το φαινόμενο να πηγαίνουν μερικοί φοιτητές στον καθηγητή, να τον πληροφορούν ότι ο σύλλογός τους αποφάσισε αποχή ή «κατάληψη» και πως επομένως δεν πρέπει να διδάξει το μάθημα, και να του δείχνουν και κάποιο σχετικό χαρτί με τη σφραγίδα του συλλόγου τους. Δεν υπάρχει κατ' ανάγκην κάτι παράνομο σ' αυτή την πράξη των φοιτητών· εφόσον ζούμε σε ελεύθερη χώρα, καθένας μπορεί να ισχυρίζεται ό,τι θέλει. Μπορώ κι εγώ να πάω στον καθηγητή και να του πω πως είμαι ο Μέγας Ναπολέων και πως επομένως δεν πρέπει να λέει στο μάθημα της ιστορίας ότι πέθανα πριν 200 χρόνια. Ο καθηγητής έχει όμως την υποχρέωση να με αγνοήσει.
Το ότι κάτι είναι παράνομο σημαίνει ότι είναι οπωσδήποτε αθέμιτο; Αυτό είναι δύσκολο να απαντηθεί. Ο Σωκράτης αυτό πίστευε. Εγώ δεν είμαι τόσο σίγουρος. Όμως σκοπός μου σ' αυτό το άρθρο δεν είναι να συζητήσω το αν οι «καταλήψεις» είναι καλό ή κακό πράγμα· θεωρώ δεδομένο ότι είναι κακό, και απευθύνομαι σ' αυτούς που ήδη το πιστεύουν. Ο βασικότερος λόγος για τον οποίο έχω, ως εδώ, επιμείνει στη νομική πλευρά του θέματος είναι να καταλάβετε, αν σας δυσαρεστούν οι «καταλήψεις», ότι έχετε το νόμο με το μέρος σας, πράγμα που σας δίνει τρόπους να αντιμετωπίσετε το πρόβλημα. Για την περίπτωση όμως που σας απασχολεί η ηθική του πράγματος, δηλαδή το αν έχετε το ηθικό δικαίωμα να μποϋκοτάρετε τη δήθεν απόφαση του συλλόγου σας, παραθέτω σχετικές ερωτήσεις και απαντήσεις μετά το τέλος του άρθρου. Περνάω τώρα στους τρόπους με τους οποίους μπορείτε να πείτε όχι στις καταλήψεις.

2. Πώς μπορείτε να υπερασπιστείτε το δικαίωμά σας να κάνετε μάθημα

Καταρχήν είναι δύσκολο να δράσετε μόνος σας. Πρέπει να είστε δύο φίλοι, κυρίως για ψυχολογικούς λόγους. Δεν χρειάζονται περισσότερα άτομα. Από κει και πέρα ένα μέρος των συμφοιτητών σας, περιλαμβανομένης της πλειονότητας των κομματικοποιημένων, θα είναι εναντίον σας, και μπορεί κάποιοι να σας κατηγορήσουν ότι είστε σπασικλάκια ή φασιστάκια. Κάποιοι θα διαφωνήσουν κοσμίως και ίσως με προβληματισμό. Ένα άλλο μέρος των συμφοιτητών σας θα εκτιμήσει αυτό που κάνετε. Η μεγάλη πλειοψηφία των φοιτητών είναι πολιτικώς αμέτοχη και θα αδιαφορήσει. Αν γίνει μάθημα θα προσέλθουν. Αν δεν γίνει δεν θα προσέλθουν. Είτε στη μια είτε στην άλλη περίπτωση, δεν πρόκειται να το σχολιάσουν. (Όλα αυτά τα ξέρω από προσωπική εμπειρία, από τότε που ήμουν φοιτητής.)

Αυτός ο κόφτης πωλείται σε όλα τα μαγαζιά με εργαλεία, κοστίζει λίγες χιλιάδες δραχμές, και μπορεί εύκολα να κόψει τα περισσότερα λουκέτα και τις αλυσίδες. Κόφτες (συνήθως μεγαλύτεροι) υπάρχουν και στις οικοδομές, για να κόβουν τα σίδερα. Μην κόψετε όμως κανένα λουκέτο. Δεν είναι αρμοδιότητά σας, και θυμηθείτε ότι είμαστε εναντίον της αυθαιρεσίας. Ο υπεύθυνος του κτιρίου είναι αρμόδιος.

Για να κάνετε τη δουλειά σας σ' ένα χώρο όπου καθένας πετάει ό,τι μπαρούφα τον βολεύει, θα πρέπει όχι μόνο να γνωρίζετε τα δικαιώματά σας, αλλά και να μπορείτε να τα υποστηρίξετε. Μερικοί κομματικοποιημένοι συμφοιτητές σας έχουν το χάρισμα χωρίς καμιά ντροπή να υποστηρίζουν με αξιοπρεπές, σοβαρό, και πειστικό ύφος πράγματα για τα οποία δεν έχουν καμιά απολύτως ιδέα. Όταν λοιπόν εξηγήσετε ότι οι φοιτητές είναι αναρμόδιοι να αποφασίζουν ότι δεν θα γίνει μάθημα, θα σας πουν ότι κάνετε λάθος και πως στην τάδε διάταξη του τάδε κανονισμού αναφέρεται το αντίθετο. Καλό είναι λοιπόν να ρίξετε μια ματιά στους νόμους που διέπουν τα ΑΕΙ. Σε καμιά περίπτωση μη δώσετε βάση σε ισχυρισμούς για το τι λέει ένας νόμος ή κανονισμός. Να επιμένετε να τον δείτε με τα μάτια σας. Στη βιβλιοθήκη του ΕΜΠ υπάρχουν όλα τα τεύχη της Εφημερίδας της Κυβέρνησης, αλλά θα κάνετε πολύ ευκολότερα τη δουλειά σας αν πάρετε τους σχετικούς νόμους έτοιμους από ένα νομικό βιβλιοπωλείο. Δεν χρειάζεται να γίνετε εξπέρ. Ακολουθήστε την κοινή λογική. Μην ξεχνάτε ότι αν ο νόμος λέει έτσι και ένας εσωτερικός κανονισμός ή ένα καταστατικό λέει αλλιώς, τότε υπερισχύει ο νόμος.
Όταν λοιπόν οι συμφοιτητές σας αποφασίσουν ή πρόκειται να αποφασίσουν «κατάληψη», εξηγήστε τους ότι δεν έχουν την αρμοδιότητα να αποφασίσουν κάτι τέτοιο και πως εσείς θα πάτε στο μάθημα και θα ζητήσετε από τον διδάσκοντα να έρθει. Άν σας πουν ότι θα μπει λουκέτο στο κτίριο εξηγήστε τους ότι δεν έχουν το δικαίωμα αλλά ότι αν το κάνουν θα ζητήσετε από τον διδάσκοντα να βρεθεί κάποια λύση (π.χ. άλλο κτίριο). Αν αναρτηθεί ανακοίνωση σχετικά με την «κατάληψη» βάλτε δίπλα και μια δικιά σας που να λέει ότι θα πάτε στο μάθημα. Γενικά φροντίστε οι συμφοιτητές σας να είναι ενημερωμένοι για την πιθανότητα να γίνει μάθημα ανεξαρτήτως της απόφασης.
Ακολούθως πηγαίνετε στους διδάσκοντες. Εξηγήστε τους ότι έχει αποφασιστεί «κατάληψη» αλλά ότι οι φοιτητές είναι αναρμόδιοι να λαμβάνουν τέτοιες αποφάσεις (οι περισσότεροι διδάσκοντες το γνωρίζουν ήδη), ότι εσείς θέλετε να κάνετε μάθημα, και ότι έχετε ενημερώσει σχετικά τους συμφοιτητές σας. Αν μπει λουκέτο στο κτίριο βρείτε τον υπεύθυνο (κατά πάσα πιθανότητα είναι ο Διευθυντής Τομέα ή ο Πρόεδρος Τμήματος), εξηγήστε ότι δεν μπορεί όποιος θέλει να κλειδώνει το κτίριο (βέβαια ο υπεύθυνος το ξέρει ήδη) και πως θέλετε να κάνετε μάθημα. Αποφύγετε τις αντιπαραθέσεις· περιμένετε να φύγουν οι «καταληψίες». Αν σκοπεύουν να μείνουν για να υπερασπιστούν το λουκέτο τους ψάξτε με το διδάσκοντα για άλλη λύση.
Έχετε τρακ μπροστά στον κόσμο; Φοβάστε ότι αν βγείτε να πείτε αυτά τα πράγματα σ' ένα αμφιθέατρο θα χτυπήσει γρήγορα η καρδιά σας και θα τρέμει η φωνή σας; Κανένα πρόβλημα. Πείτε τα με τρεμάμενη φωνή (αλλά δυνατά, για να ακούγεστε καθαρά). Και η δικιά μου φωνή έτρεμε όταν τα έκανα αυτά. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να κρύψετε το τρακ, και κανένας δεν θα του δώσει σημασία.
Δεν είναι φυσικά σίγουρο ότι θα πετύχετε, αλλά καλό είναι να προσπαθήσετε. Το πιθανότερο είναι να έχετε και επιτυχίες και αποτυχίες. Το σημαντικό είναι να ακούν οι διδάσκοντες και οι υπεύθυνοι ότι υπάρχουν κάποιοι που τους ζητούν να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

---

Συχνά ερωτήματα

Ο σύλλογός μου λειτουργεί με δημοκρατικές διαδικασίες. Όσοι διαφωνούν ψηφίζουν εναντίον, αλλά τελικά πλειοψήφισε η «κατάληψη». Δεν πρέπει να σεβαστούμε αυτή την απόφαση;
Αν νομίζετε ότι το να γίνεται ψηφοφορία αρκεί για να ονομάσουμε μια διαδικασία δημοκρατική, κάνετε λάθος.
Μια δημοκρατική συνέλευση έχει κανονισμούς που τη διέπουν. Έχει ορισμό της απαρτίας, και σαφείς κανόνες που αναφέρουν τι συμβαίνει όταν δεν υπάρχει απαρτία. Έχει κατάλογο των μελών και γραμματεία που μετρά και ελέγχει τους παρόντες. Έχει προεδρείο και ημερήσια διάταξη. Κανόνες διέπουν πότε λήγει η προθεσμία υποβολής θεμάτων στην ημερήσια διάταξη, και το υπό ποιες προϋποθέσεις ένα θέμα μπορεί κατ' εξαίρεσιν να γίνει δεκτό μετά τη λήξη της προθεσμίας. Για κάθε θέμα της ημερήσιας διάταξης υπάρχει εισηγητής, ενώ κανόνες διέπουν τις ερωτήσεις που θα του γίνουν μετά, και τον τρόπο με τον οποίο θα ληφθεί η κάθε απόφαση.
Οι «συνελεύσεις» φοιτητών στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών ΕΜΠ γίνονται ως εξής: Μαζεύονται σε μια μεγάλη αίθουσα κάμποσα άτομα που κανείς δεν ξέρει αν είναι φοιτητές του Τμήματος. Αν η αίθουσα γεμίσει κατά το ήμισυ ή παραπάνω (δηλαδή αν τα άτομα είναι 100 ή περισσότερα), θεωρείται πως υπάρχει απαρτία (οι φοιτητές του Τμήματος είναι περισσότεροι από 1500). Ορίζεται ένα προεδρείο, εγγράφονται ομιλητές, συμφωνείται κάποιος περιορισμός χρόνου, και κληρώνεται η σειρά ομιλίας τους. Δεν υπάρχει ημερήσια διάταξη. Καθένας είναι ελεύθερος να εγγραφεί ομιλητής, και κάθε ομιλητής είναι ελεύθερος να μιλήσει για τα θέματα της αρεσκείας του. Το αποτέλεσμα είναι βέβαια η «συνέλευση» να κρατάει πολλές ώρες, μέσα στη φασαρία, την καπνίλα, και την αποπνικτική ατμόσφαιρα. Στο τέλος κάθε παράταξη, ή όποιος άλλος θέλει, υποβάλλει μια «πρόταση», που συνήθως περιλαμβάνει ένα σύνολο από άλλες προτάσεις. Γίνεται ψηφοφορία και επιλέγεται μια απ' τις «προτάσεις». Δεν είναι δυνατό να συμφωνήσεις με ένα μέρος της πρότασης και να διαφωνήσεις με ένα άλλο. Δεν γίνεται να ψηφίσεις «κατάληψη» χωρίς την ίδια στιγμή να ψηφίσεις κατά του αιτήματος για φοιτητικό εισιτήριο στους κινηματογράφους, αν η «πρόταση» που περιλάμβανε την «κατάληψη» περιλάμβανε κι αυτό (το παράδειγμα είναι πραγματικό).
Η συγκεκριμένη «δημοκρατική διαδικασία» έχει λοιπόν δύο βασικά προβλήματα:

1. Δεν είναι δημοκρατική
2. Δεν είναι διαδικασία

Είναι δηλαδή διαδικαστικό το πρόβλημα; Αν οι φοιτητικές συνελεύσεις γίνονταν με σωστές διαδικασίες, τότε θα έπρεπε να σεβαστούμε την απόφαση;
Καμία συνέλευση, όσο δημοκρατική κι αν είναι, όσο σωστές και νόμιμες διαδικασίες κι αν έχει, δεν δύναται να λάβει παράνομες αποφάσεις. Επομένως κανένας δεν οφείλει να σεβαστεί μια παράνομη απόφαση.
Σύμφωνοι, οι «καταλήψεις» είναι παράνομες. Όμως μεγάλο μέρος της κοινωνικής προόδου έχει έρθει από επαναστάσεις, και οι επαναστάσεις είναι πάντα παράνομες. Αφού λοιπόν ο σύλλογός μου αποφάσισε να κάνει μια τέτοια μικρή επανάσταση, δεν έχω την ηθική υποχρέωση να σεβαστώ την απόφασή του;
Πρέπει να διαλέξουμε:

• Ή θα κάνουμε επανάσταση
• Ή θα κάνουμε δημοκρατικές και νόμιμες διαδικασίες

Επανάσταση και δημοκρατία δύσκολα συμβαδίζουν. Αυτά τα πράγματα είναι αστεία. Επανάσταση σημαίνει βία. Μπαίνουμε στο πανεπιστήμιο με το έτσι θέλω και δεν αφήνουμε κανένα να μπει μέσα. Δεν χρειάζεται να είμαστε πλειοψηφία για να το κάνουμε αυτό - μόνο να είμαστε αρκετά άτομα. Μαζεύονται πέντε ικανοί αρχηγοί και λένε «παιδιά εμείς θα μπούμε μέσα και δεν θα το κουνήσουμε. Ποιος θα έρθει μαζί μας;» Και όποιος θέλει πάει μαζί τους. Όποιος δεν θέλει δεν πάει. Χωρίς δημοκρατίες και άλλες ασυμβίβαστες μπαρούφες.
Αν δηλαδή γινόταν μια κατάληψη (άνευ εισαγωγικών), θα ήσουν υπέρ; Παρόλο που θα ήταν παράνομη, βίαιη, και αντιδημοκρατική;
Οι επαναστάσεις, ακόμα κι όταν είναι αναίμακτες, έχουν πάντα άσχημα βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα. Εντούτοις βοηθούν την κοινωνία να προοδεύσει. Οι επαναστάσεις δεν μπορούν να είναι νόμιμες, ούτε έχει νόημα ο όρος. Οι επαναστάσεις απλά συμβαίνουν, και είναι δύσκολο να μπουν σε ηθικό καλούπι.
Αν γινόταν μαζική κατάληψη και συμφωνούσα με τα αιτήματα, και κατά τη γνώμη μου τα αιτήματα ήταν τόσο σοβαρά ώστε να δικαιολογείται να προβώ σε βίαιες και παράνομες πράξεις, τότε θα σκεφτόμουν σοβαρά το ενδεχόμενο να συμμετάσχω στην κατάληψη. Όχι όμως χωρίς να σκεφτώ τις συνέπειες. Έργα με προθεσμίες θα σταματούσαν. Πολλοί εργαζόμενοι συνάνθρωποί μας θα έμεναν απλήρωτοι. Τελοιόφοιτοι θα καθυστερούσαν κατά ένα χρόνο τα μεταπτυχιακά τους. Φοιτητές με οικονομικές δυσκολίες θα έβλεπαν τα σκούρα. Τελικά όμως οι αρμόδιοι θα αναγκάζονταν να πάρουν σοβαρά τα πράγματα.
Σε μια τέτοια περίπτωση, θα πρότεινα εναλλακτικά μια κατάληψη της Πλατείας Συντάγματος. Να κατασκηνώναμε δηλαδή εκεί και να μην φεύγαμε, χωρίς όμως να παρεμποδίζουμε την κίνηση στους δρόμους ή στο μετρό. Με αυτό τον τρόπο, και δεν θα καταπατούσαμε τα δικαιώματα των συνανθρώπων μας (εκτός μόνο ότι θα βλάπταμε την αισθητική της πλατείας), και η διαμαρτυρία μας θα γινόταν πιο αισθητή. Δυστυχώς όμως αμφιβάλλω αν μια τέτοια μορφή διαμαρτυρίας θα ήταν εφικτή.
Γιατί δεν θα ήταν εφικτή;
Δεν θέλω να το συζητήσω, γιατί έχουμε ξεφύγει από το θέμα. Οι κοινωνικές επαναστάσεις είναι σοβαρά πράγματα. Το θέμα μας εδώ είναι οι «καταλήψεις».
Ας αφήσουμε τα εισαγωγικά κατά μέρος, και ας πούμε τα πράγματα με τ' όνομά τους. Ο σύλλογός μου αποφάσισε αποχή από τα μαθήματα (πράγμα που είναι νόμιμο). Δεν πρέπει να σεβαστώ αυτή την απόφαση; Όταν η ΓΣΕΕ αποφασίζει απεργία, δεν είναι υποχρεωμένοι οι εργαζόμενοι να απεργήσουν;
Όχι! Κανείς δεν είναι ποτέ υποχρεωμένος να απεργήσει. Καθένας είναι ελεύθερος (σύμφωνα με το νόμο και την ηθική) να αποφασίσει αν θα πάει στη δουλειά του ή όχι. Στην πράξη βέβαια όλοι απεργούν, γιατί οι τυχόν απεργοσπάστες κινδυνεύουν είτε να φάνε ξύλο είτε να στιγματιστούν από τους συναδέλφους τους. Αυτό όμως είναι άλλο πράγμα: είναι βία.
Αν αυτό που σας ανησυχεί είναι μήπως φάτε ξύλο ή μήπως στιγματιστείτε από τους συμφοιτητές σας, αυτό είναι άλλο πράγμα. Ηθική υποχρέωση να σεβαστείτε την αποχή δεν έχετε.
Αντί να μπούμε σε όλη αυτή τη διαδικασία μποϋκοταρίσματος της «κατάληψης», γιατί δεν έρχονται οι διαφωνούντες στη συνέλευση να ψηφίσουν, για να λήξει εκεί το θέμα;
Το γιατί οι διαφωνούντες δεν το κάνουν, αν πράγματι δεν το κάνουν, δεν το γνωρίζω. Μπορώ να σας πω όμως γιατί δεν θα το έκανα εγώ.
Δεν θα ήμουν διατεθειμμένος να δεχτώ απόφαση για «κατάληψη», ανεξαρτήτως του αποτελέσματος της ψηφοφορίας. Έχω το νόμιμο και ηθικό δικαίωμα να πάω στο μάθημα και καμιά πλειοψηφία δεν μπορεί να μου το στερήσει. Αν λοιπόν ψήφιζα Α, η πλειοψηφία ψήφιζε Β, και μετά δεν αποδεχόμουν την απόφαση, θα μπορούσε δικαίως κάποιος να με κατηγορήσει για υποκρισία· από τη μια ψηφίζω, που σημαίνει πως αναγνωρίζω την εγκυρότητα της ψηφοφορίας, και από την άλλη δεν αποδέχομαι το αποτέλεσμα.
Copyright (C) 2001 Αντώνης Χριστοφίδης. Σας δίνω την άδεια να αντιγράφετε, να αναδιανέμετε και να τροποποιείτε το περιεχόμενο υπό τους όρους της άδειας χρήσης Creative Commons Attribution-ShareAlike Greece 3.0.

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ

Έχω κάποιες απορίες που αφορούν την σημερινή εκπαίδευση και θα ήθελα να μου τις απαντήσει κάποιος.

- Είναι δωρεάν τα συγγράμματα στα πανεπιστήμια;; Ποιός πληρώνει τους εκδότες, οι οποίο κάνουν ένα βιβλίο των 500 σελίδων 3 διαφορετικά των 150 (και κάτι);; Είναι σκάνδαλο όντως αυτό που αποδείχθηκε πως οι εκδότες έχουν δηλωμένα να δώσουν 600 πχ βιβλία, τελικά έρχονται 200 φοιτητές, και τα υπόλοιπα 400 βιβλία (που μένουν) τα πουλούν ξανά ενώ έχουν πάρει ήδη τα λεφτά για αυτά από το κράτος;;; Οι παρατάξεις γνωρίζουν την μακροχρόνια κατάσταση;;

-Έχει καλούς καθηγητές το ελληνικό πανεπιστήμιο;; Αφού υπάρχει αξιολόγηση ήδη δεν πρέπει να είναι καλοί;; Παίζει ρόλο που η αξιολόγηση των καθηγητών γίνεται από το ίδιο το πανεπιστήμιο και όχι από την κοινωνία;; Δημιουργούνται σχέσεις διαφθοράς έτσι;; Μπορεί ένας οργανισμός να κρίνει αντικειμενικά τα στελέχη του όταν υποτίθεται ότι χρηματοδοτείται από την κοινωνία και λογοδοτεί σε αυτήν;; Οι παρατάξεις έδιωξαν ποτέ έναν "κακό" καθηγητή;;

-Υπάρχει δημοκρατία στις συνελεύσεις;; Τα βασικά στοιχεία της δημοκρατίας δεν είναι σέβομαι την άποψη του άλλου και σέβομαι τον διάλογο (μη φωνάζοντας κτλ);; Πόσοι αποφασίζουν εκ μέρους του φοιτητικού κινήματος;; Οι φοιτητές γιατί δεν πάνε τότε στις συνελεύσεις;; Φταίει το 85% ή το 15%;; Οι παρατάξεις σέβονται την γενική συνέλευση;; Οι παρατάξεις σέβονται τα αποτελέσματά της;;

-Οι φοιτητές που είναι πάνω από 10 χρόνια σε μία σχολή τι προσφορά κάνουν στην κοινωνία;; Πότε πρέπει να βγει στην αγορά εργασίας ένας παραγωγικός νέος;; Οι φοιτητές αυτοί τυγχάνει να έχουν σχέση με τις φοιτητικές παρατάξεις;;

-Είναι η δημόσια παιδεία μία "δωρεάν επένδυση" που θα έχει τουλάχιστον κάποια βασικά αποτελέσματα;; Είναι δωρεάν;; Πόσα φροντιστήρια γίνονται πριν την είσοδο στα ΑΕΙ - ΤΕΙ;; Πόσα λεφτά σπαταλούνται σε βοηθήματα;; Τουλάχιστον το πτυχίο που παίρνεις μετά έχει κάποιο αντίκρυσμα;; Αν είναι να το πληρώνεις ακριβά δεν πρέπει να αναγνωρίζεται διεθνώς;; Οι παρατάξεις ποιά δωρεάν παιδεία θέλουν;

-Υπάρχει ελευθερία των απόψεων και των ιδεών στα πανεπιστήμια;; Μπορεί να μιλήσει ένας αντιπαραταξιακός στη γενική συνέλευση χωρίς να λιντσαριστεί;; Οι παρατάξεις υπερασπίζονται τόσα χρόνια το άσυλο ιδεών εντός του πανεπιστημίου;;

-Ποιες υποχρεώσεις έχει ο σύγχρονος φοιτητής απέναντι στην κοινωνία;; Πέρα από το ζήτα ζήτα ζήτα κοινωνικές ευαισθησίες περνάει στο "εγώ δίνω";; Οι παραταξιακοί ως σύγχρονοι φοιτητές τι υποχρεώσεις έχουν απέναντι στην κοινωνία;;

Τέλος πάντων τα ερωτήματα που μπορούν να προκύψουν είναι πολλά. Τα κάνω, μάλλον περισσότερο στον εαυτό μου, σαν τσίμπημα που με διώχνει από το όνειρο και με επαναφέρνει στον παράδεισο που λέγεται σύγχρονο ελληνικό πανεπιστήμιο.

Επίσης από ότι φαίνεται από το άρθρο το θέμα δεν είναι ο νόμος. Αρκετά πράγματα από αυτά έπρεπε να τα είχε διασφαλίσει και το υπάρχον νομοθετημένο σύστημα. Και ο νέος νόμος δεν σημαίνει ότι λύνει τα προβλήματα τώρα που περάστηκε. Σημασία έχει το πως θα εφαρμοστεί, καθώς λάθος εφαρμογή μπορεί να δημιουργήσει παραπάνω προβλήματα.

Και έρχεται η τελευταία ερώτηση. Ποιοί ευθύνονται για την μη εφαρμογή του;; Προφανώς όχι ένας. Πολλοί. Και τους ξέρουμε όλοι. Πολιτκοί, πολιτικοί-καθηγητές, τσάτσοι των πανεπιστημίων,παρατάξεις και μουγκοί φοιτητές τόσα χρόνια.

ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ: ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ

Συνέχεια στο σκεπτικό "τα πάντα όλα στη φόρα" !

Σήμερα ας δούμε γρήγορα απλά αλλά και πλήρως κατατοπιστικά το τι λέει η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση για τα θέματα διοίκησης του πανεπιστημίου.

Το λινκ για τον νέο νόμο είναι στο προηγούμενο post.

Βρισκόμαστε στο Κεφάλαιο Δ', άρθρο 8.

1. Τα όργανα του ιδρύματος είναι:

          α) το Συμβούλιο,

          β) ο πρύτανης και

                    γ) η Σύγκλητος

Για να δούμε τι είναι το Συμβούλιο.
(Η παράγραφος 2α λέει ότι το Συμβούλιο είναι 15μελές για διδακτικό προσωπικό πρώτης βαθμίδας άνω των 50 ατόμων, ειδάλλως είναι 11μελές.) 

2β) Τα οκτώ ή έξι μέλη του δεκαπενταμελούς ή του ενδεκαμελούς Συμβουλίου, αντίστοιχα, είναι εσωτερικά μέλη του ιδρύματος και, ειδικότερα, επτά ή πέντε μέλη, αντίστοιχα, είναι καθηγητές πρώτης βαθμίδας και ένα μέλος είναι εκπρόσωπος των φοιτητών του ιδρύματος. Τα υπόλοιπα επτά ή πέντε μέλη, αντίστοιχα, είναι εξωτερικά.

Το καινούριο εδώ είναι η ύπαρξη εξωτερικών μελών. Για να δούμε όμως αρχικά ποια μέλη είναι τα εσωτερικά:
    4.α) Υποψήφια εσωτερικά μέλη του Συμβουλίου μπορούν να είναι όλοι οι καθηγητές πρώτης βαθμίδας πλήρους απασχόλησης του ιδρύματος.

β) Τα εσωτερικά μέλη εκλέγονται από το σύνολο των καθηγητών του οικείου ιδρύματος με ενιαίο ψηφοδέλτιο   

Δηλαδή οι καθηγητές του πανεπιστημίου, οι οποίοι εκλέγονται μεταξύ τους. Αυτά είναι τα βασικά από την παράγραφο 4.

Ποιά είναι τώρα τα εξωτερικά μέλη; Ή μάλλον καλύτερα, τι προσόντα έχουν;

5. α) Προσόντα για την εκλογή εξωτερικού μέλους είναι η ευρεία αναγνώριση του υποψηφίου στην επιστήμη, στα γράμματα ή τις τέχνες, η διάκρισή του στην κοινωνική, οικονομική ή πολιτιστική ζωή σε εθνικό ή σε διεθνές επίπεδο και η γνώση και εμπειρία από θέση ευθύνης. Κωλύονται να εκλεγούν ως εξωτερικά μέλη πρόσωπα τα οποία είχαν οποιαδήποτε οικονομική σχέση με το ίδρυμα την τελευταία πενταετία, καθώς και οι εν ενεργεία καθηγητές του ίδιου ή άλλου Α.Ε.Ι. της ημεδαπής ή οι συνταξιούχοι καθηγητές του ίδιου Α.Ε.Ι.

β) Ο πρόεδρος και τα λοιπά εξωτερικά μέλη του Συμβουλίου εκλέγονται από τα εσωτερικά μέλη, με φανερή ψηφοφορία και πλειοψηφία των τεσσάρων πέμπτων του συνόλου των εσωτερικών μελών.

Τα κριτήρια επιλογής των εξωτερικών μελών μοιάζουν ορθά. Είναι αυτοί που λέμε η "φωνή της κοινωνίας". Κατά τη γνώμη μου; Είναι πολύ καλό να υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι μέσα στο πανεπιστήμιο.  Υπάρχει η προστατευτική δικλείδα που λέει ότι δεν πρέπει να είχαν οικονομική σχέση με το ίδρυμα την τελευταία πενταετία. Αυτό είναι κάτι σωστό ώστε να αποφευχθεί μέλη του συμβουλίου να είναι άτομα που βλέπουν το πανεπιστήμιο για ιδιοτελείς επιχειρηματικούς λόγους. Η εκλογή των εξωτερικών μελών γίνεται από τα εσωτερικά. Σωστοί ακαδημαϊκοί θα ψηφίσουν σωστά πρόσωπα για εξωτερικά μέλη, και κακοί ακαδημαϊκοί λάθος. Εδώ μπορούμε να αναφέρουμε και την άποψη που λέει ότι το κράτος ή το ίδιο το ίδρυμα θα μπορούσε να βάλει και άλλους περιορισμούς για τα εξωτερικά μέλη. Βασικό θα μπορούσε να ήταν πχ να μην έχουν εμπλακεί σε οικονομικά σκάνδαλα. Σε κάθε περίπτωση πάντως ο νομοθέτης αφήνει για την ώρα την επιλογή των εξωτερικών μελών στους καθηγητές και τον εκπρόσωπο των φοιτητών.

Εκπρόσωπος των φοιτητών;

6. Ο εκπρόσωπος των φοιτητών του ιδρύματος εκλέγεται από τους προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές και υποψήφιους διδάκτορες .

Μάλιστα. Τώρα ας περάσουμε στο ερώτημα "ποιές οι αρμοδιότητες του Συμβουλίου".

10. Το Συμβούλιο του ιδρύματος έχει τις ακόλουθες αρμοδιότητες:

α) τη χάραξη στρατηγικής για την ανάπτυξης του ιδρύματος σε τοπικό, εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο και τη διαμόρφωση της ιδιαίτερης φυσιογνωμίας του στο πλαίσιο της αποστολής και της πορείας του,

β) τη γενική εποπτεία και τον έλεγχο της λειτουργίας του ιδρύματος σύμφωνα με τον Οργανισμό και τον Εσωτερικό Κανονισμό,

ε) την ανάληψη πρωτοβουλιών για τη σύνδεση του ιδρύματος με την κοινωνία και την οικονομία, τη συμβολή του στην ανάπτυξη της χώρας, καθώς και τη συνεργασία με εκπαιδευτικά ή μορφωτικά ιδρύματα και επιστημονικούς και κοινωνικούς φορείς της ημεδαπής ή της αλλοδαπής,

ζ) την έγκριση του ετήσιου τακτικού οικονομικού προϋπολογισμού και των τροποποιήσεών του, του τελικού οικονομικού απολογισμού του ιδρύματος, καθώς και του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων που αφορά το ίδρυμα,

θ) την έγκριση του ετήσιου απολογισμού των δραστηριοτήτων και της εν γένει λειτουργίας του ιδρύματος,

ι) την εκλογή του πρύτανη και των κοσμητόρων των σχολών και την παύση από τα καθήκοντά τους,

ιγ) τον ορισμό ή μη διδάκτρων και του ύψους τους για τα μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών του ιδρύματος, ύστερα από γνώμη της κοσμητείας της σχολής μεταπτυχιακών σπουδών.

Εδώ είναι η μοναδική αναφορά που γίνεται στα δίδακτρα. Στην Ελλάδα ως τώρα υπάρχουν μεταπτυχιακά με δίδακτρα και μεταπτυχιακά χωρίς δίδακτρα. Δεν είναι κάτι καινούριο. Εδώ σας παραθέτω ένα site στο οποίο μπορείτε να δείτε ποια μεταπτυχιακά είναι δωρεάν και ποια με δίδακτρα σήμερα. Δεν αλλάζει κάτι με το υπάρχον νομοσχέδιο. Εδώ θα βρείτε μια τοποθέτηση της Διαμαντοπούλου πάνω στο συγκεκριμένο θέμα.

Το τελικό συμπέρασμα είναι πως το συμβούλιο κάνει τα πάντα. Ας δούμε την συνέχεια.

Για να δούμε τώρα για τον πρύτανη.

14. Ως πρύτανης εκλέγεται καθηγητής πρώτης βαθμίδας αναγνωρισμένου κύρους Α.Ε.Ι. της ημεδαπής ή της αλλοδαπής, με ελληνική ιθαγένεια, γνώση της ελληνικής γλώσσας και ικανή διοικητική εμπειρία.

 Δηλαδή το καινούριο είναι πως μπορεί να είναι πρύτανης καθηγητής εκτός πανεπιστημίου.

Ενδιαφέρον σκεπτικό αυτό, το οποίο βέβαια δημιούργησε τεράστιες αντιδράσεις στον κύκλο των καθηγητών. Πώς εκλέγεται ο πρύτανης;

15. α) Ο πρύτανης εκλέγεται από το Συμβούλιο του ιδρύματος, ύστερα από διεθνή πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος, η οποία εκδίδεται από τον πρόεδρο του Συμβουλίου.

γ) Ο πρύτανης εκλέγεται με φανερή ψηφοφορία, με πλειοψηφία των τεσσάρων πέμπτων του συνόλου των μελών του Συμβουλίου, για θητεία τεσσάρων ετών.

Δηλαδή ο πρύτανης εκλέγεται από το συμβούλιο εσωτερικών-εξωτερικών-φοιτητή.

Τέλος ας δούμε τι γίνεται με τη Σύγκλητο. Στα γρήγορα:

20. Ο συνολικός αριθμός των μελών της Συγκλήτου που έχουν δικαίωμα ψήφου δεν μπορεί να υπερβαίνει τα είκοσι και αποτελείται από:

α) τον πρύτανη,

β) τους κοσμήτορες,

γ) εκπροσώπους των καθηγητών με διετή θητεία μη ανανεούμενη, ο αριθμός των οποίων είναι ανάλογος προς τον αριθμό των σχολών του ιδρύματος και οι οποίοι εκλέγονται από τη γενική συνέλευση της σχολής, σύμφωνα με τα οριζόμενα στον οικείο Οργανισμό,

δ) έναν εκπρόσωπο των προπτυχιακών φοιτητών, έναν των μεταπτυχιακών φοιτητών και έναν εκπρόσωπο των υποψήφιων διδακτόρων, όπου υπάρχουν, οι οποίοι εκλέγονται για ετήσια θητεία χωρίς δυνατότητα επανεκλογής,

ε) έναν εκπρόσωπο κάθε κατηγορίας προσωπικού που προβλέπεται στα άρθρα 28 και 29, με διετή θητεία, χωρίς δυνατότητα επανεκλογής, που εκλέγεται από ενιαίο ψηφοδέλτιο με καθολική ψηφοφορία των μελών της οικείας κατηγορίας προσωπικού και συμμετέχει, με δικαίωμα ψήφου, όταν συζητούνται θέματα που αφορούν ζητήματα της αντίστοιχης κατηγορίας προσωπικού.


Αρμοδιότητε Συγκλήτου;

21. Στη Σύγκλητο ανήκουν οι ακόλουθες αρμοδιότητες:

α) η διατύπωση γνώμης προς το Συμβούλιο του ιδρύματος για τον Οργανισμό, σύμφωνα με την παράγραφο 1 του άρθρου 5,

β) η διατύπωση σύμφωνης γνώμης προς το Συμβούλιο του ιδρύματος για τον Εσωτερικό Κανονισμό, σύμφωνα με το άρθρο 6,

γ) η διατύπωση γνώμης προς το Συμβούλιο του ιδρύματος για ίδρυση ή κατάργηση, συγχώνευση, κατάτμηση, μετονομασία ή αλλαγή έδρας σχολών,

δ) η διατύπωση γνώμης προς τον πρύτανη για την οργάνωση ή την κατάργηση προγραμμάτων σπουδών,

..... μπλα μπλα... μπλα.. 
Ο ρόλος της δηλαδή είναι καθαρά συμβουλευτικός.

      Δηλαδή η Σύγκλητος είναι το πανεπιστήμιο το ίδιο με τους εκπροσώπους τους. Κατά την γνώμη μου είναι κακό το γεγονός πως η Σύγκλητος παίζει καθαρά και μόνο συμβουλευτικό λόγο. Το προσωπικό του πανεπιστημίου πρέπει να έχει πιο σοβαρό λόγο στις εξελίξεις, και θα έπρεπε η διαφάνεια (που έλειπε τόσο καιρό) να επιτευχθεί και με άλλους τρόπους. Με αυτόν τον τρόπο στην ουσία όλες οι εξουσίες συγκεντρώνονται στο ολιγομελές Συμβούλιο. Εδώ είναι μία πτυχή που σηκώνει μεγάλο διάλογο.




Αυτό είναι ότι περιλαμβάνει ο νέος νόμος πλαίσιος για τις αλλαγές στην διοίκηση. Τα παρουσίασα όσο πιο απλά μπορούσα, χωρίς να βγάλω κάτι σημαντικό. Οπουδήποτε υπήρξε δικό μου σχόλιο, το ξέκαθαρισα λέγοντας πως πρόκειται για προσωπική άποψη.

Προσωπικά πιστεύω ότι πρόκειται για ένα πολύ τεχνοκρατικό μοντέλο που αντιμετωπίζει το πανεπιστήμιο πολύ ορθολογικά. Ίσως υπερβολικά θα έλεγα. Δεν γνωρίζω προσωπικά αν θα έχει τα θεμιτά αποτελέσματα. Δυστυχώς αφήσαμε το πανεπιστήμιο να γίνει τόσο μπάχαλο, ώστε τώρα να μας προτείνεται το άλλο άκρο. Πρόκειται για ένα κομμάτι που επιδέχεται διάλογο. Καταρχήν εδώ θα βρείτε ένα καλά δομημένο άρθρο με τον αντίλογο στο συγκεκριμένο θέμα. Υπάρχουν και πολλά άρθρα βέβαια που τίθονται υπέρ των συγκεκριμένων αλλαγών. Το θέμα είναι ο καθένας να είναι ορθά ενήμερος- κυκλοφορεί πολλή παραταξιακή/σχηματική/καθηγητική προπαγάνδα που έχει να κάνει καθαρά με αρχηγιλίκια και συμφέροντα. Και μετά να πράξει όπως του υποτάσσει η κρίση του.


Θα ακολουθήσουν και άλλα άρθρα για την καλύτερη ενημέρωση όλων μας. Για όλους τους τομείς της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης.

ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ:ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ

Η κατάληψη με κάνει να σαπίζω.
Η εξεταστική με κάνει να κάνω οτιδήποτε αρκεί να μην διαβάσω.

Η κατάληψη στην εξεταστική;;; Να κάνω οτιδήποτε σαπίζοντας!
Έτσι απλά θέλω να καταλήξω ότι τις τελευταίες μέρες διάβασα όόόόλο το νομοσχέδιο για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση (την οποία θα βρείτε για downloading σε link εδώ). Ήταν ένα θέμα που ήθελα να το ξέρω και να το κατέχω σε βάθος οπότε είπα να ασχοληθώ σοβαρά. Μετά την προηγούμενη ανάρτηση στην οποία κατηγόρισα τις παρατάξεις για μια παραφιλολογία που διαδίδουν για τα δίδακτρα, αποφάσισα να αναρτήσω και λίγα ακόμα άρθρα που να αφορούν όλα τα θέματα του νέου νόμου τα οποία καλύπτει η εσκεμμένη ή όχι μια ομίχλη.

Σημερινό θέμα: Αξιολόγηση διδακτικού προσωπικού

Τα ερωτήματα που ανακύπτουν είναι ποιός κάνει την αξιολόγηση και τι συνέπειες έχει αυτή η αξιολόγηση.

Πριν δούμε τι προτείνει ο νόμος καλώ κάθε έναν από σας να σκεφτεί και να αναλογιστεί τι έχει ακούσει για αυτό το ζήτημα. Να απαντήσει δηλαδή σε αυτές τις δύο ερωτήσεις. Μετά να θυμηθεί που το άκουσε. Έτσι απλά, μετά θα είναι προφανής η εγκυρότητα των πηγών του. Όσο για την δική μου πηγή, είναι το νομοσχέδιο όπως σας το δίνω.

Το συγκεκριμένο ζήτημα θίγεται στο νομοσχέδιο, στο Κεφάλαιο Ε΄, Άρθρο 21.

Μεταφέρω από την πηγή:

1. Οι καθηγητές και οι αναπληρωτές καθηγητές των Α.Ε.Ι. αξιολογούνται κάθε πέντε έτη ως προς το ερευνητικό, εκπαιδευτικό, διδακτικό και επιστημονικό έργο τους, καθώς και ως προς την εν γένει προσφορά τους στο ίδρυμα, από επιτροπές αξιολόγησης με βάση αντικειμενικά κριτήρια, όπως, ιδίως, το συγγραφικό έργο, η συμμετοχή σε συνέδρια και ερευνητικά προγράμματα και η ποιότητα του εκπαιδευτικού έργου, τα οποία καθορίζονται ειδικότερα στον Οργανισμό. 

2. Η αξιολόγηση των ως άνω καθηγητών των Πανεπιστημίων και των Τ.Ε.Ι. πραγματοποιείται από επιτροπές που αποτελούνται από πέντε καθηγητές πρώτης βαθμίδας άλλων Πανεπιστημίων ή Τ.Ε.Ι., αντίστοιχα, της ημεδαπής και της αλλοδαπής, με διεθνώς αναγνωρισμένο επιστημονικό έργο συναφές με το έργο των αξιολογουμένων, που επιλέγονται από τα μητρώα κριτών του άρθρου 19, σύμφωνα με την περίπτωση β΄ της παραγράφου 3 του ίδιου άρθρου. Για την αξιολόγηση συντάσσεται έκθεση, στην οποία λαμβάνεται υπόψη και η αξιολόγηση του διδακτικού έργου από τους φοιτητές και η οποία κοινοποιείται στον αξιολογούμενο και στον οικείο κοσμήτορα.   

Εδώ έρχεται η απάντηση στο πρώτο ερώτημα. Ποιός κάνει την αξιολόγηση; 

Κατά την γνώμη μου προφανώς και πρέπει η αξιολόγηση να γίνεται από εξωτερικούς του πανεπιστημίου.  Δεν γίνεται ένα ίδρυμα να κρίνεται από το ίδιο το ίδρυμα ως προς την αποτελεσματικότητα του. Ειδικά το δημόσιο πανεπιστήμιο, το οποίο οφείλει να έχει ως στόχο και κινητήριο άξονα την ίδια την κοινωνία. Η συμμετοχή των φοιτητών ορθώς είναι αναγκαία και ένδειξη της αρετής του διδάσκειν του καθηγητή.

Συνέχεια του νόμου:

3. Αν η αξιολόγηση είναι θετική, ο αξιολογούμενος μπορεί να επιβραβεύεται σύμφωνα με τις διαδικασίες του άρθρου 22.

          4. Καθηγητές των οποίων η αξιολόγηση είναι εξαιρετικά αρνητική, μπορεί, με ειδικά αιτιολογημένη απόφαση της οικείας κοσμητείας που εκδίδεται ύστερα από εισήγηση του κοσμήτορα, να αποκλείονται εφεξής: α) από τη συμμετοχή σε επιτροπές επιλογής ή εξέλιξης καθηγητών, β) από τη διδασκαλία σε μεταπτυχιακά προγράμματα και γ) από την επίβλεψη και την εξέταση διδακτορικών διατριβών. Στις περιπτώσεις αυτές η διαδικασία αξιολόγησης επαναλαμβάνεται το αργότερο σε τρία έτη, εκτός αν ο καθηγητής ζητήσει να αξιολογηθεί νωρίτερα

Αυτό συμβαίνει. Τίποτα άλλο. Ούτε τον διώχνουν, ούτε καταργούν το μάθημά του, ούτε κόβουν λεφτά από τον τομέα του. Τίποτα. 

Πότε τον διώχνουν; Περνάμε στην επόμενη παράγραφο:

5. Αν κατά την αξιολόγηση προκύψουν στοιχεία για παραμέληση των υπηρεσιακών καθηκόντων ή τη διάπραξη άλλου πειθαρχικού παραπτώματος, ο κοσμήτορας υποχρεούται να ενημερώσει τον πρύτανη, ο οποίος προβαίνει στις πειθαρχικές ενέργειες που προβλέπονται από τις σχετικές διατάξεις.

Πολύ λογικό και ψιλοάσχετο με την ακαδημαϊκή αξιολόγηση.

Και για όσους ρωτάνε τι θα πει θετική, αρνητική αξιολόγηση έρχεται η τελευταία παράγραφος να δώσει απάντηση:

6. Με τον Οργανισμό κάθε ιδρύματος καθορίζονται τα αντικειμενικά κριτήρια και η διαδικασία αξιολόγησης, ο τρόπος ορισμού των αξιολογητών, οι ειδικότερες διαβαθμίσεις της αξιολόγησης, θετικής και αρνητικής, ο τρόπος επιβράβευσης όσων αρίστευσαν, οι ειδικότεροι όροι και η διαδικασία επιβολής των μέτρων που προβλέπονται στην παράγραφο 4 και κάθε άλλο σχετικό θέμα.

Δηλαδή το ίδρυμα αποφασίζει τι θα πει "αρνητική" ή "θετική" αξιολόγηση. Προσωπικά το βρίσκω ως μία πολύ σωστή στάση απέναντι στο ίδιο το ίδρυμα, το οποίο είναι ελεύθερο να αποφασίσει.

Αυτά περί αξιολόγησης. Και τώρα κάντε τη σύγκριση με αυτό που σας είπα πριν αρχίσουμε να βλέπουμε τον νόμο. Τα συμπεράσματα δικά σας. 

Είναι καιρός οι φοιτητές να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων, τουλάχιστον απλά ενημερώνοντας τους εαυτούς μας για τις επικείμενες αλλαγές με πλουραλισμό στην πληροφόρηση. Και ο καθένας μετά είναι ελεύθερος να πράξει ότι νομίζει.